เมื่อเวลาผันเปลี่ยนเวียนมาบรรจบครบใกล้สิ้นปี ก็ได้เวลาสมาชิกนักเที่ยวขาประจำอันประกอบด้วย...
หนึ่งคุณหมอ หนึ่งเภสัชกร หนึ่งนักการตลาด และหนึ่งแฟชั่นดีไซน์เนอร์ ต้องกลับมารวมตัวกันอีกครั้งเพื่อกอบกู้โลก เอ๊ย ไม่ใช่ ออกท่องโลกอันน่าตื่นตาใบนี้อีกครั้ง
จากจุดเริ่มต้น World Expo. ที่เซี่ยงไฮ้ วกกลับมาที่พม่า เฉไปเวียดนาม เมื่อหลายสิ่งหลายอย่างไม่ลงตัวจนหาข้อตกลงร่วมกันไม่ได้ อยู่ดีๆ ชื่อของ “แชงกรีล่า” ก็ถูกเสนอขึ้นมาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย ที่น่าแปลกก็คือ เสียงตอบรับจากทุกคนในทันที่ราวกับสถานที่นี้ได้ถูกกำหนดไว้แล้ว
อาจจะเหมือนนักท่องเที่ยวทั่วโลกที่เพียงแค่เอ่ยชื่อ “แชงกรีล่า” กับดักทางการตลาด กับ ภาพลักษณ์ที่ถูกสร้าง ถูกย้ำ ถูกทำซ้ำๆ จนฝังหัวก็ได้ทำหน้าที่ของมันอย่างเที่ยงตรงจนทำก็เลือดนักเที่ยวสูบฉีด อยากไปสัมผัส อยากไปทดลอง อยากกลับมาแล้วบอกคนอื่นว่า “ฉันไปมาแล้ว...แชงกรีล่า แดนสวรรค์"
คงเหมือนกับว่าและคล้ายๆ กับที่ผู้คนมากมายไปยืนต่อคิวเป็นชั่วโมงๆ เพื่อคริสปี้ครีม และIphone4
แต่ "แชงกรีล่า" คือ "สวรรค์" บนดินจริงหรือไม่ หัวใจและสองเท้าที่ก้าวเดินไป(เยือน) นี้เท่านั้นที่จะบอกได้