88 replies to this topic

[Oatta]

Advertisements

 

สวัสดีชาว "HFlight" ทุกคนนะครับ

ความจริงตอนแรกผมกะโพสให้ทันปลายเดือนสิงหาคม

พอดีงานเข้าทั้งเรื่องส่วนตัวและทางการทั่วไป

ท้ายสุดก็ต้องลากยาวมาโพสเดือนแห่งคนหน้าตาดีจนได้

สำหรับครั้งนี้จะเป็นเรื่องราวบันทึกการเดินทางที่ผมประทับใจมาก

แทนที่จะไปเที่ยวพักตามโรงแรมและรีวิวเหมือนที่ผ่านมา

แต่เป็นหนึึ่งในจุดหมายปลายทางในฝันมานานแล้วครับ

นั่นก็คือ “หลวงพระบาง” เมืองมรดกโลกของประเทศลาวนั่นเอง

ความจริงเมื่อหลายปีก่อนผมมีโอกาสไปเยือน “เวียงจันทน์” เมืองหลวง

รู้สึกประทับใจและชื่นชอบในมิตรภาพและความน่ารักของคนลาว

และก็บอกกับตัวเองว่าต้องหาโอกาสกลับไปเที่ยวอีกครั้งแน่นอน

 

เหมือนฟ้าเป็นใจเพราะทางบัตรเครดิต “KTC” ได้จัดกิจกรรมดีๆ ขึ้นมา

โดยเป็นโครงการของ “KTC Real Team”​ซึ่งจัดขึ้นเป็นครั้งที่ 28 แล้วครับ

มีชื่อว่า “Once in a Lifetime Experience on an Ultimate Journey with Mekong Cruises”

หลังจากที่เห็นหัวข้อและได้อ่านโปรแกรมคร่าวๆ

ผมก็รู้สึกสนใจเป็นอย่างมากและก็ไม่รีรอที่จะรีบกรอกใบสมัครเพื่อเข้าร่วม

ทั้งนี้ปกติเป็นคนที่ชอบท่องเที่ยวและถ่ายรูปอยู่แล้วเป็นทุนเดิม

และยิ่งเจอทริปแบบนี้จึงไม่รีรอเลยแม้แต่น้อย

โดยเฉพาะเมื่อทราบว่าหนึ่งในที่หมายเป็น “หลวงพระบาง”
ซึ่งเป็นเมืองแห่งวัฒนธรรมและมรดกโลกที่ผมคิดฝันอยากไปมานานแล้ว

พ่อชอบเล่าให้ฟังเสมอว่าเมืองนี้มีความคล้ายคลึงกับเชียงใหม่บ้านเกิดของผมเอง

แต่ว่าเป็นภาพที่มองย้อนกลับไปกว่า 50 ปี

นอกจากนี้ในรายการเดินทางจะเป็นการล่องแม่น้ำโขงและนอนค้างแรมบนเรืออีกด้วย

ดูแล้วเป็นประสบการณ์ที่คงหาได้ไม่ง่ายนักในชีวิตนี้

ที่สำคัญหนึ่งในที่พัก “Luang Say Residence” ก็น่าสนใจไม่แพ้กัน

เป็นโรงแรมเครือ SLH (Small Luxury Hotels) ที่ผมแอบประทับใจโดยส่วนตัว

จึงเป็นอีกหนึ่งเหตุผลและแรงบันดาลใจที่อยากเป็นหนึ่งในทีมเดินทางครั้งนี้

แอบหวังลึกๆ ว่าจะเป็นผู้ได้รับเลือกและได้สัมผัสประสบการณ์เดินทางที่น่าตื่นเต้น

เผื่อใจไว้พอควรเพราะคิดว่าผู้สมัครคนอื่นน่าจะมีโปรไฟล์ที่ดูแล้วมีโอกาสถูกคัดเลือกมากกว่า

ยังไงก็ตามเหมือนแอบมีโชคบ้างครับที่สามารถฝ่าด่านมาได้ในที่สุด

วันที่ประกาศผลนี่ยังแอบงงๆ เพราะมีเพื่อนและพี่มาแสดงความยินดีกันทางหลังไมค์

ตอนแรกก็ไม่ค่อยเชื่อสายตาตัวเองเหมือนกันครับ

รู้สึกตื่นเต้นมากๆ สำหรับทริปใหญ่ที่กำลังจะมาถึง

ดูจากตารางที่ได้มาตอนแรกคิดว่าจะเดินทางช่วงวันเกิดพ่อผมพอดี

เลยกะว่าเป็นของขวัญวันเกิดพาพ่อเที่ยวไปพร้อมกันเลย

งานนี้ไม่ได้หอบลูกกับภรรยาไปด้วยเนื่องจากจะเป็นงานลุยสักเล็กน้อย

 

ยังไงก็ขอขอบคุณทุกคนอีกครั้งสำหรับข้อความยินดีในครั้งนั้น

รวมถึงทาง “KTC World” ที่ได้เลือกผมให้ผมเป็นส่วนหนึี่งในการผจญภัยนี้ด้วย

 

เกริ่นกันมาพอสมควรก็มาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่านะครับ

สำหรับทริปนี้ค่อนข้างยาว “8 คืน 9 วัน”

ผมเลยขออนุญาตซอยย่อยเป็นมหากาพย์ไตรภาคเพื่อไม่ให้มันยาวจนเกินไป

สำหรับตอนแรกก็จะเน้นการล่องเรือตามแม่น้ำโขงทางภาคเหนือ

และก็จะไปสิ้นสุดการเดินทางที่ “หลวงพระบาง”

[Oatta]

 

ความจริงทริปนี้ในโปรแกรมจะเริ่มออกเดินทางจากกรุงเทพ

จากนั้นจะนั่งเครื่องไปลงเชียงรายก่อนน่ะครับ

แต่เนื่องจากบ้านผมอยู่ที่เชียงใหม่

จะให้นั่งเครื่องไปเริ่มทริปที่ดอนเมืองเหมือนชาวบ้านคงไม่ไหว

เลยขอเริ่มล้อหมุนจากตรงนี้เลยดีกว่า

จึงเช่ารถจากบริษัทท้องถิ่นแล้วขับรถไปคืนที่ศูนย์เชียงราย

จากนั้นจึงต่อโปรแกรมปกติที่เขาจัดมาให้ครับ

โดยทาง “Mekong Cruises” -- http://www.mekong-cruises.com เป็นผู้สนับสนุน
ผมก็จ่ายเพียงส่วนรถเช่าเท่านั้นเองครับ

ตลอดการเดินทางทุกอย่างทั้งอาหาร ที่พัก และกิจกรรมทุกอย่างฟรีหมด

[Oatta]

 

ประมาณสองชั่วโมงเศษก็ขับรถมาถึงเชียงรายครับ

ช่วงสุดท้ายนี่เจอฝนหนักมากจนไม่แน่ใจว่าทริปนี้จะเป็นอย่างไร

เนื่องจากดูพยากรณ์อากาศช่วงนี้มีพายุเข้าพอดีเลย

โดยเฉพาะตอนวันที่จะไปหลวงพระบางนี่เหมือนจะเจอหางพายุอย่างจัง

ผมมาถึงจุดนัดพบที่สนามบินเชียงรายประมาณบ่ายสามโมง

พอคืนรถเสร็จก็มีรถตู้จาก “Mekong Cruises” เดินทางมารับช่วงต่อ

ทางไปเป็นถนนเล็กๆ เพื่อไปค้างคืนที่อำเภอเชียงของ (จังหวัดเชียงราย)

[Oatta]

 

บรรยากาศทางที่ผ่านไปก็จะเป็นหมู่บ้านชนบท

สองข้างระหว่างทางก็จะมีทุ่งนาสีเขียวสลับกับไร่ข้าวโพดตามไหล่เขา

ประมาณร้อยกว่าโลใช้เวลาประมาณชั่วโมงครึ่งจากสนามบินครับ

สอบถามดูก็บางทีก็รับแขกจากในตัวเมืองไปส่งเช้าวันรุ่งขึ้นก็มี

แต่ของผมนี่เพื่อความสะดวกก็พักที่เชียงของดีกว่าจะได้ไม่ต้องตื่นแต่เช้า

[Oatta]

 

ถึงเมืองเชียงของก็กลับมาคึกคักขึ้นมาบ้าง

อารมณ์อาจประมาณเมืองเล็กๆ น่ารักดีนะครับ

พี่ที่ขับรถมาส่งบอกว่าเมืองเริ่มเจริญขึ้น

ตอนนี้มี “Tesco Lotus” มาเปิดเป็นที่แรก

พึ่งเปิดเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมานี้เอง

เห็นบอกว่าฝั่งลาวนี่นั่งเรือมาหิ้ว “KFC” กลับไปหม่ำกันทีเดียว

ผมดูแล้ววิถีชีวิตของชาวบ้านก็คงเริ่มเปลี่ยนแปลงตามกาลเวลา

แต่ส่วนตัวผมชอบแบบสงบๆ ไปเรื่อยๆ มากกว่า

ในรูปนี่รถสองคันน้อยข้างหน้าซิ่งกันสนุกไปเลยทีเดียว

เห็นแล้วนึกถึงหนัง “The Italian Job” ที่เอารถมินิมาขับบี้กันในเมือง

[Oatta]

 

ตัวเมืองเชียงของก็ไม่ใหญ่มากนะครับ

ขับนิดเดียวก็แทบจะสุดตัวเมือง

พอเข้าถึงที่พักเก็บข้าวของก็ออกมาเดินเล่นกัน

ของผมจะเป็นโรงแรมอยู่ริมแม่น้ำโขงเลย

ไม่ได้หรูหราอะไรแต่สะอาดใช้ได้เลยไม่ต้องห่วงครับ

ส่วนตัวเมืองก็จะมีตึกเก่าๆ ให้พอเห็นอย่างในรูป

ผมเดาว่าอารมณ์น่าจะประมาณ​“เชียงคาน”

แต่ทางนั้นดูเหมือนจะชิวและกลายเป็นสถานที่เที่ยวยอดนิยมไป

ส่วนเมืองนี้ยังไม่ได้มีที่เที่ยวยอดฮิตมากนัก

[Oatta]

 

บรรยากาศหน้าฝนก็เป็นอย่างนี้ล่ะครับ

ดูสีเขียวชุ่มชื่นสบายตาไปหมด

เดินไปถนนสายหลักในเมืองซื้อของที่เซเว่นนิดหน่อย

[Oatta]

 

บรรยากาศฟ้าหลังฝนที่ตกมาอย่างหนักช่วงบ่าย

ก็ได้แต่ภาวนาว่าจะเห็นท้องฟ้าแบบนี้ตลอดการเดินทางในลาว

สำหรับคืนนี้ผมก็ทานอาหารง่ายๆ ริมฝั่งแม่น้ำโขง
ซึ่งจะมีร้านอาหารให้เลือกอยู่หลายร้านตลอดถนนเลียบแม่น้ำ

อาหารก็อร่อยกินจนพุงกางเลยครับ

กลางคืนเมืองก็จะเงียบไม่พลุกพล่าน

แค่ลำพังคนทานข้าวร้านอาหารติดโรงแรมก็ได้ยินเสียงชัด

[Oatta]

 

ตัดภาพมาเช้าตรู่อีกวันนึงเลยแล้วกันครับ

ผมตื่นมาราวหกโมงก็เลยออกไปเดินเล่นริมตลาด

เห็นร้านกาแฟแล้วนึกถึงปายขึ้นมาเหมือนกัน

เสียดายไม่เปิดเลยไม่รู้ว่าบรรยากาศเป็นอย่างไรบ้าง

[Oatta]

 

ร้านรวงก็ยังไม่ค่อยเปิดเท่าไหร่

เห็นรถนักท่องเที่ยวมาไกลจาก “กาฬสินธุ์”

ไม่รู้เขามาเที่ยวอะไรบ้างตามเส้นทางนี้

รู้แต่ว่าเลยเมืองนี้ไปไม่ไกลก็จะเป็นอำเภอเชียงแสน

ขึ้นเหนือไปเรื่อยจนถึงสามเหลี่ยมทองคำน่ะครับ

[Oatta]

 

รถน้อยมากจนกระทั่งผมไปยืนถ่ายรูปกลางถนนได้

ก็จะมีพระมาบิณฑบาตรตอนเช้าด้วยครับ

[Oatta]

 

เช้านี้เห็นเวลายังพอมีก็เลยลองเดินไปตลาด

อยู่ไกลออกไปพอสมควรนะครับ

พอดีที่โรงแรมยังไม่ทันเตรียมอาหารเช้า

บวกกับเกิดอาการอยากทานข้าวเหนียวหมูปิ้งซะอย่างนั้น

สงสัยคงอยากให้เข้ากับบรรยากาศเที่ยวแบบนี้

ส่วนพ่อของผมกลับไปหม่ำไข่ดาวอาหารเช้าที่โรงแรม

[Oatta]

 

ตลาดเชียงของก็เหมือนตลาดสดทั่วไป

มีขายทุกอย่างรวมไปถึงข้าวเหนียวหมูปิ้งอาหารสากลยามเช้า

แอบถ่ายคุณพี่เจ้าของร้านที่ผมไปอุดหนุนมาด้วย

แทนคำขอบคุณที่ตะโกนเรียกผมลืมเอาเงินทอน

พอดีมัวแต่ถ่ายรูปเพลินไปหน่อยน่ะครับ

 

ป.ล. ประทับใจเมืองและผู้คนที่น่ารักมีน้ำใจอย่างนี้

[Oatta]

 

ซื้อข้าวเสร็จดูเวลาก็เหลืออีกกว่าครึ่งชั่วโมงจะถึงเวลานัด

คิดว่าถ้าเดินกลับคงเหนื่อยและใช้เวลามาก

ว่าแล้วจึงโบกรถสามล้อเครื่องกลับโรงแรมเพื่อประหยัดเวลา

เดี๋ยวต้องไปอาบน้ำและรีบเก็บข้าวของเสียก่อน

ที่เห็นนี่เป็นวิวจากระเบียงหน้าห้องพักครับ

เห็นแม่น้ำโขงและฝั่งลาวอยู่ไกลออกไปลิบๆ

ดูท่าทางแล้ววันนี้คงครึ้มไปตลอดทั้งวันแน่นอนเลย

ได้แต่หวังว่าเดี๋ยวสายมาแดดออกคงจะดีขึ้น

เกือบแปดโมงก็มีพี่คนเมื่อวานมารับเราไปส่งที่ท่าเรือเพื่อข้ามฟาก

เห็นผมบ้าหอบฟางเหมือนย้ายบ้านคงยกกระเป๋าหนักใช่ย่อย

พอดีอุปกรณ์กล้องผมค่อนข้างเยอะ (ลำพังไม่รวมเสื้อผ้าก็เกือบห้าโลได้)

นั่งเรือหางยาวก็พริบตาเดียวก็ข้ามฟากมาถึงอีกฝั่งนึงครับ

ตรงข้ามแดนก็จะมีเรื่องเอกสารตรงฝั่งไทยก่อน

จากนั้นก็ค่อยดำเนินการพิธีตรวจคนเข้าเมืองที่ด่านห้วยทรายอีกที

ส่วนนี้จะเป็นเมืองห้วยทรายซึ่งตั้งอยู่ในแขวงบ่อแก้ว (แขวงเทียบเท่ากับจังหวัด)

ไม่ค่อยเสียเวลายุ่งยากหรือวุ่นวายเลย

อย่าลืมเอาหนังสือเดินทางมาด้วยก็แล้วกัน

โชคดีขับออกมาจากเชียงใหม่ได้ครึ่งชั่วโมงแล้วนึกได้ว่าลืมเอามาครับ

ไม่อย่างนั้นทริปนี้อาจจะหงายเงิบเก็บกระเป๋ากลับไปเลยก็ได้

[Oatta]

 

เมื่อเสร็จพิธีตรวจคนเข้าเมืองเป็นที่เรียบร้อย

ผมก็ไปนั่งพักบริเวณตึกที่อยู่ติดกันของ “Mekong Cruises”

จะเป็นห้องมีเก้าอี้นั่งรอสบายๆ พร้อมน้ำดื่มและผลไม้รับรองแขกอย่างดี

ระหว่างที่รอลูกทัวร์ผมก็เลยสอบถามเรื่องบัตรโทรศัพท์ของทางลาว

โดยจัดการซื้อแต่ซิมมาใส่ในโทรศัพท์อีกเครื่องที่ซื้อไว้พิเศษเพื่องานนี้เลย

เวลาโทรกลับหรือรับสายจากเมืองไทยจะได้เรทที่ถูกกว่าเปิด roaming ทิ้งไว้

ก็ซิมรวมบัตรเติมเงินก็ไม่แพงเลย (แทบจะใช้ได้ตลอดทริปทั้งเก้าวัน)

ที่เห็นนี่จะคล้ายรถสองแถวให้บริการบ้านเราครับ

เดี๋ยวพวกผมจะนั่งรถท้องถิ่นคันนี้ล่ะไปยังท่าเรือช้า (Slow Boat Pier)


โดยจะเป็นท่าสำหรับเรือใหญ่และก็รวมไปถึงเรือบรรทุกของข้ามฟากทั้งหลาย

รวมไปถึงรถบรรทุกของหรือรถยนต์ข้ามฟากก็จะมาขึ้นบริเวณนี้เช่นกัน

[Oatta]

 

อันนี้เป็นป้ายทะเบียนรถของลาวครับ

ผมจะชอบถ่ายสะสมเก็บไว้ของแต่ละแขวง

ป้ายประมูลบ้านเขาเป็น “หมีพูห์” ซะด้วย

(ของเชียงใหม่จะเป็นหมีแพนด้า)

จากการสอบถามไกด์เหมือนว่ารถยนต์นี่จ่ายเลขสวยกันพอดู

น่าจะเป็นหลักแสนบาทเหมือนกันครับ

คงคล้ายกับระบบใต้โต๊ะขอเบอร์เหมือนบ้านเราแต่ก่อน

เพียงแต่ตอนหลังของเรานี่นำมาประมูลกันอย่างถูกต้องแล้ว

[Oatta]

 

ในช่วงแรกของการเดินทางพวกเราจะขึ้น “เรือหลวงทราย (Luang Say Cruise)”

ก็ออกประมาณเก้าโมงล่องลงใต้ไปตามลำน้ำโขงเรื่อยๆ

โดยมีปลายทางอยู่ที่ “หมู่บ้านปากเบ็ง (Pakbeng)”

อันนี้เป็นวิวจากบนเรือก่อนที่จะเริ่มออกเดินทางน่ะครับ

พอดีระหว่างรอลูกทัวร์มาไม่ครบก็ถ่ายโน่นนี่ไปเรื่อยก่อน

[Oatta]

 

ในที่สุดก็ได้เวลาออกเดินทางกันครับ

ภาพที่เห็นก็เป็นชาวบ้านบนเกาะแก่งกลางลำน้ำโขง

สำหรับเรือที่ผมนั่งชื่อ “Pak Ou Boat”
จัดว่าเป็นเรือขนาดใหญ่และอยู่สะดวกสบาย

โดยนำเอาเรือที่ใช้บรรทุกขนส่งของหรือซุงมาประยุกต์เป็นเรือท่องเที่ยว

มีขนาดยาวถึง 34 เมตร (พร้อมแรงขับ 450 แรงม้า)

โดยสามารถจุได้ถึง 40 คน แบบนั่งสบายไม่เบียดกันเลย

บนเรือก็จะมีม้านั่งและโต๊ะอารมณ์ประมาณห้องนั่งเล่นนอกชานเรือน

สามารถเดินไปมาได้โดยสะดวกเพราะพื้นที่กว้างขวางจริง

หากต้องการทำกิจธุระก็มีห้องน้ำให้บริการแยกชายและหญิง

เสียดายผมไม่ค่อยได้ถ่ายบรรยากาศบนเรือกลับมา

เนื่องจากเกรงว่าจะรบกวนแขกท่านอื่นๆ

ซึ่งทั้งหมดเป็นชาวต่างชาติยกเว้นผมกับพ่อที่เป็นคนไทย

ยังไงลองตามไปดูเรือได้ที่เว็บ http://www.luangsay.com แทนไปก่อนครับ

[Oatta]

 

สภาพอากาศเช้านี้ค่อนข้างเป็นใจทีเดียวครับ

แต่เป็นเพียงวันเดียวในการเดินทางที่เห็นพระอาทิตย์เช่นนี้

[Oatta]

 

อันนี้เป็นช่วงแรกของการเดินทาง

ถึงแม้จะเห็นภูเขาเป็นสีเขียวสดสวย

แต่ความจริงแล้วเป็นภูเขาหัวโล้น

ที่ถูกชาวบ้านตัดโค่นต้นไม้ใหญ่ไปเสียมาก

เหมือนกับบ้านเราสมัยเด็กๆ ประมาณสามสิบปีก่อน

สมัยเรียนก็จะเกี่ยวกับการทำไร่เลื่อนลอย

ตัดไม้เพื่อทำการเพาะปลูกแบบไม่ถูกวิธี

พอหน้าดินเสื่อมโทรมก็จะย้ายไปเขาลูกต่อไป

รวมไปถึงตัดไม้เพื่อส่งออกหรือใช้สร้างบ้านเรือนต่างๆ

จนกระทั่งบ้านเราปิดป่าและนำเข้าไม้จากประเทศเพื่อนบ้านแทน