82 replies to this topic

[ทีมข่าวHFLIGHT]

Advertisements

มาถึงท่าอากาศยานมัณฑะเลย์แล้ววว

[ทีมข่าวHFLIGHT]

พอเครื่องบินเลี้ยวเข้าจอดเรียบร้อย เราก็ได้เห็นว่าสนามบินแห่งนี้อยู่ในที่โล่งแจ้งจริง ๆ ค่ะ




ผู้โดยสารเริ่มทยอยลงจากเครื่องบิน พร้อมกับพนักงาน MJAS (บริษัทที่ทำหน้าที่บริหารสนามบินนี้) ที่กำลังทำหน้าลำเลียงกระเป๋าลงจากเครื่องบิน








แล้วเราก็ออกมาสัมผัสกับอากาศมัณฑะเลย์

[ทีมข่าวHFLIGHT]

เนื่องจากเที่ยวบินนี้เป็นเที่ยวบินปฐมฤกษ์ก็เลยต้องมีการต้อนรับจากทางสาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมาร์ และถ่ายรูปหมู่กันเล็กน้อยค่ะ




ส่วนทีมแอร์โฮสเตสสาวไทยในเครื่องแบบใหม่ของไทยสมายล์ก็เป็นที่ชื่นชอบ มีคนมาขอถ่ายรูปด้วยอย่างไม่ขาดสายเลยยย

[ทีมข่าวHFLIGHT]

บรรยากาศพื้นที่ขาเข้าของสนามบินนี้ค่ะ

[ทีมข่าวHFLIGHT]

สำหรับใครที่ยังไม่ได้แลกเงินดอลล่าห์ใหม่กริ๊บมาก็สามารถนำเงินไทยมาแลกที่บรรดาธนาคารที่นี่ได้นะคะ






เที่ยงนี้เราก็ขอมาฝากท้องที่ร้านอาหารไทยที่มีแม่ครัวเป็นคนไทยในมัณฑะเลย์ ร้านนี้ค่ะ

[ทีมข่าวHFLIGHT]

จุดหมายแรกของพวกเราในบ่ายวันนี้อยู่ที่ "พระราชวังมัณฑะเลย์" (Mandalay Palace) ที่ตั้งอยู่กลางเมืองมัณฑะเลย์ ซึ่งในอดีตเมื่อมีการย้ายเมืองหลวงจากอมรปุระมายังมัณฑะเลย์ พระเจ้ามินตงได้ทรงดำริให้สร้างพระราชวังแห่งนี้ขึ้น เป็นพระราชวังไม้สักทอง มีกำแพงเมืองสูงและคูน้ำล้อมรอบ แต่แล้วในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง พระราชวังแห่งนี้ก็ได้รับความเสียหายอย่างหนักจากพระเบิดของกองทัพอังกฤษ ด้วยความที่อังกฤษเกรงว่าที่นี่จะเป็นแหล่งกบดานของทหารญี่ปุ่น พระราชวังที่เห็นอยู่และเป็นสถานที่ท่องเที่ยวในปัจจุบันจึงเป็นพระราชวังจำลองที่รัฐบาลเมียนมาร์บูรณะขึ้นมาโดยลอกแบบจากเค้าโครงเดิม






แผนผังอาคารต่าง ๆ ภายในพระราชวังจำลองนี้ ซึ่งการเดินชมแนะนำให้เดินเข้าทางด้านหน้า ผ่านท้องพระโรง แวะขึ้นหอคอย และเดินชมอาคารชั้นต่าง ๆ ตั้งแต่ที่ประทับกษัตริย์จนถึงบรรดาห้องแถวที่พักของนางสนม ก่อนเดินออกทางประตูด้านหลัง




ส่วนนี้คือส่วนท้องพระโรงที่กษัตริย์ออกมาพบประชาชน

[ทีมข่าวHFLIGHT]

หอคอยสีแดงหลังนี้สูงประมาณตึก 3 ชั้นค่ะ สามารถเดินวนบันไดเวียนเพื่อขึ้นไปชมพระราชวังจากมุมสูงกันได้ค่ะ

[ทีมข่าวHFLIGHT]

เดินชมบรรยากาศด้านล่างของพระราชวังกันบ้าง






ที่เห็นเป็นหลังเล็ก ๆ สีขาวบนหลังคานั้นคือเป็นที่สำหรับคนไล่นกค่ะ เพราะชาวเมียนมาร์มีความเชื่อว่านกเป็นสัตว์อัปมงคลนั่นเอง




และแล้วการเที่ยวชมก็ต้องหยุดชะงักไปชั่วครู่อันเนื่องมาจากฟ้าฝนไม่เป็นใจ

[ทีมข่าวHFLIGHT]

เมื่อฝนซา เราก็ได้เดินทางต่อมาที่ "วิหารไม้สักทองชเวนันดอร์" (Shwenandaw Kyaung) ซึ่งเป็นอาคารแกะสลักอย่างปราณีตอ่อนช้อยจากไม้สักทองแท้ ๆ ที่ยังคงหลงเหลือให้เห็นอยู่ เนื่องจากในอดีตวิหารนี้ตั้งอยู่ในพระราชวังมัณฑะเลย์และเป็นที่ประทับและนั่งสมาธิเจริญภาวนาของพระเจ้ามินตง แต่ภายหลังที่ท่านป่วยและได้สิ้นพระชนม์ลง โอรสของท่านนามว่าพระเจ้าตีป่อก็ได้ทรงย้ายวิหารมาถวายวัดชเวนันดอร์ (Shwenandaw Monastery) แห่งนี้ ทำให้วิหารหลังนี้รอดจากภัยระเบิดและไฟสงคราม หลงเหลือศิลปะของฝีมือช่างหลวงชาวมัณฑะเลย์ไว้ให้คนรุ่นหลังได้เห็นในปัจจุบัน






ส่วนของหลังคาได้รับการแกะสลักเป็นปราสาท 5 ชั้น ที่สวยงามมาก ถือเป็นอีกหนึ่งสถาปัตยกรรมงานแกะสลักไม้ชั้นเยี่ยมของเมียนมาร์ ที่ทำให้มัณฑะเลย์ได้ชื่อว่าเป็นเมืองแห่งศิลปะงานประดับไม้อันอลังการ

[ทีมข่าวHFLIGHT]

เมื่อขึ้นไปชมใกล้ ๆ จะพบว่าผนังวิหารจะถูกแกะสลักเป็นลวดลายเทวดาร่ายรำอย่างวิจิตรงดงาม และเป็นเช่นนี้ทั้งหลังค่ะ ในอดีตไม้สักนี้ก็ได้ถูกปิดทอง แต่เมื่อเวลาผ่านไปทองก็ได้หลุดร่อนหายไปตามกาลเวลา

[ทีมข่าวHFLIGHT]

สถานที่ถัดมาก็คือ "วัดกุโสดอร์" (Kuthodaw Pagoda) ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากวัดชเวนันดอร์ สถานที่แห่งนี้เป็นอนุสรณ์ของการทำสังคายนาพระไตรปิฎกครั้งที่ 4 ซึ่งพระเจ้ามินตงโปรดให้จารึกพระไตรปิฏกจำนวน 84,000 พระธรรมขันธ์ ลงบนแผ่นหินอ่อนจำนวนถึง 729 แผ่น ได้รับการบันทึกในกินเนสบุ๊คว่าเป็น "หนังสือที่ใหญ่ที่สุดในโลก" (The World's Biggest Book) ถ้าหากพระสงฆ์นั่งท่องโดยไม่หยุดก็จะต้องใช้เวลานานถึง 3 เดือน


เมื่อมาถึงที่นี่ ก็จะมีสาวน้อยสาวใหญ่ที่ใบหน้าปะด้วยแป้งทะนาคา เครื่องสำอางค์ยอดนิยมของสาวเมียนมาร์ มารุมล้อมขายดอกไม้เพื่อสักการะพระพุทธรูปอยู่เป็นจำนวนมากค่ะ




มณฑปสีขาวที่เรียงรายอยู่นี้ ภายในก็จะมีแผ่นหินอ่อนที่จารึกพระไตรปิฎกเป็นภาษบาลีอยู่ค่ะ








ส่วนเจดีย์องค์ใหญ่สีทององค์นี้ก็คือ "พระเจดีย์มหาโลกมารชิน" จำลองรูปแบบมาจากพระมหาเจดีย์ชเวสิกองเมืองพุกาม เป็นเจดีย์ที่ประชาชนรวมเงินกันเพื่อสร้างขึ้นค่ะ

[ทีมข่าวHFLIGHT]

ที่พักของพวกเราในมัณฑะเลย์ทริปนี้ก็คือ "Mandalay Hill Resort Hotel" ซึ่งเป็น 1 ใน 2 โรงแรมระดับ First Class 5 ดาว ของเมืองนี้ค่ะ บรรยากาศภายในห้องพักก็มีการตกแต่งแบบหรูหราและครบครันด้วยสิ่งอำนวยความสะดวก

[ทีมข่าวHFLIGHT]

หลังจากพักผ่อนชาร์ตแบตร่างกายเต็มแล้ว ก็เลยตื่นแต่เช้ามาสำรวจโดยรอบโรงแรมต่อค่ะ


มองจากห้องพักชั้น 5 ซึ่งอยู่ฝั่งโซนด้านหน้าก็จะเห็นหมู่ไม้และตัวเมืองมัณฑะเลย์อยู่ไกล ๆ




ลงมาเดินเล่นสำรวจด้านหน้าโรงแรม






บริเวณโถงรับรอง (Lobby)








ส่วนโซนด้านหลังจะมีสระว่ายน้ำ และมีฉากหลังเป็นภูเขาค่ะ มาตรงนี้ก็แอบคิดถึงบรรยากาศภาคเหนือของไทยที่บางโรงแรมก็ได้รับอิทธิพลการตกแต่งของศิลปะเมียนมาร์เข้ามา

[ทีมข่าวHFLIGHT]

ห้องอาหารของโรงแรมมีชื่อว่า "Yadanabon" ค่ะ ซึ่งนอกจากจะมีบริการอาหารแบบตะวันตกแล้ว เราก็ยังพบอาหารเมียนมาร์ที่นี่ด้วย ณ จุดนี้ก็เลยไม่พลาดที่จะลองชิมค่ะ




เมนูนี้ชื่อว่า "Myanmar Pancake" ก็จะเป็นแป้งทอดแผ่นบาง ๆ โรยหน้าด้วยผักชี มะเขือเทศ และงา






อีกเมนูที่พบก็คือ "Burmese Chicken Coconut Noodles" หรือที่ชาวเมียนมาร์เรียกว่า "โอนุคอกซุย" ค่ะ ติดใจชามนี้เหลือเกิน รสชาติเค้าคล้าย ๆ กับเมนูข้าวซอยไก่ของไทยค่ะ

[ทีมข่าวHFLIGHT]

ระหว่างการเดินทางไปยังจุดหมายแรกของวันนี้ค่ะ ภาพนี้เป็นภิกษุณีชาวเมียนมาร์ ซึ่งแต่งกายด้วยชุดสีชมพู




ตำรวจจราจรชาวเมียนมาร์ในชุดเครื่องแบบสีขาว




และบรรยากาศริม "ทะเลสาบตองตะมัน" (Taungthaman Lake)

[ทีมข่าวHFLIGHT]

มาถึงแล้วค่ะ จุดหมายแรกของเราในทริปมัณฆะเลย์วันที่ 2 ที่นี่คือ "วัดมหากันดายงค์" (Maha Gandayon Monastery) ตั้งอยู่ในเขตเมืองอมรปุระ (อ่านว่า อะ-มะ-ระ-ปุ-ระ) ห่างจากเมืองมัณฑะเลย์ลงไปทางใต้ประมาณ 12 กิโลเมตร

[ทีมข่าวHFLIGHT]

วัดมหากันดายงค์ เป็นวิทยาลัยสงฆ์ขนาดใหญ่ที่สุดของเมียนมาร์ มีภิกษุและสามเณรศึกษาเล่าเรียนทางธรรมอยู่ที่นี่จำนวนนับพัน ซึ่งมีทั้งจากเมียนมาร์เองและจากต่างประเทศ ไม่ว่าจะเป็นอเมริกา ญี่ปุ่น รวมทั้งไทย เป็นต้น และทุกวันก่อนเวลาเพล ภิกษุและสามเณรก็จะมาตั้งแถวเพื่อรับถวายภัตตาหารเพลจากผู้มีจิตศรัทธาด้วยอากัปกิริยาอันสำรวม แว่วว่าวันนึงแม่ครัวต้องหุงข้าวจำนวนถึง 7 กระสอบเลยทีเดียวค่ะ นี่ยังไม่รวมถึงกับข้าวเลยนะ ดังนั้นสำหรับผู้ที่เดินทางมาที่นี้หากต้องการร่วมทำบุญกับทางวัดก็สามารถเป็นเจ้าภาพในการถวายภัตตาหาร หรือถวายเงินสบทบ หรือถวายเป็นสมุดและเครื่องเขียนเพื่อเป็นอุปกรณ์ด้านการศึกษาเล่าเรียนก็ได้ตามศรัทธาค่ะ

[ทีมข่าวHFLIGHT]

ในช่วงเวลาเพลดังกล่าวจะมีคนเยอะมาก ทั้งผู้ที่มาทำบุญและนักท่องเที่ยว ดังนั้นในการเดินเยี่ยมชมเราจะต้องระมัดระวังในเรื่องของการไม่ไปเกะกะขวางทางภิกษุและสามเณรที่กำลังเดินแถว โดยจะมีเจ้าหน้าที่คอยเดินบอกว่าบริเวณใดที่ยืนได้หรือไม่ได้

[ทีมข่าวHFLIGHT]

จุดหมายที่สองคือสะพานไม้สักทองที่ยาวที่สุดในโลก "สะพานอูเบ็ง" (U-Bein Bridge) ซึ่งสำเนียงชาวเมียนมาร์จะออกว่า "อูเป่ง" สะพานตั้งอยู่บริเวณทะเลสาบตองตะมันเช่นเดียวกับวัดที่เราเพิ่งออกมาเมื่อสักครู่นี้เองค่ะ ระหว่างทางเดินไปยังสะพานอูเป่งก็จะมีบรรดาร้านอาหาร ร้านน้ำชา และร้านค้าขายของที่ระลึกเรียงรายอยู่จำนวนมาก เดิน ๆ ไปก็ให้บรรยากาศคล้าย ๆ กับแหล่งชุมชนที่ภาคใต้บ้านเรา ต่างที่บ้านเรานั้นจะเป็นร้านกาแฟ แต่ที่นี่เป็นร้านน้ำชา เพราะว่าคนที่นี่นิยมดื่มชาร้อน และร้านน้ำชาก็จะเป็นที่พบปะสังสรรค์นั่งพูดคุยกัน ที่ทางใต้บ้านเราก็จะเห็นขายเป็นผ้าบาติก แต่ที่นี่จะขายเป็นผ้าไหมค่ะ และอีกอย่างที่เป็นงานหัตถกรรมขึ้นชื่ออีกอย่างก็คืองานแกะสลักไม้ เดิน ๆ ไปก็จะเห็นมีชิ้นเล็ก ๆ ขายเป็นสินค้าที่ระลึกอยู่เช่นกัน

[ทีมข่าวHFLIGHT]

เดินมาประมาณ 500 เมตรก็ถึงสะพานอูเป่ง สะพานนี้มีความยาวที่สุดในโลก คือมีความยาวราว 1,400 เมตร ทอดตัวข้ามทะเลสาบตองตะมัน (หากเดินไปจนสุด หรือนั่งเรือพายแบบพม่าไปที่อีกฝั่งหนึ่งก็จะพบชุมชนและวัดตองตะมันจ๊อกตอจี ซึ่งภายในวัดก็จะมีภาพเขียนที่เชื่อว่าเป็นฝีมือของเชลยชาวกรุงศรีฯ ที่ถูกต้อนมาที่นี่เมื่อปีพ.ศ.2309) โดยสะพานนี้มีอายุเก่าแก่นานกว่า 200 ปี ในอดีตนั้นสร้างโดยขุนนางที่ชื่อว่าอูเป่ง สร้างจากไม้สักทองที่เหลือจากการสร้างพระราชวัง สะพานก็จะโล่ง ๆ ไม่ราวกั้นแบบนี้ค่ะ เห็นชาวเมียนมาร์เดินกันสบาย ๆ แต่นักท่องเที่ยวไปก็เดินกันค่อนข้างเกร็ง โดยเฉพาะช่วงที่มีคนเยอะ ผู้เขียนเองนี่หยุดเดินเลย ให้เค้าเดินผ่านกันให้หมดก่อนจึงค่อยเดินต่อ






เสาแบบนี้เป็นไม้สักทั้งท่อนค่ะ มีจำนวนกว่า 1,200 ต้น






จะมีจุดพักแบบนี้จำนวนทั้งหมด 4 จุดระหว่างทางเดินไปค่ะ




ถ้าอยากชมวิถีชีวิตชาวบ้าน และพระบิณฑบาตรก็ให้มาช่วงเช้าตรู่ค่ะ หรือถ้าอยากได้ภาพตะวันตกดินสวย ๆ ก็ต้องมาช่วงเย็นนะคะ






นี่คือเรือพายแบบเมียนมาร์แท้ ๆ ค่ะ คนพายจะยืนพายและใช้พายจำนวน 2 อัน