61 replies to this topic

[peter]

Advertisements

ระหว่างทางเดินไปทะเลสาบมังกรหลับ ผมถ่ายรูปเก็บทุกมุมเลยครับ มันช่างสวยงามมาก อากาศบริสุทธิมากๆ เดินเรียบถนน ผ่านทิวสนสูงใหญ่ แบบป่าไทก้าไซบีเรีย ไม่ผิดหวังจริงๆ ที่เดินมาโดยไม่ขึ้นรถบัส

[peter]

พวกเราตัดสินใจนั่งทาน ผลไม้ และ มาม่าจีน ที่นี้ โดยมีธรรมชาติโดยรอบ และ ท้องฟ้าใสๆๆ เป็นกับแกล้มชั้นเลิส อาหารมื้อนี้ช่างอร่อยจริงๆๆ

[peter]

มีสองเส้นทางให้เลือกเพื่อไปทะเลสาบมังกรหลับคือ เดินลงเขาไปตามเส้นทางนี้เพื่อไปโผล่ ถนนเชิงเขาข้างล่าง(ทางลัด) หรือ เดินเรียบถนนไปก็ได้ครับ

[peter]

เดินทางลัดมาบรรจบกับถนนด้านล่าง ต่างคนก็ลากกระเป๋าสำภาระลงมาเลยๆๆ อีก 100 เมตรก็ถึงแล้วครับ

[peter]

ทะเสสาบมังกรหลับ Formation of wolong (Crouching Dragon) Bay ซึ่งทะเลสาบแห่งนี้ จะมีเกาะอยู่ตรงกลางของทะเลสาบดูคล้ายกับสันหลังของมังกร หลังจากนั้นก็นั่งรถบัสออกจากอุทยานคานาส

[peter]

พบกับผู้คนหลั่งไหลเข้ามาเที่ยวอุทยานคานาส คนขับรถมารอรับพวกเราอยู่ที่ทางออกแล้วครับ หลังจากนั้นก็มุ่งหน้าสู่เหอมู่ ไว้วันหลังจะมาต่อ เห่อมู่ ที่กระทู้นี้ครับ

[peter]

ขับรถจากคานาสมาถึง เห่อมู่่ ช่วงบ่าย ต่อรถบัสของอุทยานเข้าไปที่เห่อมู่อีกครับ วิวระหว่างทางเข้าเห่อมู่นั่งรถบัสขึ้นเขา ลงเขา คดเคี้ยวไปมา

[peter]

ลงจากรถ ก็ไปรับประทานอาหารเที่ยง ใกล้ท่ารถครับ

[peter]

หมู่บ้านเหอมู่ชุน ที่อยู่ด้านบนของอุทยานฯเป็นหมู่บ้านเก่าแก่ที่มีความงดงาม ได้รับการรักษาจากชาวบ้านจากอดีตมาจนถึงปัจจุบันกาลนี้ สถาปัตยกรรมของหมู่บ้านเหล่านี้จะเน้นที่การใช้ไม้ต้นใหญ่ที่มีความแข็งแรงทนต่อลมและความหนาวภายนอกบริเวณบ้าน

[peter]

หมู่บ้านเหอมู่ (หมู่บ้านคนเลี้ยงม้า) เป็นหมู่บ้านที่อยู่กลางหุบเขา มีทุ่งหญ้า ทุ่งดอกไม้และอากาศที่หนาวเย็นตลอดปี ถ้าหากว่ามาเที่ยวช่วงเดือนกันยายน-ต้นตลาคม ผืนป่าที่หมู่บ้านเหอมู่เซียงก็จะกลายเป็นป่าเปลี่ยนสี หลังจากนั้นก็จะปกคลุมด้วยหิมะ ถ้าอยากดูทุ่งดอกไม้สวยๆ ก็เดือนมิถุนายน-สิ่งหาคม

[peter]

หมู่บ้านเหอมู่ ซึ่งตั้งอยู่ในหุบเหวเจียเติง ด้านตะวันออกเฉียงเหนือของทะเลสาบคานาสือกับแม่น้ำเหอมู่ ซึ่งอยู่สูงจากระดับน้ำทะเลถึง 1,100-2,300 เมตร

[peter]

หมู่บ้านเหอมู่ ในอดีตทหารพลัดถิ่นของเจงกีสข่าน ซึ่งเล่ากันว่า...ในสมัยที่เจงกีสข่านแผ่ขยายอาณาเขตสู่ตะวันตก ได้มีทหารกลุ่มหนึ่งที่บาดเจ็บในสงคราม ไม่สามารถร่วมรบต่อได้ ก็มาสร้างหมู่บ้านขึ้นและอยู่พักรักษาตัวก่อนจะมาเป็นหมู่บ้านในปัจจุปันนี้

พวกเราไม่ได้นอนค้างที่นี้ จึงตัดสินใจ มุ่งหน้าสู่ ปู้ เอ่อ จิน คืนนี้เลยครับ

[peter]

พวกเราเดินทางไปถึง ปู้ เอ่อ จิน เที่ยงคืน ครับ (ก่อนหน้านี้โทรหา คุณเท่งแล้ว ปรากฏว่าโรงแรมที่เราเคยมาพักที่ปู้ เอ่อ จิน ครั้งแรกเต็ม) เลยขับรถหาโรงแรมทั่วเมืองปู้ เอ่อ จิน ก็เต็มครับ เนื่องจากเป็นวันหยุดยาวชาติจีน เลยกลับไปหาคุณเท่ง เพื่อขอใช้เน็ตหาโรงแรมดูครับ ในที่สุดคุณเท่ง ช่วยติดต่อหลายที่ ก็ได้โรงแรมมาครับ ห่างจากที่พักของคุณเท่ง100 เมตร ได้มาในราคาห้องละ 160 หยวน/ห้อง/คืน

วันที่ 3 ต.ค. 2554 ด้านหน้าของโรงแรมตอนเช้าจะมีชาวบ้านนำรถสามล้อเครื่องมาขายผักสด พอสายหน่อยก็เลิกขายแล้วครับ ส่วนด้านหลังของโรงแรมเป็นตลาดสดครับ มีผักผลไม้ขายเหมือนกัน



ผักกาดขาวยักษ์ 2 ลูกน้ำหนัก 10 ก.ก. กว่าๆ ต้นห้อมยักษ์ ผมถ่ายรูปไปชาวบ้านก็มองมาที่ผมแล้วแอบอมยิ้มและหัวเราะไป คงสงสัยว่าอีตาบื้อนี้คงไม่เคยเห็นผัก

[peter]

มีร้านขายขนมปัง (คนจีนเรียกว่าหนัง) อร่อยมาก แผ่นกลมๆ คล้ายพิซซ่า ราคา 2 หยวน กำลังเตรียมอุปกรณ์อยู่ แล้วมีร้านขายเสื้อหนาวจีนสีเขียว

[peter]

หลังจากทาอาหารและผลไม้เสร็จ พวกเราก็มุ่งหน้าสู่ เค๋อ โค่ว ทัว ไห่

ในการเดินทาง พวกเราเห็นว่าสถานที่ไหนสวยก็จะหยุดพักรถระหว่างทางตลอดครับ ขับแล้วจอดเป็นว่าเล่น เช่น ระหว่างทางเจอฝูงอูฐ , ระหว่างเจอแม่น้ำหรือทะเลสาบ ดูนกเป็ดน้ำบินโฉมไปมาบนผิวน้ำเพื่อหาอาหาร เป็นต้น



การขับรถในประเทศจีน นอกจากมีเครื่องตรวจจับความเร็วแล้ว ก็ยังมีวิธีควบคุมความเร็วรถอีกวิธีหนึ่งครับ คือ ตำรวจจะให้ ticket กับคนขับรถมา 1 ใบ แล้วจะระบุ เวลาไว้ในนั้นมาด้วย เช่น 10:00 น. ออกให้ ณ จุด A ถ้าเราขับรถไปจุด B ต้องห้ามถึงก่อน 11:00 น. ถ้าไปถึงก่อนก็จะโดนปรับครับ

สรุปว่าเราไปถึงก่อนเวลาครับ ก็ต้องจอดข้างถนน ห่างจากด่านตรวจสัก 200 เมตร เลยเอากล้องมาถ่ายรูปม้าเล่นครับ (หลายเส้นทางที่เป็นแบบนี้ครับ)

[peter]

จากปู้ เอ่อ จิน เราก็เดินทางมาถึงเมือง? เป็นทางผ่านไป เค๋อ โค่ว ทัว ไห่ เงียบสงบ และสวยงามครับ กะว่าจะค้างคืนที่นี้ ตระเวณหาหลายโรงแรมก็ไม่สามารถเข้าพักได้ครับ เพราะ เขาห้ามให้คนต่างชาติเข้าพักหากฝ่าฝืนทางโรงแรมจะโดนปรับ 4000หยวน/คน โรงแรมในซินเจียงเป็นแบบนี้หลายแห่งครับ เพราะเป็นเมืองชายแดน ก็ต้องมีกฏเข็มงวดมากครับ


ทางเท้าติดถนน หน้าร้านอาหารที่เรามาทานมื้อเที่ยงครับ


อาหารมื้อเที่ยง จัดหนักครับ หลังจากรับประทานอาหารเสร็จ พวกเราก็เดินทางต่อครับ

[peter]

วิวระหว่างทางไป เค๋อ โค่ว ทัว ไห่ ตอนลงเขาลงมาครับ ถ้าเป็นหน้าฝน คงเห็นทุ้งหญ้าเขียวขจีเลยครับ

[peter]

วิวระหว่างทางไป เค๋อ โค่ว ทัว ไห่ เจอวิวอย่างนี้ต้องรีบจอดรถทันทีครับ

[peter]

ในที่สุดพวกเราก็ได้ที่ัพักที่เมือง? ซึ่งอยู่ห่างจาก เค๋อ โค่ว ทัว ไห่ ประมาณ 45 นาที อดีตที่พักแห่งนี้เคยเป็นโรงเรียนมาก่อนครับ คืนละ 60 หยวน/เตียง/คืน (เนื่องจากเป็นวันชาติจีน ทุกอย่างแพงหมดครับ) พวกเราชอบเมืองนี้มาก เพราะได้สัมผัสและใกล้ชิดกับชาวเผ่าอุยกูร มากที่สุด

[peter]

พวกเราไปทานอาหารมือเย็นของ ครอบครัวชาวเผ่าอุยกูร์กันครับ


ในระหว่างที่รออาหาร ก็มีชาวจีนมาอีก 15คน และต้องการกระโจมเป็นสถานที่สำหรับรับประทานอาหารซื่งมีอยู่กระโจมเดียว พวกเราทั้ง 10 คนก็เสียสละยอมให้กระโจมไปครับ พ่อบ้านและแม่บ้านก็ให้พวกเราย้ายมารับประทานอาหารในห้องนอนของพวกเขาครับ (ซึ่งตามปกติแล้วจะไม่ยอมให้คนแปลกหน้าเข้าไปครับ)

พวกเราก็ออกมาเดินเล่นข้างนอก กับลูกๆ ของครอบครัวชาวอุยกูร์ เด็กๆๆ น่ารักมากครับ