50 replies to this topic

[RAJCHABUT]

Advertisements

ทริปนี้ที่จันทบุรี . . .

. . . เริ่มจากปีก่อนชวนพี่ที่ทำงานไปเที่ยวเชาคิชฌกูฏ บอกพี่ไปไหว้รอยพระบาทกัน และน่าจะเป็นรอยพระบาทที่อยู่สูงที่สุดในประเทศไทย

รู้อะไรบ้าง ?

ไม่รู้เลยครับพี่น้อง รู้แค่ว่าอยู่ในจังหวัดจันทบุรีเท่านั้น ส่วนอื่น ไม่รู้อะไรสักอย่างเดียว ทีแรกบอกพี่ที่จะไปด้วยัน ผมมะไหว มะอยากไป เหนื่อยมาก เพราะก่อนหน้านั้นหนึ่งวันเพิ่งไปสุราษฏร์ฯ มา กลับมายังไม่ถึงยี่สิบสี่ชั่วโมงต้องล้อหมุนอีกหรือ

หากแต่ . . .

. . . ผมไม่ชอบขัดศรัทธาอ่ะดิ๊

[RAJCHABUT]

วันศุกร์ที่ ๒๙ มกราคม ๒๕๕๓

หลังจากสร้างวีรกรรมบางอย่างเอาไว้ก็นะ นิดนึง ที่จริงกะว่ารีวิวนี้จะปล่อยต่อจากรีวิวอีกรีวิว แต่มันมีเหตุ ให้เอามาปาด ประมาณว่า พี่ขอร้องน้องขอแซง อะไรพวกนั้น

อ้าว !

ทำไมเป็นงั้นไปได้ แหม ก้อเขาคิชฌกูฏ นี่ใช่ว่าใครอยากจะไป แล้วไปกันได้ทุกคนนะครับพี่น้อง ไม่ได้สบายเหมือนพัทยาหรือ หัวหิน แต่มันอยู่บนยอดเขาโน่น แถมปีนึงเปิดให้คนไปกราบไหว้สัการะแค่สามเดือน (มั้ง) แล้วประเทศชาติของเราตอนนี้ ใคร ๆ ก็วิ่งหาที่ยึดเหนี่ยวทางใจแทบทั้งสิ้น

[RAJCHABUT]

ทุกคนฝากความหวังไว้ที่ไอ้ต้นครับพี่น้อง . . .

. . . ในฐานะหนุ่มโสดแห่งปี ที่เที่ยวสะบักสบอม ทริปนี้ ทุกคคนเลยชี้ตัวมาที่ไอ้ต้นเป็นจุดเดียวกัน

"เมิงนำทาง"

เวรแร่ะ งานเข้าอีก โดดไม่ได้ หนีไม่ได้ แถม ซุปฯ ใจดี

"กรูสั่งแลกเวรให้เมิงแร้ววววววววว"

ตายสนิทศิษย์ไม่มีเลยครับผม ต้องจำใจนำทางพาคน (แก่กว่า) ไปแสวงบุญ

[RAJCHABUT]

งานนี้ขอพึ่งพาอาศัย "น้องกู" google

เซิร์ท มันแค่อึดใจเดียว ดูจุดหมายปลายทาง ก่อนแมมรี่ ข้อมูลลงในรอยหยัก

แหม !

แค่เมืองจัทน์ เอง จะยากอะไร ไกลกว่านี้พี่ก็ลุยมาแล้ว ว่าแล้วนัดพี่ ๆ เขาที่ จุดพักรถมอเตอร์เวย์

[RAJCHABUT]

เส้นทางการเดินทางคร่าว ๆ . . .

. . . กรุงเทพฯ แยกบ้านบึง แกลง จันทบุรี ก่อนเลี้ยวซ้ายไปทางเขาคิชฌกูฏ ที่สี่แยก จะเข้าเมืองจันทน์

ไม่ยยากหรอก กรุงเทพฯ จันทน์ สามชั่วโมงน่าจะได้

เจอกันที่พักบางปะกงตอนสองทุ่ม เวลาที่นัดพวกผองพี่เอาไว้

[RAJCHABUT]

ไปถึงเวลานัดเลทนิดหน่อย . . .

. . . ก็ศุกร์ รถมันติดนี่หว่า บอกพี่เขาแล้วว่าที่เขาคิชฌกูฏ มีรถขึ้นทั้งคืนอย่ากลัว

ส่วนคนจะมากไหม ?

ไม่น่ามากว่ะ ! เพราะเพิ่งเปิดเอง และไม่ใช่วันมาฆบูชา ไอ้ต้นคิดเอาเองไว้ล่วงหน้าครับ

หารู้ไม่ . . .

. . . วันเวลาที่ยังมาไม่ถึง

[RAJCHABUT]

แวะกินข้าวกันที่แกลง . . .

. . . ข้าวตัมเจ้อ้วน

แหม กองทัพต้องเดินด้วยท้อง เพระเดี๋ยวกะขึ้นเขาตอนเที่ยงคืน

วันนี้วันโกน เลยเที่ยงคืนวันพระเพ็ญเดือนสอง เดินอาบแสงบุหลันที่ลอยเด่นกลางนะป่า ท่ามกลางผืนป่า ยามเที่ยงคืนนี่ โรแมนติกชะมัด

ไอ้น่ารักโทรหาตลอด ว่าถึงไหนแล้ว มันคงกลัวเป็นหม้าย เหอะ ๆ ๆ

[RAJCHABUT]

หนังท้องตึงราวสี่ทุ่มครึ่ง เดินทางต่อ ปลายทางอีกไม่เกินเจ็ดสิบกิโลเมตร . . .

. . . แค่ชั่วโมงเดียวก็ถึงสี่แยกเขาไร่ยา (แก้ตามมีคนมาบอก ขอบคุณครับ) ตรงไป ตราด เลี้ยวขวาเมืองจันทน์ ผมก็ต้องเลี้ยวซ้ายที่แยกใหญ่ของถนนสายบางนาตราด เข้าไปทางเขาคิชฌกูฏ แล้วหลังจากนั้นมีป้ายบอกตลอดทาง ไปง่ายมาก อีกยี่สิบนาทีต่อมากก็มาถึงลานจดรถวัดพลวง

จอดรถแล้วอึ้ง . . .

. . . ไอ้ต้นคิดผิดแหง

ทำไมรถมันเยอะนักฟระ ทั้งรถบัส รถส่วนตัว

[RAJCHABUT]

"ถึงแล้วนะ" ผมกรอกเสียงไปตามสาย

รู้อยู่ว่ามีคนเป็นห่วง ขับรถกลางคืน แถมเมื่อคืนก่อนหน้ากว่าจะได้นอนเกือบตีสอง แล้วทำงานทั้งวันอีก คนมีคนรักก็ดีแบบนี้ มีความสุขยามได้ยินเสียงผ่านเทคโนโลยี่ แสดงความรู้สึกของหัวใจออกมา

"อืม งั้นจะนอนแร่ะ"

"โอเค เดี๋ยวลงจากเขาโทรหา"

ผมบอกมัน ก่อนหันมาสนใจโลกในตอนนี้ พี่ ๆ เขามองมายังผมกันแทบทุกสายตา ไอ้ห่าต้นงงเด่ะ มองไรกันฟร่ะ

"นำทางสิเมิง เอาแต่คุยโทรศัพท์สาวที่ไหนว่ะ"

"สาวที่ไหน ไม่มี๊ ไม่มี" ขืนบอกมีสาวคอยเรตติ้งตกเด่ะพี่น้อง

[RAJCHABUT]

"หลอกหมาเหอะเมิง" ไอ้เพื่อนรักมันตบป๊าบเข้าที่ไหล่

แสดดดดดดดดด กรูเจ็บ


"ไม่มีสาววะ หนุ่ม ๆ โว้ย" ทำเสียงยียวนกวนบาทา พี่ ๆ ก่อนนำ มายังในบริเวณวัด ก่อนทางขึ้นไปบนเขา

แหม . . .

. . . เหมือนงานวัดสมัยก่อนเลยวุ้ย มีของขาย มีปาลูกดอก

ปล่อย ให้พี่ ๆ เขาไปไหว้พระเดี๋ยวไอ้ต้นขอตัวไปซื้อบัตรขึ้นรถขาแรกก่อน

บอกเอาไว้ก่อนว่า การขึ้นเขาทำได้แค่สองทางเท่านั้น . . .

๑. เดินไป อันนี้จัดฉับ ไม่เอา ไม่ไหว

๒. นั่งรถขับเคลื่อนสีล้อ ไปกลางเขา แล้ว ต่อ รถขับเคลื่อนสี่ล้ออีก ไปบนยอดเขา แต่ขอโทษ จากจุดส่งจุดที่สองเดินขึ้นเขาอีกราวสองชั่วโมง

คนที่ไม่มีรแงศรัทธาจริง ๆ ไปไม่ถึงเสียด้วย ถอดใจตั้งแต่นั่งรถไปเที่ยวแรกแล้วล่ะครับ อันนี้ มัคนายก ที่ออกประกาศทางไมค์ แกขู่เอาไว้

[RAJCHABUT]

คนเยอะไหม . . .

. . . คะเนด้วยสายตา หลักพันน่าจะได้มั้ง

อ้าว พื้นที่กว้าง แต่คนเยอะ เลยกะมะถูก แต่คาดว่าคนมากแหง ๆ ๆ เพราะตอนนี้เลยเที่ยงคืนแล้ว กลายเป็นวันพระใหญ่ของเดือน เพ็ญโพยมแขวนค้างอยู่กลางฟากฟ้านภาเสียด้วย

[RAJCHABUT]

ได้ตั๋วรถมาแล้ว ลมแทบจับ . . .

. . . คนรอขึ้นเขาเยอะมากกกกกกกกกกกกกกกกก

ค่ารถขาแรก ๕๐ บาท ขึ้นไปได้ครึ่งเขา เส้นทางก็สุดยอดมาก ดีที่เป็นกลางคืน มองไม่เห็นทาง เลยไม่ได้สัมผัสความเสียวด้วยสายตา รู้แค่ว่าทางขึ้นเลี้ยวลดคดเคี้ยวและชันมาก ถึงมากที่สุด ใช้เวลาเดินทางราวยี่สิบนาทีก็ถึงที่ต่อรถกลางเขา

[RAJCHABUT]

ทริปนี้ถ่ายภาพยากมากกกกกกกกก . .

๑. ไม่ถนัดถ่ายกลางคืน

๒. คนเยอะหามุมกล้องยากที่สุด

แต่เอาน่า สำหรับ คนที่ไม่มีโอกาส ได้เอาภาพมาฝากขนาดนี้ นับว่า ดีกว่าไม่มีอะไรดู

[RAJCHABUT]

ทำไมไม่ไปกลางวัน ?


ลองถามตัวเอง เออ นั่นดิ ทำไมต้องมากลางคืนด้วยไม่เข้าใจ นี่ขนาดตีสองเข้าไปแล้ว แรงศรัทธาแห่งมหาชนชาวสยามหาได้ลดน้อยถอยลงไ เพราะรู้สึกว่า ผู้คนเริ่มมากขึ้น มีตั้งแต่ลูกเล็กเด็กแดง ไปยันผู้เฒ่าผู่แก่ ที่ต่างตั้งใจจะเดินไปบูชารอยพระบาท ที่บนยอดเขาแทบทั้งสิ้น

หลังจากนัดแนะ หากมีการผลัดหลงกันในกลุ่ม ก็บอกว่า ให้มาเจอกันที่ด้านล่าง เพราะตอนนี้ คลื่นมหาชนกำลังขับเคลื่อนไปบนยอดเขา อย่างช้า ๆ ทว่ามากมายจนนับไม่หวาดไม่ไหวแล้ว

[RAJCHABUT]

เพราะหลังจากลงรถในช่วงที่ ๒ . . .

. . . ทุกคนควรเอาตัวเองให้รอดจากการเบียดเสียดกันขึ้นไปบนยอดเขาที่ลานพระบาท

ไอ้ผมมันพวกบ้าถ่ายภาพ เดินไปถ่ายภาพไป แวะไว้พระไปแอบขัดใจตัวเอง น่าจะหัดถ่ายภาพกลางคืนให้มากกว่านี้ เพราะรู้สึกว่า ทริปแบบนี้ คงหาไม่ได้ง่าย ๆ

อ้อ! เกือบลืมไป

ในการขึ้นรถไปบนเขานั้น เสียงลือเสียงเล่าอ้างว่า อย่าส่งของให้คนด้านล่างผ่านข้างรั้วรถเมื่อรถจอด เพราะจะทำให้เกิดเรื่อง ทีแรก ผมไม่ค่อยอยากเชื่อ และ คนที่ตามมาถึงหลังสุด คงไม่รู้เสียงเล่าอ้าง ลูกสาวหัวหน้า ส่งของให้แม่ตอนรถจอด . . .

. . . ขากลับขนลุกเลย

[RAJCHABUT]

เวลาที่หน้าปัดนาฬิกาบอกไว้ตีสองกว่า ผมมองผู้คนที่เบียดเสียดกันไปตามทางเดินเล็ก ๆ กลีบดาวเรืองที่คนมาบูชา โปรยไว้สองข้างทางเหลืองอร่ามส่งกลิ่นหอมโชยมาแตะจมูก หัวใจที่รุ่มร้อน ค่อย ๆ เย็นลง จุดหมายปลายทางของทุกคนคือ . . .

. . . ลานพระบาท

สีหน้าของทุกคนอิ่มเอม แม้ทางจะชัน แต่ไม่ได้ยินเสียงใครบ่นว่าไม่ไปแล้ว ไม่เอาแล้ว ทุกคนบอกแค่ว่า มาถึงนี่แล้ว ยังไงก็จะไปกราบรอยพระบาท ผมไม่รู้หรอกว่า สิ่งที่เห้นตอนนี้คืออะไร ผมรู้แต่ว่า แรงศรัทธา จะทำให้ ทุกคนไปถึงในสิ่งที่ตัวเองปรารถนา

[RAJCHABUT]

สิ่งที่ทุกคนอยากไปให้ถึงคือบนลานพระบาท . . .

. . . บางคนเหน็ดเหนื่อยนั่งพักตามริมทาง รอเวลาที่จะเดินต่อไป เพราะการมาถึงจุดนี้แล้ว หากไปไม่ถึง จะเสียความตั้งใจ

ผมหรือ ก็เหนื่อยอ่อนไปตามเข็มนาฬิกาที่เดินไปข้างหน้า แต่ยังมีความสุขกับการได้เก็บภาพที่เห็นสองข้างทาง อย่างน้อยที่สุด ผมรู้สึกว่าตัวเองโชคดีกว่าหลาย ๆ คนที่ได้มาสัมผัสกับบรรยากาศที่ผู้คนมากหน้าหลายตา เดินทางไปบนถนเส้นเดียวกัน โดยมีจุดหมายปลายทางเดียวกัน

[RAJCHABUT]

ปลายทาง . . .

. . . ไกลแค่ไหน ไม่มีใครรู้

ผมมองเพื่อนผ้อง น้องพี่ สายตาแต่ล่ะคนบ่งบอกความเหน็ดเหนื่อย หากมีเพียงแค่หัวใจที่ยังสู้

[RAJCHABUT]

ตามสองข้างรายทางมีองค์พระให้ผู้คนกราบไหว้เป็นระยะ ๆ . . .

. . . นัยว่าเป็นการชะลอความเหน็ดเหนื่อยของคน ที่ต้องการไปถึงบนลานพระบาท

[RAJCHABUT]

ทุก ๆ ก้าวย่าง ล้วนมีความหมาย . . .

.. . เพราะหมยถึงว่า จุดหมายปลายทางแห่งความตั้งใจสั้นลง

ผมเดินแทรกในฝูงชน เดินบ้างแวะเก็บภาพบ้างทั้งเหนื่อยทั้งง่วง หากแต่ไม่ได้รู้สึกย่อท้อ กลับมีความสุขที่ได้กระทำในสิ่งที่พุทธศาสนิกชนน้อยคนจะทำสำเร็จ