“ฉันรักเธอเท่าฟ้า ปรารถนาเธอมาแนบกาย ถึงเธอจะเป็นเดนใคร เคยเป็นเช่นไรฉันก็ไม่พะวง
..ฉันรักเธอยิ่งนัก สุดจะรักภักดีมั่นคง ขอเพียงให้ใจเธอตรง รักฉันมั่นคงเหมือนกับฉันรักเธอ...”
บ่อยครั้งครับท่าน ที่สายัณ คนนี้จะตกเครื่องบิน....แง..แง..
รีวิวนี้มีหลายอารมณ์ เกิดเหตุการณ์มากมายกับเจ้าของรีวิว กับการเดินทางครั้งนี้
ตั้งแต่วันที่เดินทางคือวันศุกร์ 15 ตุลาคม แม้จะปลายฝนต้นหนาวแล้ว แต่ระหว่างที่ขับรถจากระยองมาสนามบินฝนตกทัศนวิสัยแย่ตลอดเส้นทาง
ทำความเร็วไม่ได้
มาถึงเคาเตอร์เช็กอินปิดไปแล้ว และคราวนี้เจอคุณกราวด์ไม้บรรทัด ตกเครื่องไปตามระเบียบ
ต้องจ่ายเพิ่มห้าร้อยเลื่อนไปไฟล์ทสุดท้าย TG122 แกร่วรออีกกว่าสามชั่วโมง
ปรับอารมณ์จากรีบร้อนสุดๆมาเป็นโหมด อีเรื่อยเฉื่อยแฉะ อย่างกระทันหัน
นอกจากนั้นตอนไปเที่ยวดอยปุย ก็เฟอะฟะ ไปทำกระเป๋าสตางค์หล่นหาย
ให้ผู้ใหญ่บ้านประกาศเสียงตามสาย ด้วยความหวังที่ริบหรี่ว่าจะได้คืน เพราะผู้คนพลุกพล่านเหลือเกิน
นั่งหมดอาลัยตายอยาก เงินทั้งหมดอยู่ในนั้น จะทำยังไงกับชีวิตที่เชียงใหม่เมื่อไร้เงิน
ไหนจะต้องกลับไปจัดการกับเอกสารต่างๆที่หาย ทั้งบัตรประชาชน, ใบขับขี่, บัตรเครดิต, บัตรเอทีเอ็ม, บัตร ก.ว.
ส่วนขากลับ ก็เปลี่ยนอารมณ์ เป็น Noom-HISO นั่งชั้นธุรกิจ จะเป็นอย่างไรมาติดตามเลยครับ