และแล้ว ผมก็ถึงสนามบิน Frankfurt โดยสวัสดิภาพ แต่เหนื่อยมากๆ เลยครับ สงสัยเพราะไม่ได้นอนบนเครื่อง อีกทั้งต้องยังมาคอยห่วงพะวงว่าเพื่อนอีกสองคนจะตามมาได้หรือเปล่า
พอผมถึงสนามบินตอนเที่ยงๆ เพื่อนที่อยู่ที่ frankfurt ก็มารับไปเที่ยวชมในเมือง Frankfurt กันครับ สักพักก็ติดต่อไปทางเมืองไทย ปรากฎว่าได้ข่าวดี เพื่อนอีกสองคนได้ขึ้นเครื่องนาทีสุดท้ายจริงๆ ไฟล์ทจะถึงตอนทุ่มหนึ่ง ผมก็เลยโล่งไปเยอะเลย เป็นอันว่าทริปนี้ ลุ้นแทบตาย แต่ก็ยังมีเรื่องให้ลุ้นอีกตอนมารับเพื่อนที่สนามบินตอนทุ่มหนึ่ง
เรื่องมันมีอยู่ว่า พอทุ่มหนึ่งเราก็มารับเพื่อนอีกสองคนที่จะตามมาใช่ป่าวครับ ดูบอร์ดดูไรแล้ว เครื่องลงเรียบร้อย ผู้โดยสารก็เริ่มทยอยออกมากันเรื่อยๆ แอร์กับสจ๊วตการบินไทยก็ออกมาแล้ว แต่เพื่อนผมอีกสองคนก็ยังไม่ออกมาสักที รอแล้วรอเล่า รอจนครึ่งชั่วโมง จนผู้โดยสารไฟลท์การบินไทย ออกมาหมด ผมเริ่มใจไม่ดี ว่าทำไม ไม่เห็นเงาเพื่อนผมสองคนโผล่มาเลย เริ่มอยู่ไม่ได้แล้ว วิ่งไปถามเจ้าหน้าที่ เจ้าหน้าที่ก็บอกว่าไฟล์ทที่มาจาก กทม. ออกมากันหมดแล้ว เง้อ... อะไรกันอีกเนี่ย ใจหนึ่งก็คิดว่าสงสัยโดนกักตัวหรือเปล่า เพราะผู้หญิงเดินทางกันสองคน ผมกับเพื่อนคนที่อยู่เยอรมันเริ่มออกอาการว่าจะเอาไงดี รอยังไงก็ไม่ออกมา จนสุดท้ายรอเกือบหนึ่ง ชม. สองคนนั้นก็เดินออกมา ผมนี่แทบร้องไห้เลยตอนเห็นเพื่อนทีแรก มันบอกว่าที่มันออกมาช้า เพราะกระเป๋าพัง ก็เลยรอเคลมกระเป๋าอยู่ข้างในทั้งสองคน ไม่กล้าทิ้งกัน เลยต้องรอจนกว่าจะเคลียร์เรื่องเสร็จ
แต่สุดท้ายพวกเราก็ได้รวมตัวกันสักที เป็นทริปที่สนุกสุดๆๆ เลยอ่ะครับ เดี๋ยวคราวหน้ามาดูไฟลท์กลับ กทม. และถ้ามีเวลาอาจจะได้มารีวิว ที่ท่องเที่ยวที่ เยอรมันนี ออสเตรีย ฝรั่งเศส อิตาลี กันะครับ
ขอปิดท้าย ด้วยรูปของพวกเราสามคน กับทริปที่สนุกสุดๆๆ นี้