208 replies to this topic

[Win~BangTaLai]

Advertisements

มาติดตามกันต่อเลยครับ.........

หลังจากที่พักอยู่ที่เมืองอูลัน-อูเดเป็นเวลาหนึ่งคืนผมก็ได้นั่งรถไฟต่อไปยังปักกิ่งครับ ขบวนรถไฟที่วิ่งระหว่างมอสโคและปักกิ่งมีวิ่งแค่อาทิตย์ละสองขบวน ขบวนหนึ่งใช้เส้นทางทรานส์มองโกเลียโดยรถขบวนนี้ดำเนินการโดยการรถไฟจีน อีกขบวนใช้เส้นทางทรานส์แมนจูเรียและดำเนินการโดยการรรไฟรัสเซีย ผมเลือกเดินทางไปกับรถไฟจีนเพราะอยากจะเห็นภูมิประเทศของมองโกเลีย เนื่องจากรถไฟมีวิ่งแค่สัปดาห์ละสองเที่ยวตั๋วโดยสารเลยหาซื้อค่อนข้างยาก ถ้ารอไปซื้อที่สถานีตั๋วอาจจะหมดได้ ตั๋วรถไฟระหว่างประเทศไม่สามารถซื้อผ่านทางเว็บของการรถไฟรัสเซียได้ วิธีที่สะดวกที่สุดคือซ้อผ่านทางเอเย่นแล้วให้เขาส่งตั๋วมาให้ที่บ้านได้ครับ

[Win~BangTaLai]

ขณะที่รอรถไฟเข้าก็มานั่งดูชาวอูลันอูเดมารอรับญาติที่สถานีกันครับ

[Win~BangTaLai]

รถไฟมาแล้วครับ ขบวนรถด่วนที่4วิ่งจากมอสโคไปปักกิ่ง ใช้เวลาเดินทางทั้งสิ้น7คืน แต่จากอูลัน-อูเด ใช้เวลาแค่สองคืนเท่านั้นครับ พนักงานประจำตู้ก็มาคอยตรวจตั๋วเหมือนกับบนรถไฟรัสเซีย เช็คทั้งตั๋วและพาสปอร์ต

[Win~BangTaLai]

ลักษณะของโบกี้รถไฟก็เหมือนๆกับรถไฟรัสเซียครับ คือแบ่งเป็นห้องๆ ห้องละสี่เตียง แต่ถ้าเปรียบเทียบถึงความสะอาดแล้วรถไฟรัสเซียนั้นสะอาดกว่ามาก เนื่องจากรถไฟจีนไม่มีแอร์ เลยต้องเปิดหน้าต่างทำให้ฝุ่นเข้ามาค่องข้างเยอะครับโดยเฉพาะช่วงที่วิ่งผ่านทะเลทรายโกบี




แต่ในห้องก็ยังมีพัดลมให้นะครับ ก็เลยไม่ค่อยร้อนเท่าไร

[Win~BangTaLai]

รถไฟขบวนนี้มีผู้โดยสารเต็มทุกที่นั่งครับ คราวนี้เลยมีเพื่อนร่วมห้องถึงสามคน สภาพห้องก็เลยเละไปตามนั้น หลังจากที่ไม่ได้พูดภาษาอังกฤษกับใครเลยเป็นเวลาห้าวัน วันนี้ผมก็ได้พูดคุยอย่างเต็มที่เพราะผู้โดยสารส่วนใหญ่เป็นนักท่องเที่ยวชาวยุโรปที่เดินทางจากมอสโคว์ไปปักกิ่ง แต่ผมก็ยังไม่เจอใครที่บ้านั่งรถไฟตั้งแต่ต้นจนจบเหมือนผม แต่นักท่องเที่ยวเหล่านี้แวะเที่ยวกันเยอะตามเส้นทางรถไฟครับ ส่วนมากก็แวะกันเป็นสิบๆเมืองกว่าจะถึงปักกิ่ง ส่วนผมด้วยความที่เดินทางไกลเพียงคนเดียวเป็นครั้งแรก ก็เลยไม่ค่อยกล้าที่จะแวะพักมากนัก

[Win~BangTaLai]

ตารางเดินรถจากมอสโคไปปักกิ่งครับ

[Win~BangTaLai]

ออกจากอูลัน-อูเดได้ไม่นานก็เจอวิวสวยๆแบบนี้ครับ เป็นทุ่งหญ้ากว้างใหญ่และก็มีบ้านผู้คนที่อยู่กันอย่างโดดเดี่ยว




บางครั้งรถไฟก็วิ่งผ่านลำธาร ซึ่งจะมีฝูงม้าป่ามาเล่นน้ำกัน

[Win~BangTaLai]

5850 กม.จากมอสโคว์ เราเริ่มเดินทางใกล้ชายแดนมองโกเลียแล้วครับ



สถานีบ้านนอก...มีหมู่บ้านเล็กๆที่สีสันสดใส

[Win~BangTaLai]

รถไฟจอดที่สถานี Naushki เป็นเวลา 3 ชม.เพื่อทำการตรวจพาสปอร์ตและสัมพาระ สถานีนี้เป็นสถานีชายแดนครับ



คงไม่มีที่ไหนในโลกอีกแล้วที่มีแพะมาเดินบนชานชาลาแบบนี้

[Win~BangTaLai]

พอข้ามชายแดนมาได้ไม่นานเราก็มาหยุดที่สถานีSukhbataar เจ้าหน้าที่ตม.ของมองโกเลียก็มาตรวจ เขาถามว่าไม่มีวีซ่าเหรอเราก็บอกไปว่าคนไทยไม่ใช้ เขาก็เลยโอเค เพื่อนร่วมห้องชาวจีนสงสัยมากว่าทำไมคนไทยไม่ต้องใช้วีซ่าทั้งมองโกเลียและรัสเซีย เพราะขนาดคนจีนเป็นเพื่อนบ้านกับมองโกลยังต้องใช้วีซ่าเลย

ประทับตราขาออกจากรัสเซีย และขาเข้าของมองโกเลีย สังเกตว่าตราประทับของมองโกลเป็นรูปกระโจม

[Win~BangTaLai]

พระอาทิตย์ขึ้นในมองโกเลีย



มองเห็นฝูงม้าที่สุดขอบฟ้า

[Win~BangTaLai]

เราจอดที่อูลันบาตอ เมืองหลวงของมองโกเลียเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง ที่สถานีก็มีรถเข็นขายน้ำและอาหารแห้ง มีพ่อค้าแม่ค้ามาขายของที่ระลึกด้วย

[Win~BangTaLai]

ตรวจตั๋วกันอีกรอบ

[Win~BangTaLai]

อูลันบาตอเป็นเมืองที่กำลังขยายตัวครับ มองโกเลียมี่ทรัพยากรธรรมชาติอยู่มากเลยทำให้เศรษกิจในเมืองหลวงค่อนข้างดี แตกต่างกับชนบทอันแร้นแค้นที่ผู้คนยังใช้ชีวิตแบบสมัยก่อนอยู่ โดยมีอาชีพเลี้ยงม้าเป็นหลัก



ออกจากอูลันบาตอได้ไม่นานรถไฟก็เริ่มไต่เขา มีทุ่งหญ้าให้เห็นมากขึ้น

[Win~BangTaLai]

บางคนยังเลือกที่จะอาศัยในกระโจมมากกว่าอยู่ในบ้าน

วิวส่วนใหญ่ก็ยังเป็นทุ่งหญ้าและฝูงม้า

[Win~BangTaLai]

เนื้อย่างเจงกีสข่านบนตู้เสบียง รสชาติอร่อยครับแต่แพงไปหน่อย




อันนี้เป็นเบื้องหลังในครัว

[Win~BangTaLai]

สถานีChoirอันโดดเดี่ยว และขุมพลังของขบวนนี้



เดินทางเข้าสู่ทะเลทรายโกบี

[Win~BangTaLai]

สถานี Sainshandมีอาหารมาขายอีกเช่นเคย



ชาวมองโกลกำลังทานโยเกิร์ตนมม้า

[Win~BangTaLai]

เดินทางต่อไป..........ยังมีฝูงม้าให้เห็นเรื่อยๆ



แอบเห็นอูฐ

[Win~BangTaLai]

ถึงขายแดนจีน-มองโกเลียแล้วครับมีทหารมาตรวจตราความเรียบร้อยและตรวจพาสปอร์ตอีกครั้ง


สถานีErlian ทำการตม.ของทางฝั่งจีน