กลับบ้านเสาร์ อาทิตย์ที่ผ่านมา กะว่าจะไม่ออกบ้านไปไหนจะพักผ่อนให้เต็มที่ ขณะหลับกลางวันอยู่ มีเสียงแว่วจากประตูห้อง ไอ่น้อยตื่นก่า ไปผ่องานไม้ดอกกับแม่ก่อ ตี่สวนบวกหาด วันนี้เปิ่นแห่รถบุปผาชาด ไปก่อ
sompor : แม่ไปคนเดียวเตอะสักกำเดวจาโทรจวน บ่า...... กะ ......... (ชื่อเพื่อน)ไปเดินผ่อ
แม่ : ก็ต๋ามใจยามแม่จาไปก่อนเน้อ
หยิบโทรศัพท์ โทรหา คำปันเกย*ทั้งหลาย
สายที่ 1
sompor : ฮ่าโหล่ อี่เปื่อนแก้ว ว่างก่อเฮาไปเดินงานไม้ดอกบ๋อ ฮาไค่ไปผ่อ
เพื่อนสาว : มะแลงนี้ ฮาอยู่เวร บ่ายดึก บะลองจวน บ่า....... ผ่อกะวันนี้มันหยุดลงเวรมะเจ้านี้
sompor : ได้ๆๆ
สายที่ 2
sompor : ฮาโหล บ่า...... ว่างก่อเฮาไปเดินงานไม้ดอกตี่สวนบวกบ๋อ
เพื่อนชาย : ฮาบะว่างเอาน้ำใส่สวนหอมหื้ออี่แม่
sompor : เอ้อนั้นเตอะ
สรุปแล้วโทรหาแม่ให้กลับมารับโดนเหนบแนมอีก "เหอะเหอเปิ่นจวนบะมาไค่ไปกับเปื่อนเป็นไดหล่ะได้ไปก่อ"
คำแปล * คำปันเกย ถ้าเป็นภาษาไทยก็น่าจะประมาณว่า เพื่อนสนิท