33 replies to this topic

[คนทำหอ มอออสุราด]

Advertisements

เพิ่งกลับมาครับ จะมารีวิวให้วันพรุ้งนี้ครับ ตอนนี้เหนื่อยมากๆ ขอตัวไปนอนก่อน พรุ้งนี้ตื่นมาตอนสาย ก็จะขนรูป พร้อมรีวิว มาให้ชมกันนะครับ อาจจะค่ำหน่อย
วันนี้เดิน ทางมา ราวๆ 10 ชม.กว่าจะถึงบ้าน เริ่มจาก นั่งเรือจาก tuk tuk มาถึงparapat ก็ 1 ชม.ละ ออกจาก parapat มา medan ก็ 4ชม.กว่าๆ
นั่งเครื่องบินจาก เมดาน มาภูเก็ต อีก 1 ชม. และจาก ภูเก็ตขับรถกลับ สุราด อีก ราวๆ 3 ชม.ไปนอนก่อนครับ ค่ำๆเจอกัน

[radchaphrek]

ครับ รอดูอยู่นะ

[AbodebaE]

ตั้งตารอน่ะ เมดานหรอยม๊ายยยย

[sphinxx]

เข้ามานั่งปูเสื่อรอดูด้วยคนครับ

[คนทำหอ มอออสุราด]

รีวิวนี้ก็เป็น รีวิวแรก ในชีวิต แต่ก็ไม่ใช่ประเทศแรกที่ไป สาเหตุที่อยากทำรีวิว เพราะ ก่อนหน้านี้ มีโครงการจะไปเที่ยว เมดาน แต่หาข้อมูลไม่ได้เลย ที่หาได้ก็มีแต่ข้อมูลเก่า ๆ และไม่ค่อยจะละเอียดเท่าไหร่ นึกภาพจินตนาการไม่ออก มองภาพไม่เห็น ไม่เป็นอะไรเลย 555+ หากรีวิวนี้มีข้อผิดพลาดประการใด ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย รีวิวนี้จะได้เป็นวิทยาทานในการท่องเที่ยวกับคนรุ่นต่อๆไป
สืบเนื่องด้วยจาก ตั๋วฟรี จากแอร์เอเชีย ไปกลับ ภูเก็ต-เมดาน ที่ไม่รวมค่าภาษีและค่าธรรมเนียมต่างๆ คิดว่า ทางแอร์เอเชีย เปิดเส้นทางบินสายใหม่ จึงอยากแนะนำให้คนมาเที่ยวที่นี่กัน.......[/size]


ผู้ร่วมเดินทางทั้งหมด 4 คนและเด็ก 1 ปี อีก 1 (ลูกของเพื่อน) จาก สุราษฎร์ธานี

FD 3990 HKT – MES

Time 16.30-17.20 น.

Date 10 JAN 2010

Bording pass 16.00 น.

Seat 30A ,30B, 30C, 30D

GATE 4

[คนทำหอ มอออสุราด]

เที่ยวบินลำนี้ผู้โดยสารเต็มลำ เหลือที่นั่งประมาณ สัก 2 ที่เห็นจะได้ เพราะว่าตัวผมเองก็นั่งเกือบหลังสุดแล้ว บรรยากาศภายในลำ ก็มีคนไทยอยู่ประมาณ ไม่ถึง 10 คน นอกนั้นเป็นคนอินโดทั้งหมด ที่ผมนั่งๆข้างก็โชคดีที่เจอคนไทย แต่หน้าตาเหมือนคนอินโดมากๆ มากัน2คน คือนั่ง แถวเดียวกัน 30E และ 30F เค้าก็ชวนเราคุยเพราะได้ยินเราคุยกันเป็นภาษาไทย เค้ามากัน 2 คน คนนึง ชื่อพี่หมี อายุ ราวๆ 35 กว่าได้แระ และคุณน้าอีกคนอายุราวๆ 50 ปีได้ ก็ชวนเราคุย


พี่หมี : คนไทยหรอครับ ไปทำอะไรที่นั่นละ
ผม : มาเที่ยวคับ ได้ตั๋วมาฟรีเลยมาเที่ยวดู พี่ละครับ
พี่หมี : ผมทำธุรกิจครับ ค้าขายอาหารทะเล มาหลายครั้งแล้วไม่เคยเจอคนไทยเลยสักคน มันไม่น่าเที่ยว
ผม : (หน้าผมเปลี่ยนสีอย่างเห็นได้ชัด) จิงหรอครับ แฮะ แฮะ
พี่หมี : เมืองน่ากลัวนะ มีคนอยู่ 2ประเภท คือ จนก็จนมาก รวยก็รวยมาก แต่คนจนจะเยอะกว่า ในตัวเมดานไม่มีอะไรเลย เป็นเมืองปิด เมื่อก่อนเป็นเมืองขึ้นของฮอลแลนด์แต่ประชาชนไม่ยอมรับ เมืองจึงอยู่สภาพแบบนี้ แล้วพักที่ไหนละ
ผม : ไม่มีครับ กะว่าจะไปหาๆเอาอ่ะครับ ค่อยบอก taxi ให้พาไป
พี่หมี : ไม่ได้เลยนะ พวก taxi น่ากลัว อีกอย่างเค้าพูดอังกฤษกันไม่ได้เลยนะ คงจะสื่อสารไม่รู้เรื่อง หากจ่ายเงินก่อน เค้าก็จะพาเราไปทิ้งกลางทาง หากจ่ายเงินที่หลัง ก็จะไม่เท่าตามที่ตกลง
ผม : แย่แล้ว บอกให้ แอร์เอเชียกลับหัว ไปส่ง ภูเก็ตทันไหมเนี่ย (แงๆๆ)
พี่หมี : งั้น เอางี้ เดี๋ยวถึง สนามบินพี่จะคุยกับ taxi ให้(พี่หมีพูดอินโดได้ เหมือนคนอินโดจิงๆ) และคุยกับเราเสร็จก็หันไปคุยกับคนข้าง คุยแบบซุบซิบเหมือนจะมีอะไรบางอย่าง

[คนทำหอ มอออสุราด]

จากนั้นพี่หมีก็หันไปคุยกับคุณน้าที่มาด้วยกันตลอด ก่อนเครื่องบินจะลงจอดที่สนามบินpolonia เมดาน เค้าก็บอกแล้วว่าอยากคาดหวังอะไรกับเมืองนี้ เพราะว่าสนามบินที่นี่เล็กมาก แม้จะมีคำว่า international airport ก็ไม่ได้ช่วยอะไรเลย ก่อนผ่านสนามบินจะเห็นหลังคาบ้านใช้สังกะสี ร้อยละ 80 เลยว่างั้น พอถึงสนามบินสิ่งแรกที่ผม สัมผัสได้คือ runway ที่ขรุขระ ตลอดทาง หรือทางกัปตันจะขับไม่นิ่ง ก็ยังลังเลอยู่ แต่พอลดความเร็วได้และวิ่งอย่างช้าๆ ก็ยังรู้สึกได้ว่า พื้นผิวrunway นี่แย่มากๆ เป็นสิ่งแรกที่ทางอินโด รู้สึกได้ด้วยต้อนรับเราอย่างไม่เป็นมิตรซะแล้ว สนามบินที่นี่ถึงแม้ว่าจะเป็น นานาชาติก็ตาม ก็ยังคงต้องเดินเข้าภายในอาคารด้วยตัวเอง ไม่มีงวงช้างสวยๆมารับ ไม่ว่าจะเป็นสายการบินใดก็ตาม ป้ายที่เขียนคำว่า polonia international airport ยังเป็นป้ายไม้ธรรมดา แล้วตัวอักษรก็เขียนด้วยสีทั่วไป เดินเข้ามาภายในอาคารช่องเราสามารถเข้าช่องได้เร็วมาก เพราะเป็นช่องของคนต่างประเทศ มีแค่ 8 คนเท่านั้น และก็มีผู้หญิงมาถามผมว่า ในใบตม.ตรงนี้เขียนว่าอะไร ผมก็เริ่มรู้ละว่า คงไม่เคยออกนอกประเทศแน่ ออกจากตม. ก็จะเป็นที่รับกระเป๋า อะเมซิ่งมากๆ ที่รับกระเป๋า มีช่องเดียวไม่เท่าไหร่ แต่รางรับกระเป๋ามีความยาวไม่เกิน 4 เมตร ยาวเป็นเส้นตรงให้คนยืนรอทางซ้าย และขวาคอยรับกระเป๋า ระหว่างที่รอพี่หมี ก็เจอน้อง 2 คนนั้นที่มาถามเรื่องใบตม. ผมก็ถามว่ามาเที่ยวกัน 2 คนหรอ แล้วจะพักที่ไหน แล้วเพิ่งมาครั้งแรกหรือเปล่า
“ค่ะเพิ่งมาครั้งแรก และยังไม่มีที่พักเลย”(น้องตอบ)


พี่หมีรับกระเป๋าเสร็จพอดีออกมาพอดี ก็ออกมาบอกว่างั้นดีเลย ไปด้วยกันเลย ถือว่าได้มาเจอกันได้เที่ยวด้วยกันนะ สรุปว่าตอนนี้ผมมีผู้ร่วมทริปนี้เพิ่ม อีก 2 คน กลายเป็น 6 คนแล้ว ผมจึงชวนเค้าไปแลกเงิน เห็นเขียนเอาไว้ที่ฝาหนัง ว่า USD 9740 rp ผมถามว่าได้เท่าไหร่ เค้าบอกว่า ได้ 850,000 rp ซึ่งเป็นราคาที่แย่มาก และราคาไม่ตรงกับที่เขียนไว้ ถามเค้า เค้าบอกว่าเป็นราคาเก่า ไม่ได้เปลี่ยนมานานแล้ว ผมจึงลังเลที่จะแลก เค้าก็มาคว้ามือไว้ แล้วบอกว่า 880,000 ก็ได้ ผมก็งง ว่าทำไมราคาเรตเงินมันได้ขึ้นไว้ภายใน 2 นาที ดังนั้นผมจึงแลกเอาไว้ก่อน 100 USD พร้อมกับเพื่อน
ดังนั้น 100 USD = 880,000 rp 1 บาท = 262 rp 10,000 rp = 38 บาท
เดินออกจากที่รับกระเป๋า ก็เจอกับถนนใหญ่เลย ไม่มีห้องอาคารให้นั่ง ไม่มีที่ให้นั่งต่าง ๆ คิดในใจว่า สนามบินนานาชาติทำไมเล็กแบบนี้ ออกมาก็ไม่มีเวลาให้คิด พวก taxi ก็เข้ามารุมตอมทันทีทันใด โดยไม่ให้โอกาสเราปฎิเสธเลย ผมจึงยกหน้าที่นี้ ให้กับพี่หมีดีกว่าพี่หมีคุยสักพักใหญ่ๆๆ จนได้เรื่องได้ราว ปรากฏว่าโรงแรมที่เราจะไป คือ Bumi Malaya hotel เค้าก็จัดแจงรถให้ทั้งหมด 3 คัน เราจึงงงว่าทำไม ถึงต้อง 3 คันในเมื่อมีแค่ 6 คน ถามพี่หมี พี่หมีบอกว่าพี่แกจะไปด้วย เดี๋ยวกลัวว่าจะมีปัญหากลางทาง แกเป็นห่วง ตอนนั้นก็เริ่มใจไม่ดีกันเลย เพราะตอนแรกบอกว่าจะเรียกรถให้เฉยๆ โรงแรมที่แกบอกมาเราก็ไม่รู้ว่ามีจิงหรือเปล่า สรุปว่าเรียกไป 3 คัน ได้คันละ 60,000 rp ระหว่างทางก็เห็นบ้านเมืองในเมดาน ดูแล้วยังเป็นเมืองที่ไม่เจริญเลย บ้านเมืองดูสกปรกมาก คนที่มาด้วยแทบอยากจะร้อง ขอกลับบ้านเดี๋ยวนั้นขับมาประมาณ 20 นาทีก็ถึงจอดรถ taxi ปั๊บ คนขับ taxi บอกว่า 3 คัน 2 แสน ทันที ทั้งๆ ที่ตกลงราคากันแล้ว ว่า คันละ 6หมื่น จึงให้พี่หมีคุยให้แล้วเราก็ได้ในราคา 3 คัน 1.8 แสน จอดหน้าโรงแรม bumi Malaya hotel ถึงกับอึ้งในความสวยและดูดี ไม่คิดว่าจะมาสร้างในที่แบบนี้ เพราะในทำเลที่ตั้งไม่น่าจะมีโรงแรมแบบนี้ เพราะตัวอาคารติดๆกัน เป็นเหมือนอาคารพาณิชย์ขนาด 4 ชั้นทั่วๆไป โรงแรมนี้ถือว่าใช้ได้เลย ราคา ห้อง standard ในราคา 150,000 rp และ ค่า vat 10 % ทั้งหมด 165,000 ต่อห้อง พักได้ทั้งหมด 2 คน หากต้องการเพิ่มเตียงเสริม เพิ่ม อีก 50,000 rp เข้าไปก็ถือว่า เหมาะสมกับราคา เตียงเป็นแบบ 3 ฟุต 2 เตียง มีน้ำอุ่น ผ้าเช็ดตัว แปรงและยาสีฟัน สบู่ กาใส่น้ำร้อน พักอยู่ชั้นที่ 3 ห้อง 307 เข้าไปทำธุระเสร็จ พี่หมีก็บอกว่าจะพาไปซื้อ ซิมการ์ดเอาไว้โทรกลับบ้าน ตอนนี้ความเชื่อใจในตัวพี่หมีก็มีมากขึ้นๆ เหมือนกับว่าแกเห็นเราเป็นลูกเป็นหลานคนนึง

[คนทำหอ มอออสุราด]

ซิมการ์ดซื้อมาในราคา 12,000 rp มีเงินให้ 5,000 rp
วิธีการโทรออก ให้ กด 01017+รหัสประเทศไทย+เบอร์โทร
เช่น 01017+66+81548xxxx
หากให้คนที่บ้านโทรมา รหัสโทร+รหัสประเทศอินโด+เบอร์โทร
(001,003,006,009) +62+8527075xxxx
หากโทรในประเทศเดียวกัน ก็ กด085-27075xxxx
การเติมเงินเติมได้ทุกร้าน มีเติมคล้ายเติม ออนไลน์แบบบ้านเราด้วย คิดเรตอยู่ที่
ถ้าเติม 20,000 rp จะคิด อีก 1,000 เป็นค่าบริการ
หากเติม 50,000 rp จะคิด อีก 2,000 เป็นค่าบริการ
แบบบัตรก็มีขายเริ่มที่ 50,000 rp เป็นต้นไป
วิธีการเชคยอดเงิน กด*888# โทรออก
ร้านขายซิมโทรศัพท์ ที่ไปซื้อ เป็นรถมอเตอร์ไซด์พ่วงเหมือนรถขายผลไม้ แต่ไม่ได้ใส่ผลไม้ขายกลับใส่ซิมการ์ดเอาไว้เยอะมาก หลายเครือข่าย หลายยี่ห้อ

[คนทำหอ มอออสุราด]

เหอ ๆ ๆ...

วันนี้ง่วงนอนแว้วว..ขอตัวปายนอนก่อน..พรุ่งนี้มาต่อชัวร์ๆๆค๊าฟฟฟ...

ฝานดี...

[alokaya]

มารอชมอยู่นะครับ

น่าจะสนุกแน่นอนเลยนะเนี่ย 55

[คนทำหอ มอออสุราด]

โทรศัพท์ มือถือใช้ได้ทุกรุ่นนะครับแต่ยกเว้น apple iphone นะครับ ที่ใช้ไม่ได้ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ทั้งๆที่หาสัญญาณเจอแล้วแท้ๆ แต่โทรออกไม่ได้ แต่รับได้ มือถือก็แพงกลับใช้ไม่ได้ T T
มาต่อด้วยเรื่องอาหารกันบ้าง คงไม่แปลกนะครับ ที่จะแนะนำเรื่องอาหารให้ชมกัน สำหรับคนที่ไม่เคยไปประเทศนี้มาก่อน วันแรกก็กินอาหารในโรงแรมที่พัก เพราะไม่อยากออกไปไหนแล้ว อาหารที่นั้น จะไม่มีเมนูมาให้เลือก เพียงแค่คุณนั่งบุ๊ป อาหารก็มาปั๊บ มาเป็น 10-20 อย่าง คล้าย ๆ ติ่มซำบ้านเรา คือกินจานไหนก็คิดตังแค่นั้น แปลกคือ ที่อินโด จะไม่เสริฟเป็นน้ำเย็นมาให้ จะเสริฟมาเป็นน้ำอุ่น และมีถ้วยน้ำเอาไว้ล้างมือ หากใครต้องการน้ำเย็นต้อง สั่งน้ำแข็งเพิ่ม และต้องเสียเงิน ส่วนแตงกวาที่เสริฟมาพร้อมกับอาหาร หากกินก็เสียตังเช่นกัน งานนี้กินกันไป 213,000 rp กินข้าวมือนี้ ร่วมแสน ทั้งหมด 6 คน ตกคนละ ประมาณ 150 บาทถือว่าโอเคเลย





ว่าด้วยเรื่องอาหาร ส่วนตัวผมและเพื่อนร่วมทาง คิดว่าอาหารอินโดนั้นไม่ค่อยถูกปากสักเท่าไหร่ หรืออาจจะยังไม่เจออาหารที่อร่อยจิงๆ หากใครทานยากหรือเลือกทาน กรุณานำมาม่าจากไทยไปด้วย ไม่งั้นมีหวังอดตายแน่ๆ โดยเฉพาะสาวๆ วิธีการกินข้าว ของคนอินโดนั้น ก็ยังเห็นการกินข้าวกับแกงด้วยมืออยู่

ทานอาหารเสร็จประมาณ 22.00 น. เราก็ยังไม่รีบนอน ก็บอกพี่หมีว่าเราจะไปเที่ยวที่ที่มีแสงสีหน่อย พี่หมีก็คอยเป็นธุระจัดหารถเช่าให้พร้อมคนขับ ไปรับและส่ง ในราคา 250,000 rp เราถือว่าโอเค เลยตกลง รอประมาณ ครึ่งชม. ก็มี toyata innova มาจอด ครั้งแรกที่เห็นหน้าตาคนขับ ก็รู้สึกได้ถึงความใจดี ดูเป็นมิตร และความไว้วางใจ คนขับรถ ชื่อ อารี อารีเป็นคนเมดาน สามารถพูดอังกฤษได้นิดหน่อย รถที่เขาเอามาก็เป็นของเจ้านาย เช่าเขามาอีกที

[คนทำหอ มอออสุราด]

อารีก็พาพวกเราไปยัง merdeka walk เสมือนเป็นจุดนัดพบ มีร้านอาหารมากมาย ร้านกาแฟ ร้านนั่งดื่ม รวมไปถึงร้านฟาดฟู้ด เช่น mac Donald และ pizza hut ร้านขายของที่ระลึก ขายตุ๊กตา และโทรศัพท์มือถือ และมีร้านเกมตู้เป็นอาคาร 2 ชั้น เอาไว้ให้เด็กๆ อาหารที่นี่จึงมีราคาสูง ผู้คนส่วนใหญ่ที่เห็นที่ merdeka walk จะเป็น คนอินโด เชื้อสายจีนซะส่วนใหญ่







หากเดินไปยังรอบที่ไม่ใช่ส่วนของ medeka walk ก็จะพบกับร้านกาแฟ อยู่ริมข้างทางแต่เราไม่ได้แวะ รีบมุ่งตรงไปยังร้านขายไก่สเต๊ะ ลองเข้าไปชิมดู ถึงแม้ว่าจะสื่อสารภาษาอังกฤษไม่รู้เรื่อง ก็ได้มา ตั้ง 2 จาน แต่น้ำจิ้มต่างกัน ตกจานละ 15,000 rp น้ำเปล่า 3,000 rp น้ำชาขวด 3,500 rp
สเต๊ะ 1 จานจะมี 7 ไม้ ขนาดค่อนข้างใหญ่ มีมันใส่ลงมาด้วยประมาณ 7 ชิ้น และหอมเจียว และพริก
สรุปกินมากๆแล้วเลี่ยน แต่น้ำจิ้มสีเข้มอร่อยกว่าสีอ่อนเยอะเลย

[partyboyz]

มาต่อเร็วๆนะคับ

[todtoddy]

มาติดตามชมครับ

[คนทำหอ มอออสุราด]

ชมภาพ merdeka walk กันต่อ

[คนทำหอ มอออสุราด]

ได้เวลากลับแล้ว ก่อนกลับก็เจอกับมาเฟียคุมถนน โดนเก็บค่าจอดรถไป 5,000 rp สอบถามได้ใจความว่า ถนนทุกเส้นทุกสายมีการจองเป็นเจ้าของเพื่อเก็บค่าจอดรถ เนื่องจากรัฐบาลอยากให้ทุกคนมีงานทำ และไม่เกิดแก๊งใหญ่หรือคนมีศรีเข้ามายึดถนนทุกเส้นทาง
ในระหว่างทางที่ขับรถกลับมา เราก็นึกขึ้นได้ว่าที่นี่มีทะเลสาบที่ลึกและใหญ่ที่สุด เป็นทะเลสาบที่ใหญ่มาเป็นอันดับ 2 ของเอเชีย ก็เลยปรึกษากับพี่หมีว่า อยากให้อารีพาไปให้หน่อย ช่วยคุยเรื่องราคาและวันเวลากลับด้วย
สรุปค่าจ้าง - ค่ารถพร้อมคนขับ และน้ำมัน 1,500,000 rp
- ไป 2 วัน 1 คืน
- อาหาร,ห้องพัก และค่าจอดรถ ต้องออกให้ อารี ด้วย
ตกเป็นเงินไทยประมาณ 5,400 บาท ไปกัน 6 คน ค่ารถ คนละ 900 บาท ยังไม่รวม ข้อที่ 3

มาถึงโรงแรม ก็แยกทางจากกันพร้อมกับนัดกับพี่หมีและอารีไว้ 10 โมงเช้า เอาละยังไงก็ยังนอนไม่หลับไปหาเบียร์กิน สัก 1-2 ขวดแล้วค่อยนอนดีกว่า เดินไป 7-11(รถพ่วงข้างขายของโชว์ห่วย) หน้าโรงแรม ติดกับ Telewiz(ร้านขายซิมการ์ดพ่วงข้าง) ตอนนั้นก็ประมาณ ตี 1 ละ ก็เข้าไปคุยกับเค้า ก็ได้ใจความว่า เค้าจะขายของ 24 ชม. แล้วค่อย เลิกตอนเช้า 7-11 ก็มีของขายทุกอย่างแต่ส่วนมากเป็นของกิน แต่มีอย่างหนึงที่แปลกตา หันไปเห็นขวดน้ำแล้วติดฉลากตราแรด ในใจคิดว่าคงเป็นยาพลังแรดแน่ๆ มีขายซะด้วย ขวดใหญ่สงสัยใช้กันเป็นปีเห็นขายไม่ออกเลย ลักษณะขวดเหมือนกับน้ำส้มสายชู ถามแล้วได้ใจแบบงงๆว่าเป็นยาแกไอ เด็กกินดี ช่วยบรรเทาอาการแก้เจ็บคอ ซื้อลูกอมมา 10 เม็ด ลูกอมคงจะสดใหม่ เพิ่งผลิตออกมาจากโรงงาน แกะออกมาเหลวติดกับเปลือกหมดเลย กินมะได้เยย T T ถามว่ามีเบียร์ไหม เค้าบอกว่าไม่มีแต่พอเราเห็นว่าเป็นกระป๋องคล้ายๆกับเบียร์ เราก็ถามใหม่ เค้าบอกว่าใช่ อ้าว ~! สรุปเราหยิบมาดู มันไม่น่าจะใช่เบียร เลยเอาเป็นว่าไปร้านอื่นดีกว่าโดยถามร้าน telewiz เค้าบอกว่าให้เดินไปตรงไปเราก็ไป





[size="4"]ในที่สุดเราก็ได้เบียร์มา 2 ขวด ราคาขวดละ 20,000 rp ซื้อมา 2 ขวด ลองต่อเล่นๆ ว่า 2 ขวด เหลือ 39,000 rp ได้ไหม สรุปว่าได้เฉยเลย อ่าวงง หรือว่าราคานี้โดย sevice ชาร์ต ไปแล้ว เบียร์ไม่ได้แช่เย็น หาน้ำแข็งไม่ได้ เมืองนี้หายากจิงๆ จังหวะที่เดินกลับมา เจอร้านขายเหมือนเป็นยาชูกำลัง เดินผ่านเจ้าของร้าน เค้าก็เค้ามาถามว่า มาจากไหน พอเราบอกว่าไทยแลนด์ ยินดีปรีดากันใหญ่ เหมือนจะมีญาติรู้จักมั้ง เชิญเรานั่งใหญ่เลยจัดโต๊ะ เก้าอี้ แก้ว กระดาษทิชชู่ พร้อมบรรยาย ศัพท์ยาชูกำลังที่เค้าขาย ว่า กินแล้ว stamina เรานั่งทานเบียร์กัน 3 คน 2 ขวด มันเหมือนว่าไม่ถึงรส ไหนๆก็ไหนละ ลองยาไอ้ stamina สักหน่อยสิ ถ้าไม่กินมันก็คงคิดค่าที่ สั่งมา 1 แก้ว จำชื่อไม่ได้ว่าเค้าเรียกว่าอะไร เรียกประมาณว่า juma juma
Juma juma 1 แก้ว มีส่วนประกอบ
- ลักษณะเหมือนยาหอม ใส่ มา 1 ซอง
- ไข่ไก่สด 1 ฟอง
- น้ำผึ้ง
- น้ำมะนาว
- น้ำร้อน
คำแรกกินเกือบอ้วกแตก รสชาติมันแปลกๆ สรุปว่าไม่ถูกปาก กินน้ำล้างปาก แปรงฟัน นอนหลับ ไปแล้วยังได้กลิ่นเลย 1 วันในเมดานพอแค่นี้ก่อนครับ จาตี 3 ละมั้ง ต้องลุกมากินอาหารเช้าอีก
ชมภาพโรงแรมอีกหน่อยครับ[/size

[คนทำหอ มอออสุราด]

ตื่นมาตอนเช้านัดกันมากินอาหารเช้ากัน ของฟรีไม่พลาดอยู่แล้ว หาห้องอาหารไม่เจอ พนักงานบอกว่าห้องอาหารอยู่ชั้นบน หากใครไม่ทราบ สงสัยจะอดกินนะเนี่ย ห้องอาหารอยู่บริเวณชั้น 4 ชั้น 1-3 เป็นส่วนของห้องพัก อาหารเช้ามื้อนี้กินได้ครับ อร่อยดี แต่ที่อร่อยกว่าอาหารคือ น้ำชา น้ำชาที่นี่มีรสหวาน หวานหอมจิงๆ จนไปเติมมาประมาณ 3-4 แก้ว อาหารเช้าบุปเฟ่ครับ ตักได้ไม่อั้น แต่มีแค่อย่างเดียวคือ ผัดหมี่ แต่รสชาติเหมือนผัดม่าม่าเลย มีข้าวเกรียบกินไว้แก้เลี่ยนด้วยครับ พร้อมซอส

[chocolate monday]

ขออนุญาต ปาด (และ ลบ ได้เลยนะครับ)

อยากชม เมดาน อย่างแรงนิ

มาต่อให้จบเร็วๆ ด้วย

[คนทำหอ มอออสุราด]

ทานอาหารเสร็จ 10 โมงอารีก็มาตามนัด พร้อมกับคุณน้าและพี่หมี เพื่อวันนี้จะไปแลกเงิน เรตที่แลกได้ดีที่สุด พี่หมีบอกไว้ว่า ต้องไปแลกที่ ห้างคาร์ฟู จะเป็นร้านขายกล้องถ่ายรูปและอุปกรณ์
****ทางไปร้านแลกเงิน เดินเข้าห้างทางด้านหน้า (ทางเข้าทางเดียว)แล้วเลี้ยวซ้ายสักประมาณ 20 ก้าว ร้านจะอยู่ตรงข้ามร้านกาแฟแบบoutdoor ซึ่งร้านกล้องถ่ายรูปจะอยู่ระหว่างร้านกิ๊ฟ ช๊อปราคามหาโหดทั้ง 2 ร้าน หน้าร้านจะมีคำว่า money changer ร้านจะเปิดตอน 11.00 น. ราคาที่ได้ดีกว่าสนามบิน ยังไงเชคจากสนามบินไปก่อน
+++เกร็ดความรู้เรื่องแลกเงิน ร้านรับแลกเงินจะรับเงิน USD เฉพาะ ปี 2006 เท่านั้น ปี 1996 ไม่รับ หากรับก็จะได้เรตที่ต่ำกว่าอีก สาเหตุที่ธนาคารไม่รับ เพราะว่าสมัยเมื่อปี 1996 อเมริกาได้พิมพ์ธนบัตร 100 USD เพื่อแจกให้คนจน พิมพ์ธนบัตรจนเกลื่อนเมืองและไม่รู้ว่าวันไหนทางอเมริกาจะงดใช้แบงค์ปี 1996 ดังนั้นร้านทั่วไปจะไม่รับแลกเงิน ปีนี้




แลกเงินคราวนี้ก็ได้เรต 100 UDS = 910,000 rp 1 บาท = 272 rp 10,000 rp = 36.7 บาท
จริงแล้วหากแบงค์ไม่ยับและใบใหม่อาจจะได้เรตมากกว่านี้ได้
ออกจาก plaza medan fair (คาร์ฟู) แล้วพี่หมีบอกว่าจะพาไปดูห้างขายมือถือที่ใหญ่ที่สุดในเมดานชื่อว่า milimiun (มิลลิเนียม) มีประมาณ 4 ชั้น เหมือน MBK บ้านเราเลย แต่คนไม่เยอะเท่าไหร่
ราคามือถือ blackberry
ตัวต่ำสุด ราคา 3,100,000 rp (11,400 บาท)
ตัวกลาง ราคา 5,000,000 rp (18,380 บาท)
ตัวสูงสุด ราคา 6,500,000 rp (23,900 บาท)
ส่วน apple iphone 3G ไม่มีรุ่น 3GS เลย
8 G (สีดำ) 5,000,000 rp (18,380 rp)
ไม่รู้ว่าแพงหรือถูกนะครับ ส่วนตัวเล่นแต่ apple Iphone คิดว่ากลัวว่าจะไม่ใช่เครื่อง unlock แล้วไม่สามารถนำมาใช้ในประเทศได้ ราคาไม่หนีกันมาก ซื้อเครื่องที่MBKดีกว่าหากมีปัญหาเครมง่ายกว่าเยอะ อิอิ
เมื่อมีพบ ก็ต้องมีจาก ได้เวลาแล้ว ที่ผมและพี่หมีต้องจากกัน แล้วเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ที่จะได้เจอกันอีก ต้องขอขอบคุณพี่หมี และคุณน้ามากๆครับ พี่ทั้ง 2 คนเป็นผู้ที่มีพระคุณจิงๆ หากมีอะไรให้รับใช้ หรือตอบแทนได้น้องคนนี้จะรับใช้ทันทีครับ