52 replies to this topic

[monopod]

Advertisements

สวัสดีครับ ห่างหายจากการทำรีวิวไปร่วมปีเพราะไม่มีเวลาด้วย แล้วก็ไม่ได้บินเส้นทางบินที่น่าสนใจเท่าไหร่เลยครับ ตอนนี้ได้มีโอกาสกลับมาพักร้อนพักรบที่บ้านเลยถือโอกาสเอาเที่ยวบินระยะไกลมารีวิวนะครับ

สำหรับครั้งนี้ก็เป็นการเดินทางจาก LAX มากรุงเทพเหมือนเดิมครับ ด้วยนโยบายบินกับพรรคดาวที่ถูกที่สุดของผมทำให้ครั้งนี้ได้ใช้บริการ Singapore Airlines ซักทีหลังจากทีฟังเสียงลือเสียงเล่าอ้างมานาน ว่าดีอย่างโน้นอย่างนี้ ครั้งนี้ก็จะได้มาพิสูจน์ด้วยตาและตูดตัวเองซักทีว่ามันจะดี สบายอย่างที่เค้าว่ากันหรือเปล่า เส้นทางการบินครั้งนี้คือ SQ11 LAX-NRT-SIN บินด้วยนางยักษ์ Airbus A380-800 ต่อด้วย SQ970 จาก SIN-BKK เป็น Boeing 777-200 ครับ สรุปคือครั้งนี้เป็นไฟลท์แรกของผมกับทั้ง SQ และ A380 เลยครับ มาดูกันดีกว่าว่าจะเป็นยังไงบ้าง

Attached Thumbnails

• 
• 

[monopod]

ออกตัวก่อนนะครับ ว่ารีวิวนี้อาจจะเป็นอารมณ์ mini review มากกว่า เพราะว่าง่วง ก็เลยไม่ได้ถ่ายรูปเยอะเท่าไหร่ แถมยังเป็นไฟลต์ที่ต้องปิดหน้าต่างให้คนอื่นพักอีกต่างหากครับ

มาเริ่มกันเลยกับสนามบินต้นทาง Los Angeles International Airport ครับ ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว มากี่ทีก็เหมือนเดิมครับ



หน้า Tom Bradley International Terminal (TBIT) ของ LAX ครับ เพิ่งเห็นว่าประตูนี้จะมีรูปปั้นของ Tom Bradley อยู่ด้วย

[monopod]

เข้ามาก็ตรงไปหาแถวเช็คอินเลยครับ o_O ยาวมากกก สมแล้วที่เป็น A380 นี่ขนาดผมทำ online check-in มาแล้วยังต้องเข้าแถวตั้งเกือบ 20 นาทีแหนะครับ พวกที่มาเช็คที่นี่นี่นึกไม่ออกเลยว่าจะนานเท่าไหร่ แถวคดเคี้ยวมากๆ เจ้าหน้าที่ทำงานช้ามากกกครับ เนิบๆไม่รีบ เพราะอีกนานกว่าจะถึงเวลาเครื่องออก



มาดูหน้าจอกันครับ หาเจอมั๊ยเอ่ยไฟลท์ผมอยู่ไหน

[monopod]

แวบขึ้นมาหาอะไรรองท้องที่ชั้นลอยก่อนครับ พอกินเสร็จก็ส่องเครื่องบินไปเรื่อย อันนี้เป็นจัมโบ้ของ British Airways ครับ



ข้างหน้าเป็น A330 ของ Air Berlin แล้วข้างหลังนั่น เอ๊ะ ใครเอ่ย โลโก้คุ้นๆเหมือนในบอร์ดดิ้งพาสเราเลย



ส่วนนี่เป็นส่วนต่อเติมของ TBIT ครับ ดูใกล้ความจริงขึ้นมาเยอะเลยจากที่เจอคราวที่แล้ว เปิดเร็วๆนะครับ อยากใช้ๆ

[monopod]

พออิ่มท้องและส่องเครื่องบินเสร็จพอเป็นพิธีแล้วก็เข้าไปข้างในกันดีกว่าครับ เอาพาสปอร์ตมาหนีบกับบอร์ดดิ้งพาสแบบนี้ แล้วก็เตรียมแก้ผ้าให้ TSA มันส่องครับ จริงๆจะว่าไปแล้วมันไม่แฟร์เลยนะส่องเราอยู่ฝ่ายเดียวเนี่ย น่าจะจับพนักงานที่มันจะมาดูรูป X-ray เรา เอามันมา X-ray มั่งแล้วแปะไว้ให้เราดูระหว่าที่มันดูเรา แฟร์ดีมั๊ยครับ (แล้วถ้าเจ้าหน้าที่มันจะมาลูบไล้ ก็ให้ลูบคืนด้วย น่าสนใจดีนะครับ ล้อเล่นนะครับล้อเล่น ทำจริงมีหวังพี่ๆ TSA ช้ำกันหมดพอดี)



ผ่านเข้ามาข้างในเป็นที่เรียบร้อย ไม่มีกลิ่นสิ่งมีชีวิตเลยครับ เงียบเป็นป่าช้า ร้านค้าก็ไม่มี ได้ยินมาว่าส่วนต่อเติมจะมีร้านขายของมากกว่านี้นะครับขอร้องเถอะ อย่างงี้เข้ามาแล้วน่าเบื่อจริงๆครับ



Air Berlin ลำตะกี้นี่นา จมูกเป็นวงเชียว

[monopod]

Gate 123 นี่เป็นเกตสุดท้ายของ TBIT ฝั่งนี้ละครับ แถมไม่มีที่นั่งหน้าเกตอีก มีแค่นิดเดียวเค้ากันไว้ให้พวก Suite กะ Business ครับ (เหยียดชนชั้นจริงๆ ชิชิ) ก็เลยต้องมานั่งรวมกับบริเวณที่เป็นบัสเกตครับ หน้าตาห้องโถงเหมือนโกดังเก็บสินค้ามากกว่านะเนี่ย



พอได้ที่แล้วก็มานั่งส่องเครื่องบินที่วิ่งไปมาบนรันเวย์ฝั่งเหนือของสนามบินดีกว่าครับ รันเวย์ฝั่งนี้ก็มักจะรองรับการจราจรของสายการบินที่อยู่ Terminal 1-3 ครับ ซึ่งส่วนใหญ่ก็จะมีแต่ Southwest บินกันว่อนไปหมด เนื่องจากผมเกลียดสีของ Southwest เป็นการส่วนตัว เลยไม่ค่อยได้ถ่ายมาครับ มาเริ่มกันที่ B747 ของ KLM ครับ



แล้วก็เป็น 777-300 ของ Air New Zealand ที่ผมว่าสวยมากๆเลยครับ ลายขาวๆบน 777 เนี่ย

[monopod]

นี่ United ครับ สีหมดหรอครับ ชาติกว่าแล้วยังเปลี่ยนสีเครื่องบินไม่เสร็จอีก Battleship Grey เนี่ย ตั้งแต่ปีมะโว้แล้วนะพี่นะ ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าทำไม United มาลงฝั่งนี้พอสมควรเลยทั้งๆที่ Terminal ตัวเองอยู่ฝั่งใต้



อันนี้ก็ยังเป็นลายทิวลิปฟ้าอยู่เลย จริงผมชอบลายนี้มากกว่าลายลูกโลกอันใหม่อีกนะครับ



ต่อมาก็เป็น Air Canada ที่บินมาจากซักที่ในแคนาดา (ก็แหงล่ะ) ลายนี้สวยมากครับ ชอบๆ จริงๆแล้ว AC นี่ก็เป็นอีกสายการบินนึงในพรรคดาวที่ผมอยากลองใช้บริการมากๆเลยครับ ได้ข่าวว่าใช้ได้เหมือนกันถึงจะสู้พวกสายการบินเอเชียนไม่ได้ก็ตาม



มี Air Tahiti Nui ครับ สีฟ้าๆสวยดี ขออภัยที่รูปมันมืดไปนะครับ พอดีวันนั้นผมติงต๊อง เห็นรูปในจอกล้องแล้วกลัวมันสว่าง เลยปรับลดแสงไว้ทุกรูปเลย

[monopod]

อันนี้ก็เป็นไก่แดง B777-300ER ของ Air China มาจากจีนครับ ข้างหลังเห็น A330 (หรือเปล่า) ของ Aeroflot กำลัง Landing



มีน้องจิ๋วจาก jetBlue ผ่านมาครับ



Asiana ไกลๆครับ ตอนนี้ผมก็เปลี่ยนมาเก็บไมล์กับสายการบินนี้แล้วเพราะว่าได้บัตรทองง่ายเหลือเกิน 40000 ไมล์ต่อสองปีก็ได้ละครับ ง่ายกว่าบัตรเงิน United ซะอีก (25000 ไมล์ต่อปี กับ 4 ไฟลท์บน UA) มีไมล์อยู่ 40000 นิดๆ แลกไปไหนดีครับเนี่ย



โอยยยย เมื่อไหร่จะได้ขึ้นเครื่องซักทีวะเนี่ย...สนามบินเค้ารู้ทันครับ เลยเอาป้ายนี้มาแปะไว้ ขอบใจมาก =_=!! (จริงปลอบใจชาว LA ครับ ว่าส่วนต่อขยาย TBIT ที่สร้างขึ้นมาประมาณชาติเศษเนี่ย รออีกนิดนะจ๊ะจุ๊บๆ ชาว LA นี่ไม่ไหวเลยนะครับ สู้ชาวกรุงเทพก็ไม่ได้ รอ BKK ใหม่มาตั้งกี่ทศวรรษ นี่ท่าทางจะต้องรอส่วนต่อขยายไปยันลูกโตนะครับ)

[monopod]

เข้าคิวเข้าไปจ้าเข้าคิว เรื่องนี้ทำให้ผมเกลียด A380 ขึ้นมานิดๆละครับ กว่าจะขึ้นกว่าจะลง ชาติเศษครับ



จ๊ะเอ๋นางยักษ์ ว้าวว สวยใช่เล่นเลยนะครับ



ประเทศนี้ท่าทางจะไม่นิยมมุมบังคับนะครับ จะถ่ายทีไรมีอุปสรรคขวากหนามตลอดเลย

[monopod]

ที่นั่งคร่าวๆหน้าตาเป็นอย่างงี้ครับ ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ ชอบลูกกวาดมากกว่า



อันนี้เป็นที่นั่งผมครับ ลัดคิวหน่อยถ่ายมาก่อนจะลงจากเครื่องนะครับ ให้เห็นว่าผมจะต้องนั่งอยู่บนนี้อีกเป็นสิบชั่วโมง

ข้อดี (หรือเปล่าไม่รู้) ของที่นั่ง 54K ของผมคือมันเป็น Exit row แบบไม่ต้องจ่ายตังเพิ่มครับ สงสัยมันมีส่วนของประตูยื่นเข้ามาเยอะน่ะครับ



ประจำที่เรียบร้อยละครับ

[monopod]

เนื่องจากมีพี่สจ้วตนั่งจ้องหน้าอยู่ตรงข้ามครับ เลยไม่กล้าขอถ่ายรูป ได้ถ่ายอีกทีตอนบินขึ้นมาสูงพอสมควรแล้ว เสียดายมากเลยครับวิวตอนเทคออฟสวยมาก เป็นครั้งแรกเลยมั้งที่ผมบินออกแปซิฟิกกลางวันแสกๆแบบนี้ เห็นหาดทรายเป็นทางยาว ภาพที่ถ่ายมานี่เป็นตอนที่วกกลับเข้ามาบินเลียบแผ่นดินละครับ ไฟลท์นี้ไปออกมหาสมุทรจริงๆแถวอลาสก้าโน่นแหนะครับ



ตายแล้ว มีถุงของเล่นแจกด้วย เค้าเรียกอะไรนะ Amenity Kit ใช่มะ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยได้เลย ตื่นเต้นๆ



เปิดมาเจอถุงเท้าคู่นี่ ที่ทำมาแบบไม่ค่อยจริงใจเท่าไหร่ ตะเข็บใหญ่มากใส่แล้วนึกว่ามีตะขาบอยู่ข้างใน แต่ก็นุ่มดีครับ โอเคๆ (บินถูกยังจะเรื่องมากอีก)



แล้วก็...แปรงสีฟันครับ ไม่ได้ใช้เลย เกรงว่าแข็งขนาดนี้จะใช้สีฟันออกจากเหงือกมากกว่านะครับ (สจ้วต: กัปตันครับ มีอีลูกค้า Eco คนนึงมันขี้บ่นมากเลยครับ นั่งอยู่ exit row จะให้ผมถีบมันออกไปเลยดีมั๊ยครับ)

[monopod]

(กัปตัน: จะบ้าเหรอ ไม่ได้ๆ นี่ มันบ่นมากแกก็หาอะไรไปอุดปากมันสิ
สจ้วต: เอ่อออ อะไรที่ว่าน่ะ อะไรหรอครั
กัปตัน: อาหารไง เอ้อออ
สจ้วต: อ่อ ครับๆ)

เริ่มจากถั่วครับ



แล้วก็น้ำแอปเปิ้ลอีกแล้ว



อาหารวันนี้มีให้เลือกสองอย่างครับ อันนึงเป็นอาหารญี่ปุ่น เป็นหมูอะไรไม่รู้ มีพวกกุ้งกับไข่หวานเรียกน้ำย่อย แล้วก็บะหมีเย็น กับ อาหารตะวันตก เป็นไก่ราดซ้อสอะไรไม่รู้ กับชีส ฯลฯ ผมเลือกไก่เพราะขี้เกียจกินหมูครับ สจ้วตบอกว่าแหะๆ appetizer ของชุดตะวันตกหมดอะครับ เอาเป็นไก่กะอย่างอื่นของชุดญี่ปุ่นได้ปะครับ = =! ก็ได้ได้กินไก่ฝรั่งกับบะหมี่เย็น เข้ากันจริงๆ



เนื่องจากไฟลท์นี้ผมตั้งในว่าจะไม่นอนครับ เพื่อลดอาการ Jetlag หลังจากกลับถึงไทย เลยนั่งค้นหนังใน PTV พับๆที่อยู่ในรูปคู่กับถุงเท้านั่นน่ะครับ ค่อนข้างแปลกใจว่าไม่ค่อยมีหนังที่ผมรู้จักเท่าไหร่เลย รู้สึกว่าการบินไทยยังมีเยอะกว่าอีก พวกหนังเก่าๆคลาสสิกหน่อยอะครับ สุดท้ายผมเลยนั่งดู How to train your dragon ไปเรื่องนึง (ชอบมากเลยครับ หนังดีใช้ได้) แล้วก็ฟังคอนเสิร์ตของ Adele (เมื่อก่อนเรียกเค้าป้า เพิ่งมารู้ตอนหลังว่าแก่กว่าเราสองปีเอง =_=) แล้วก็นั่งดู Big Bang Theory หัวเราะเป็นคนบ้า สงสารคนข้างๆมากครับ

[monopod]

ไม่รู้จะถ่ายรูปอะไรเลยครับ นิตยสารก็ไม่มีอะไรน่าสนใจ เลยนั่งดูหนังจนอาหารอีกมื้อมา รอบนี้เป็นแกงกะหรี่ญี่ปุ่นพร้อมของญี่ปุ่นครบเซ็ทครับ บอกตามตรงว่าไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่ แต่ก็ทำใจไว้แล้วว่าเป็นของโหลดจาก LAX คงไม่มีอะไรเท่าไหร่ ข้าวค่อนข้างแฉะเลยครับ แกงก็จืดไป เหมือนคราวที่แล้วที่ผมนั่ง TG ออกมา พะแนงก็เป็นแกงจืดใส่สีผสมอาหารอะครับ สรุปคือมื้อนี้ไม่ค่อยผ่านครับ อีกอย่างคือตอนนี้ก็เป็นเวลาเกือบตีห้าที่ LA แล้ว ผมเพิ่งนอนไปนิดเดียวเองครับ เลยง่วงมาก กินอะไรไม่ค่อยได้เท่าไหร่ แต่ก็ยังพอไหวครับ



มองออกไปนอกหน้าต่าง โอ่ย อะไรกันเนี่ย เทาไปหมด ลืมบอกไปว่าสำหรับที่นั่งนี้หน้าต่างจะค่อยไปทางข้างหลังซํกหน่อยนะครับ ถ่ายรูปยากมากเพราะต้องเอี้ยวตัวเยอะ ยังดีว่าหน้าต่าง A 380 นี่ค่อนข้างใหญ่ครับ



ผ่านชั้นเมฆลงมาละครับ เจอเมฆเพิ่มขึ้น พร้อมกับแสงภายนอกที่ลดลงไปเรื่อยๆ



จากนั้นก็เริ่มเห็นแผ่นดินญี่ปุ่นเป็นครั้งแรกในชีวิตผมละครับ

[monopod]

ลงแตะพื้นสนามบินนาริตะเป็นที่เรียบร้อยละครับ ลงอย่างนุ่มใช้ได้เลย ถึงตอนนี้ก็ผ่านไปสิบกว่าชั่วโมงบนเครื่อง A380 ละครับ บอกได้ว่าเมื่อยใช้ได้เลยเหมือนกัน เพราะไอ้ซุ้มประตูนั่นทำให้เหยียดขาไปตรงๆไม่ได้ต้องเอียงนิดนึง แถมยังไม่มีที่วางเท้าด้วยครับ ชักจะไม่แน่ใจแล้วว่า exit row เป็นตัวเลือกที่ดี แต่ข้อดีของมันก็คือเหมือนกับได้ที่นั่งข้างหน้าต่างกับข้างทางเดินไปพร้อมๆกันเพราะว่าเดินออกไปได้สะดวกมากครับ อีกอย่างที่ขอตำหนิก็คือห้องน้ำจัดได้ว่าเละเลยครับ ไม่แน่ใจว่ามีการทำความสะอาดหรือเปล่า แต่ว่ามีห้องน้ำแค่สองห้องสำหรับ section หลังทั้งโซนอะครับ ไฟลท์ยาวนานขนาดนี้มันก็มีเละกันบ้างนะ เดินเข้าไปพื้นเหนียวเชียวครับ





ก่อนลงพี่อเมริกันที่นั่งข้างๆก็ไปชมลูกเรือสิงคโปร์ใหญ่เลยครับ ว่าเนี่ยบริการดีมากเลย ถ้าเป็นสายการบินอเมริกันนะไม่มีอะไรให้เลย ผมก็ไปร่วมวงกะเค้าด้วย เนียน อยากคุย นั่งหุบปากมาสิบกว่าชั่วโมงแล้วครับ (จริงๆก็คุยกับพี่คนข้างๆนิดหน่อยก่อนแล้วแหละครับ) ลูกเรือก็ตื่นเต้นใหญ่บอกว่าจริงหรอ เค้าไม่รู้เลยนะว่าของอเมริกาเป็นยังไงไม่เคยนั่งเลย เราว่าบอกเค้าว่าเออ ดีแล้วแหละ =_=

แล้วทุกคนก็จากกัน เดินลงจากเครื่อง พี่คนข้างๆผมลงที่ NRT กับเพื่อนเค้าที่มาด้วยกัน สอบถามได้ความว่าเค้ามาเที่ยวญี่ปุ่นกันแล้วจะไปเกาหลีต่อ ฮึ่มม อิจฉาจริงๆ ส่วนพี่สจ้วตที่นั่งตรงข้ามผมก็ลงไปพักที่ NRT แล้วจะมีลูกเรือชุดใหม่ขึ้นมาแทนครับ อีกอย่างที่ต้องชมคือลูกเรือญี่ปุ่นบนไฟลท์นี้น่ารักมากๆเลยครับ เป็นกันเองสุดๆ แถมเดินเสริฟน้ำบ่อยเวอร์ๆครับ เรื่องบริการเนี่ย ยอมเค้าเลยจริงๆ

[monopod]

ลงมาก็ป๊ะกับ A380 อีกลำของ SQ ที่จอดอยู่เกตข้างๆ แหม่ ใช่ซี่มีเยอะแล้วใช้คุ้มเลย รอ TG ได้ปลาวาฬมาบินมั่งเถอะ



แล้วก็ต้องเดินมาผ่าน Security อีกรอบครับ ไม่ทราบเหมือนกันว่าจะให้ผ่านทำไม อี TSA มันแก้ผ้าเราดูไปหมดละ ไม่มีอะไรหรอกน่า

ใช้เวลายาวนานมากครับกว่าจะผ่านไปได้ เพราะว่าคนเยอะเหลือเกิน แต่พนักงานที่นี่ดูเด็กและเป็นมิตรกว่าฝรั่งที่ LAX เป็นไหนๆครับ

[monopod]

สุดท้ายก็จบกลับมานั่งเปิดคอมอัพเดตสเตตัสกับเพื่อนที่หน้าเกตครับ ฮิฮิ ไวไฟฟรี รักเธอจริงๆ



ขึ้นเครื่องครับ



พอขึ้นมาบนเครื่องก็มีโอกาสคุยกับพี่คนที่นั่งติดทางเดินแถวผมครับ เค้านั่งต่อไปถึงสิงคโปร์ คุยไปคุยมาสรุปว่าเค้าเปิดบริษัทอยู่เมืองเดียวกับที่ผมไปเรียนเลยครับ ยังไม่พอ อพาร์ทเมนต์เค้าอยู่ถัดจากดอร์มผมไปแค่บลอคเดียวเอง เลยได้คุยกันยาวพอสมควรเลยครับก่อนเครื่องขึ้น

ช่วง NRT-SIN นี่บอกตรงๆว่าหมดสภาพครับ เมื่อยล้าและง่วงไปหมด ตั้งปณิธานว่าขึ้นไปกินเสร็จแล้วจะขอนอนเลย แถมหลับไปก่อนข้าวจะมาอีกครับ แต่ก็ยังตื่นมากินได้ ไฟลท์นี้เสริฟโหดมากครับ มีแซนด์วิชมาแจกตอนกลางไฟลท์จาก LA ก่อนลง NRT ให้มามื้อนึง ลงมาพักแค่ 1.30 ขึ้นไปกินต่ออีกมื้อทันที ผมว่าตรงนี้ไม่ค่อยเวิร์กเท่าไหร่นะครับ มื้อนั้นผมกินไปได้แค่นิดเดียวเอง จำไม่ได้แล้วด้วยว่ามันคืออะไร เป็นครั้งแรกเลยครับที่กินอาหารบนเครื่องไม่หมด

พอกินเสร็จก็สลบทันทีครับ ง่วงมากๆ

[monopod]

ตื่นมาอีกครั้งด้วยเสียงประกาศลดระดับลงสู่สนามบินชางงีครับ มองออกไปก็เห็นแสงไฟของเมืองท่าสิงคโปร์ละครับ



แล้วเราก็ลงจอดที่สิงคโปร์เรียบร้อยครับ มองออกไปเจอคาเธ่ย์จอดอยู่ สนามบินตอนกลางคืนนี้ดูเงียบสงบดีนะครับ มืดๆเงียบๆมีแสงไฟจางๆสีเหลืองสาดส่องไปทั่วให้เห็นบริเวณที่จะคึกคักวุ่นวายอย่างมากในตอนกลางวันในภาพที่นิ่งสงบ และเครื่องของเราก็เคลื่อนไปเรื่อยๆให้เราเห็นภาพเหล่านั้นเลื่อนผ่านทางหน้าต่างเหมือนกับกล้องถ่ายภาพยนตร์ที่ค่อยๆแพนผ่านฉากไปเรื่อย



จากนั้นผมก็ลงจากเครื่อง บอกลาที่นั่งที่นั่งมาหลายชั่วโมง ถึงจะไม่สบายเท่าไหร่แต่ก็โอเคเลยทีเดียวครับ บอกลาพี่คนที่นั่งมาด้วยกันจาก LAX แล้วต่างคนก็แยกย้ายลงจากเครื่องครับ

[monopod]

ลงมาก็เจอกับ T3 แห่ง SIN ที่ได้รับการกล่าวขาญว่าเป็นเทอร์มินัลที่สวยที่สุดที่นึงบนโลกครับ พอได้เดินทางผ่านจริงๆก็เชื่อละครับว่ามันสวยงามและสะดวกสบายจริงๆ เสียอย่างเดียวว่าผมบินเข้ามาดึกมาก (ตีสองกว่าๆ) ทุกอย่างเลยเงียบไปหมดละครับ รถไฟก็ปิดให้บริการช่วงนี้ พนักงานแนะนำว่าให้ผมนอนรออยู่ที่นี่แหละ รอรถไฟเปิดตอนตีสามก่อนค่อยไปเทอร์มินัล 2 ที่ผมจะต่อเครื่องกลับกรุงเทพ อย่าเดินเลยมันไกล แต่ด้วยความที่ผมไม่เคยเดินสำรวจสนามบินสิงคโปร์เลย แถมนั่งๆนอนๆมาหลายชั่วโมงแล้ว ก็เลยถือโอกาสนี้เดินสำรวจซะเลยครับ T2 กับ T3 มี T1 คั่นตรงกลาง สรุปคือผมจะได้ไปครบทุกเทอร์มินัลของสนามบินนี้เลยครับ



แหม หลังคาของ T3 เนี่ย กว้างดีจริงๆเลยนะครับ พรมก็สบาย เดินก็ง่าย ร้านค้ามันเยอะก็จริงแต่มันหลบทางให้คนเดิน ไม่เหมือนสนามบินมีข้อปล้องบางที่ที่ผู้โดยสารต้องเดินหลบร้านค้าครับ เซ็งครับ

[monopod]

แล้วหลังคาก็เตี้ยลง พื้นพรมหายไป เป็นสัญญาณว่าเราเข้ามาถึง T1 ละครับ สำหรับเทอร์มินัลนี้ผมเคยมาแล้วครั้งนึงตอนที่บิน CX มาที่นี่ครั้งแรกเมื่องสองสามปีก่อนครับ



เสร็จแล้วก็เดินต่อไป T2 เลยครับ หน้าตาไม่ต่างจาก T1 เท่าไหร่ หน้าตาก็เป็นตึกตันๆเหมือนสนามบินทั่วไป แต่ขอโทษนะครับ ตึกธรรมดาแต่มีสวนผีเสื้อ สวนดอกกล้วยไม้ มีสนามเด็กเล่น มีอินเตอร์เน็ตฟรี มีปลั๊กไฟให้ใช้ (ถึงจะเป็นหัวแบบสิงคโปร์ที่ผมเสียบไม่ได้ก็ตามที) มีทีพักผ่อนให้ผู้โดยสาร Transfer เนี่ย ดีกว่าตึกมีแต่ข้อปล้องกับ Duty Free นะครับ (จริงๆตอนนี้ตึกมีข้อปล้องก็เริ่มมีนู่นมีนี่เพิ่มมาเยอะละนะครับ เป็นกำลังใจให้น้าา โอ๋ๆๆ เค้าว่าตัวเองไปอย่างงั้นแหละ ยังไงก็ยังไปใช้บริการน้าาา (แหงสิมันมีอยู่แค่สนามบินเดียวนี่หว่า))

[monopod]

ป้ายพร้อมครบ ชัดเจนครับ



พอได้เวลาเช้าก็เข้ามารอที่หน้าเกทละครับ