88 replies to this topic

[pexshotgun]

Advertisements

เกาหลี ใต้

>>> ดินแดนแหล่งสร้างภาพยนต์ซีรี่ที่สาวไทยคลั่งไคล้.... ยังมีหมูย่างเกาหลียอดนิยม... ผักดองกิมจิ ... ศัลยกรรมคือเรื่องธรรมดาของสาวๆ ... สี่หนุ่มแห่ง F4 ... เครื่องสำอางค์ skinfood / Rojukiss.. และกีฬาเทควันโด
ภาระกิจนี้คือ หน่วยงานผมจัดสวัสดิการให้กับพนักงานและผู้เกษียณอายุในปีนี้ ได้เดินทางท่องเที่ยวเปิดหูเปิดตา (คนละอย่างกับแหกหูแหกตา) ผมก็เลยต้องจำใจ (จริงๆเน้อ) มาปฏิบัติหน้าที่เป็นเจ้าหน้าที่ประจำคณะทัวร์ ในครั้งนี้บริษัท Go Some Where Travel. เข้าประมูลและได้เป็นผู้จัดการเดินทาง ค่าเดินทางตั้งแต่ 23-28 กค. 53 รวมอาหารทุกมื้อและค่าเข้าชมต่างๆ ราคาคนละ 26,000 .- บาทผมรวมพล คนเดินทาง ลูกเด็กเล็กแดง และผู้ครบเกษียณอายุในหน่วยงานได้จำนวน 60 ท่าน และเริ่มออกเดินทางกัน ......................

By Pex Shotgun

23 Aug 2010

[pexshotgun]

การเดินทางเริ่มจาก ผมไปรับผู้เกษียณอายุ และพนักงาน ที่สำนักงาน นัดพบกับทัวร์ที่สุวรรณภูมิ เวลา 21.00 น. สายการบินเอเชียน่า OZ-744 เครื่องออก 01.20 ผมนัดไว้ล่วงหน้าเพราะคนเราเยอะ จะได้มีเวลาเหลือเดินเล่นในดิวตี้ฟรี ผมเองก็เพื่อเวลาไว้ไปหม่ำของว่างที่ คิงพาวเวอร์ ด้วย

ตารางบิน OZ-744

เมื่อเช็คอินแล้วก็ทำการต่อแถวเข้า ต.ม. ขาออก ..... โอ้ว มาย ก็อด นั่นแน่ใจน๊ะว่าแถวน๊ะ ......
ด้วยความที่เป็นวันหยุดยาว คนออกเดินทางไปต่างประเทศเยอะมาก เสียเวลายืนต่อคิวอยู่ราว ชั่วโมงนึง..... แล้วผมจะไปหม่ำอะไรทันละเนี้ย

ดูเอาเองเถอะครับว่า คนเยอะแค่ไหนยืนยาวถึงประตูทางเข้าสนามบิน

.

.

ผมผ่านออกมาได้สำเร็จ มีเวลาอีก 30 นาทีที่เกทจะเปิด ผมอาศัยพลังตัวเบาที่ได้สั่งสมมานานจากเทือกเขาบู้ตึ๊งทะยานพริ้วตัวไปดังธนูหลุดจากแหล่ง (ขอออกแนวกำลังภายในนึด..นึง)

พุ่งไปตามทางเดินด้านเกท A ที่ตรงกันข้ามกับเกทที่เครื่องผมออกเดินทาง ได้ขนมกับน้ำเล็กน้อยพอประทัง ขากลับทะยานมาถึงเกท E8 ทันเวลาเข้าแถวเดินขึ้นเครื่องพอดี

.

.

ขนมของ คิงพาวเวอร์ ที่อาศัยประทังชีวิต

[pexshotgun]

มาต่อครับ

หลังจากอาศัยวิชาตัวเบามาเข้าแถวขึ้นเครื่องทันเวลา เดินเข้างวงที่เกท E8



นั่งกันเต็มเครื่อง ที่นั่งของเอเชียน่า กว้างพอกับ แอร์เอเซียเพราะเป็นชั้นประหยัดเหมือนกัน (สงสัยตามสเป็คโรงงาน) เอนนอนได้บ้างตามอัตภาพ



เครื่อง แอร์บัส A330-300 ที่นั่งแบบ 2-4-2 นั่งครบคู่ไม่มีโดนแยก มีจอทีวี ทุกที่นั่ง



อาหารที่เสริฟ เป็นโจ๊คไก่ ขนมปัง ผลไม้ โยเกิต แอร์สาวเกาหลีนำอาหารเสริฟ ก่อนเครื่องลงที่สนามบิน อินชอน ตอนเวลา ตี5.45 เมืองไทย หรือเวลา 07.45 ที่เกาหลี
ดีน๊ะที่ผมวิ่งไปหม่ำของว่างที่คิงพาวเวอร์ก่อน ไม่งั้นต้องทนหิวทั้งคืน เพราะต่อคิว ต.ม. ที่สนามบินสุวรรณภูมิ เป็นชั่วโมง

[pexshotgun]

ถึงน่านฟ้า ของเกาหลีใต้แล้วครับ บินผ่านเกาะเชจูมา

ไฟล์บินกลางคืน มีแปรงสีฟันแถมให้ในห้องน้ำบนเครื่อง



ลงเครื่องแล้ว นี้เป็นเครื่อง Airbus A330-300 ที่บินมา



เครื่องของ เจจูอยู่ใกล้ๆ



ตารางบิน OZ-744 จากกรุงเทพ มาลงที่อินชอน


ผ่านด่านตรวจคนเข้าเมืองมา จะเจอสายพานกระเป๋า

ในกรุ๊ปของคณะผม มีพี่คนหนึ่งพาพี่เลี้ยงเด็กซึ่งเป็นคนอีสาน (น่าจะเป็นจังหวัดศรีสะเกษ) โดนกักไว้ที่ ต.ม. เพราะน้องผู้หญิงคนนี้ซึ่งอายุราว 28-30 เป็นวัยทำงานและมาจากจังหวัดที่ถูกระบุว่ามักหนีทัวร์มาทำงาน โดยจังหวัดที่ถูกจับตาเป็นพิเศษมีจำนวน 9 จังหวัด อยู่ในในภาคอีสานใต้(ใกล้ๆเขมร)ทั้งหมด พี่คนที่เป็นนายจ้างของเธอ จำเป็นต้องรับประกันว่า ถ้าลูกจ้างของเขาไม่ยอมบินกลับ(แบบว่าโดดทัวร์) เธอต้องยอมติดคุกเลยได้ปล่อยตัวมา ส่วนคนอื่นอีก 59 คนผ่านฉลุยครับ

[pexshotgun]

โผล่ออกมา รับกระเป๋าที่สายพาน ออกมารอรถด้านหน้าสนามบิน ดูเอาเองครับว่ากรุ๊ปผมคนเยอะขนาดไหน



ขึ้นรถแล้วครับ คุณหมีไกด์ที่เกาหลี เป็นผู้นำทางเราในทริปนี้ ทริปกรุ๊ปใหญ่ใช้รถบัส 2 คันครับ



จุดแรกที่เรามาลง เป็นร้านอาหารและซุปเปอร์มาร์เก็ตใกล้กับสนามบิน
ผมมารู้ที่หลังว่าที่นี้แหละคือ ซุปเปอร์มาร์เก็ตละลายเงินวอน ที่ทัวร์จะพามาลงก่อนขึ้นเครื่องบินกลับกรุงเทพฯ



ลงมือ หม่ำอุด้งที่เกาหลีเป็นมื้อแรก


อุด้งชามใหญ่ และที่ขาดไม่ได้ กิมจิ ครับ ตะเกียบเหล็กคีบยากน่าดูสำหรับคนที่เคยใช้แต่ตะเกียบไม้

พร้อมวิทยุ FRS ความถี่ 410 MHz ไว้ประสานงานในกรุ๊ป ที่นี้ใช้โทรศัพท์แบบ CDMA โทรศัพท์ผมถึงเปิดโรมมิ่ง มาก็ต้องเปลี่ยนเครื่องใหม่ เว้นแต่จะใช้เครื่องแพงๆราคาหมึ่นปลายๆถึงจะมี Dual Mode โทรศัพท์ของผมเลยทำหน้าที่ได้แค่เป็นนาฬิกาปลุกในเกาหลี การติดต่อประสานงานผมใช้วิทยุที่พกมา 4 เครื่องเป็นหลัก การนำวิทุยเข้า-ออก ไม่มีปัญหา โดยโหลดในกระเป๋าใหญ่ ถอดถ่านออกก็เพียงพอแล้ว(อย่าถือขึ้นเครื่อง) กระเป๋าละคู่ ผ่านตลอดครับ

[pexshotgun]

รถบัสทั้งสองคันของกรุ๊ปผม ในแต่ละคันจะมีไกด์คนไทย และไกด์เกาหลีประกบอยู่คอยถ่ายรูปและประสานงาน รัฐบาลเขาบังคับไว้ครับ
ไกด์ของเกาหลีจะเป็นคนที่ใช้ภาษอังกฤษได้ดี พูดเกาหลีได้เยี่ยม(ก็เขาเป็นคนเกาหลี..นี้หว่า)



ทางเข้าบ่งบอกให้ทราบว่า ลูกค้ารายใหญ่แน่นอนคนไทย ป้ายบอกว่า ชั้น 1-2 เป็นซุปเปอร์มาร์เก็ตละลายเงินวอน
ของที่นี้จะราคาถูกกว่าในเมืองราว 10% เพื่อยั่วกิเลสพวกเราให้ช็อปทิ้งทวนก่อนกลับ ซึ่งได้ผลเสียด้วยนอกจากจะเอาวอนที่เหลือคนละ 2-30000 วอนมาละลายแล้วยังเพิ่มรูดการ์ดแถมไปอีก..บึ้มเลย เดียวตอนขากลับจะเอารูปมาให้ดูกันครับ



ที่หมายต่อไปคือ ที่แรกหมู่บ้านศิลปะ แฮรี อาร์ต วิลเลจ ที่นี้มีที่ถ่ายรูปเยอะไปหมด



เงินวอนใบแรกที่จ่ายออกไป ซื้อ "โซจู" มาชิม 1 ขวด ราคา 1400 Won(42 บาท) หมด 1 ขวด ผมก็ได้เปลี่ยนชื่อเป็นเกาหลีว่า " มึน โซ จู " โดยฉับพลัน
เหล้าโชจูขนาดเบียร์ขวดเล็ก 330 cc มีแอลกอฮอล์ 20ดีกรี ถ้าเทียบกับวิสกี้แล้ว 1 ขวด เท่ากับกินเหล้า 40 ดีกรี ไป 115 CC (หรือ 2/3 แก้ว) เลยทีเดียว ดังนั้นถ้าเห็นนางเอกเกาหลีเมาโชจูละก็ขอบอกว่า จริงๆครับ ผมกินขวดเดียวหน้าแดงไปทั้งวันเลย เป็นเหล้าราคาถูก (ของที่นั่นน๊ะ เพราะเมืองไทยที่ฟู๊ดแลนด์ขายขวดขนาดนี้ราคา 179 บาท) ถ้าเป็นหน้าหนาวละก็... แหร่มเลย

[pexshotgun]

อาร์ตจริงๆ หมู่บ้านนี้


ฝ้าเพดาน



ป้ายห้องน้า ก็อาร์ต



ส่วนผมปักหลัก ซดโซจู อันนี้เป็นเมนูอาหารสำเร็จรูป ร้าน GS25 ร้านสะดวกซื้อแบรนด์หนึ่งของเกาหลี

[pexshotgun]

ออกจากหมู่บ้านศิลปะ เราเดินทางไปที่เกาะนามิ วันแรกเราออกมาเสียไกลเพราะว่าวันต่อไปจะได้อยู่ใกล้ๆเมือง ใกล้แหล่งช็อปปิ้งของสาวๆ

ระหว่างทางรถติดมากๆเพราะมีการซ่อมสร้างทางอยู่ ร้านอาหารที่ตั้งใจไปทานตอนเที่ยงบ่ายโมงกว่ายังไปไม่ถึง

เลยแวะกินอาหารข้างทางแทน เป็นร้านที่อยู่ในเส้นทางเหมือนจุดพักรถบนมอร์เตอร์เวย์ ผมเองแวะดูของที่ขายในร้านใกล้ๆว่ามีอะไรบ้าง เพื่อนำรูปมาฝากกันครับ


กิมจิ แพ็คใส่กล่องมีขายหลายยี่ห้อ



เครื่องดื่มต่างๆ เนสกาแฟกระป๋องสงสัยไปจากเมืองไทย



ขนมขบเคี้ยวและไข่ต้ม3ฟองราคา 1000 วอน ห่อใส่ถุงตาข่ายเป็นชุดพร้อมเกลือ พริกไทย
ที่เกาหลีนี้น่าจะชอบกินไข่ต้มมากๆเลย ไปที่ไหนก็เจอ



ขนมและลูกอมต่างๆ

[pexshotgun]

กระป๋องแก็สต่างๆสำหรับเตาแก็สแค็มป์ปิ้ง มีทั้งแบบสั้น(ซาลาเปา)แก็สผสมโพรเพรนบิวเทนไว้ใช้หน้าหนาวระดับหิมะ และแบบยาวแก็สบิวเทนอย่างเดียวที่ใช้ในเตาแบบกระเป๋าหิ้ว


บุหรี่มีทุกยี่ห้อ ราคาไม่ได้แพงกว่าบ้านเรานัก แต่ที่นี้วางโชว์ได้ ไม่ต้องปิดป้ายบอกว่า กรู ... ขายบุหรี่(น๊ะ)


ครั้งแรกที่เห็นนึกว่าหนัง AV แต่พอดึงออกมากลับเป็น......เทปแคตเซ็ทที่บ้านเราแทบโยนทิ้งหมดแล้ว แต่ที่นั้นยังนิยมอยู่เพราะ CD แพงมากๆ เลยยังอาศัยฟังเทปกันเยอะอยู่

สงสัยสินค้ายอดนิยมของเกาหลีเวลามาบ้านเราคือ CD เพลงเกาหลี จากประเทศไทยแหงๆเลย เพราะของเราขาย 3 แผ่นร้อยเอง อิอิอิ


ถังขยะ แยกประเภท แถมมีที่เขี่ยบุหรี่ทุกถัง นี้ขนาดข้างทางหลวงห่างไกลน๊ะเนี้ย

[pexshotgun]

อาหารนอกแผน กินกันตายไปก่อน ไม่รู้ว่าเรียกว่าอะไรกลิ่นคล้ายๆต้มยำ แต่จืดกว่าแกงจืดบ้านเรา ต้องอาศัยน้ำพริกกับกิมจิประทังไปก่อน



ปั๊มแถวๆร้านอาหาร ที่เกาหลีก็ใช้ LPG เหมือนกัน แต่ไม่เห็นใครบ้าใช้ NGV เหมือนบ้านเราเลย



แนวแม่น้ำหรือทะเลสาบไม่ทราบ แต่ใกล้ถึง เกาะนามิแล้ว

มีร้านขายเรืออยู่ใกล้ๆ ที่นี้ นิยมเล่นกีฬาทางน้า มีทั้งเจ็ตสกี บานาน่าโบ๊ท ฯลฯ ให้บริการ

ถึงแล้วครับ เกาะนามิ คงไม่ต้องบอกว่า คนไทยมาเที่ยวบ่อยมากดูป้ายต้อนรับเอาเองครับ

เขาบอกว่า ที่นี้เป็นสาธารณะรัฐ นามิ (ตั้งเอาเองเพื่อการท่องเที่ยว) มีด่านตรวจคนเข้าเมือง เป็นประตูเพื่อไปขึ้นเรือข้ามไปบนเกาะ

และ 555 สาวเกาหลี เปรี้ยวจี๊ด เข็ดฟันเลย

[pexshotgun]

ช่องขายตั๊ว เรือข้ามฝาก



ของที่ระลึก เกี่ยวกับความรัก หวานซึ้ง



ตารางเดินเรื่อ เที่ยวแรก 07.30 ที่สุดท้าย 21.40 น. เวลาเดินทาง ไป-กลับ ต่างกัน 5 นาที




กำลังทะยอยเดินขึ้นเรือแล้วครับ




เรือสร้างเฉพาะไว้ข้ามเกาะนามิ



ว้า .... สาวเกาหลีขึ้นไม่ทัน คนเต็มเสียก่อนต้องรอเรือลำหน้า เสียดายจัง T_T

[pexshotgun]

บนเกาะนามิ เดินไป ถ่ายรูปไปตามที่เป็นฉากยอดนิยมต่างๆ



รูปแรกก็เล่นแบบผีๆเลย ณ สุสานนายพล นามิ



สวนใบไม้เปลี่ยนสี



ทิวสน



หนอนน้อยคู่กัน




รูปปั้นพระเอกนางเอก Winter Love Song ซีรี่ยอดนิยม



ร้านอาหารบนเกาะ

[pexshotgun]

มื้อเย็น ทัวร์พาไปทาน ทัคคาลบี้ หรือไก่ผัดซอส



ร้านที่ไปทาน



ไก่ผัดซอส



ผักกรอบและสด ไว้ห่อไก่ทานแบบเมี่ยง พร้อมน้ำจิ้มข้นสีแดงรสจัดจ้านอร่อยเหาะ

พอทานไปได้ซักหน่อยก็เอาข้าวลงผัด แต่ผมก็ยังคีบไก่ห่อผักทานอย่างเดียว เพราะไม่อยากทานข้าว
กินไก่ห่อผัก แกล้ม กิมจิกับซุปสาหร่ายแบบจุใจ

[pexshotgun]

หลังจากนั้น เราก็กลับมายังโรงแรมที่พัก ผมใช้โรงแรม Capital Hotel ระดับ 4 ดาว ที่อยู่ 22-76 Itaewon-dong, Yongsan-gu, Seoul
ด้วยความที่ผมเอง เดินทางบ่อยๆ แม้ว่าจะมากับทัวร์ ก็อดไม่ได้ที่จะชวนพี่น้องร่วมอุดมการณ์ เดินเล่นสำรวจรอบโรงแรม หาของกินจุกจิกแถวนั้น ซื้อขนม กับแกล้ม และโชจู 4-5 ขวด
นั่งกินกันหน้าร้านเล่ย ที่เกาหลีร้านสะดวกซื้อทุกแห่งไม่เว้นแม้แต่ 7-11 จะมีโต๊ะให้นั่งทานอาหารด้านหน้า ดริ้งโชจูกันพอกึ่มๆ ก็เข้านอนเอาแรงวันรุ่งขึ้น



ออกเดินตามสไตล์ คนชอบแบกเป้ สำรวจรอบโรงแรม โรงแรมผมอยู่ห่าง อินแทร์วอนแค่ 500 เมตร ย่านนี้เป็นแหล่งบันเทิงและฐานทัพทหารสหรัฐฯ
คล้ายๆกับสีลมบ้านเรา กลางวันเป็นย่านธุรกิจค้าขาย กลางคืนเป็นสถานบันเทิง ผับบาร์ ใต้โรงแรมผมก็ยังมีเธคอยู่ชั้นใต้ดินชื่อ BOBO 9 แต่พวกผมไม่ได้ลงไป เพราะกลัว(ติดลม)


นั่งดริ้ง โชจู กับเบียร์ ที่หน้าร้านสะดวกซื้อหน้าโรงแรม แกล้มด้วยปลาหมึกซอง และ บะหมี่ยามดึก

[pexshotgun]

หลังจาก มึน โช จู แล้ว ผมก็เข้าห้องนอน ห้องนอนในโรงแรมนี้ดูหรูหราดีครับ แต่ผมลืมถ่ายตั้งแต่วันแรกที่เข้าพัก มาถ่ายเอาตอนเช้า แน่นอนโทรทัศน์ต้องซัมซุงแบบบาง สายไฟฟ้าสำหรับชาร์ตแบ็ต ห้องเลยรกไปหน่อยครับ เพราะผมใช้กล้องสองตัวใช้ถ่านเยอะแถมในกลุ่มไม่ค่อยมีใครเตรียมปลั๊กกลมมา(เกาหลีใช้ปลั๊กกลม) ก็มาผ่ากชาร์ตกับผมเลยเต็มห้องไปหมด


ในห้องนอนครับ



ในตู้เสื้อผ้า มีอุปกรณ์ความปลอดภัยมาตรฐานสูง นี้คือหน้ากากออกซิเจน ไว้ใช้เวลาอพยพหนีไฟ ไฟฉายก็ติดอยู่ใกล้ๆ



เนื่องจากห้องผมอยู่บนชั้น 7 จึงมีอุปกรณ์โรยตัวติดไว้ริมหน้าต่าง ไว้หนีไฟทางหน้าต่างกรณีที่ไม่สามารถเดินออกทางประตูได้ วิธีใช้งานคงไม่ต้องอธิบายเพราะเดี๋ยวจะกลายเป็นบอร์ดเซฟตี้ไปซะ



ผมตื่นตอน 06.00 น. หรือ ตี4 บ้านเรา ด้วยเสียงปลุกจากระบบอัตโนมัติจากทางโรงแรม มีความรู้สึกว่าค่อนข้างมึนๆเวลา (หรือมึน โชจูผสมเบียร์ ก็มิอาจบอกได้) รีบอาบน้ำแต่ตัวชุดเก่งเตรียมเป้คู่ใจ ลงมาทานอาหาร อาหารเช้าของโรงแรมเป็นบุฟเฟ่มาตรฐาน แต่ที่นี้ไม่มีไข่ดาวให้มีแต่ไข่ต้มครับ (ก็บอกแล้วว่าเกาหลีชอบกินไข่ต้ม) แต่ไอ้กระผมชอบกินไข่ดาวเลยต้องเปลี่ยนเป็นไข่คนแทน กินไปเติมไปจนอิ่ม คิดว่ากินตุนไว้ก่อนเพราะถ้าโปรแกรมเปลี่ยนอาจกินอาหารกลางวันช้าไปกว่ากำหนด อาจหิวจนตาลายได้ ถือคติ "อิ่มตาย ดีกว่า หิวตาย" ครับ

[pexshotgun]

อิ่มแล้วรอรถมารับ ผมก็เดินเล่นในโรงแรม


ตู้ขายมะเร็ง(บุหรี่) ในโรงแรมครับ หมดเมื่อไหร่หยอดเหรียญ เสียบแบงค์ได้ตลอดเวลา



ตู้ปลามองทะลุไปเห็นห้องอาหารที่ผมทานตอนเช้า



ตู้ขนมน่ากิน



ของที่ระลึก สำหรับคนที่ไม่อยากออกไปเดินตลาด



เสื้อยืดที่ระลึก



กระเป๋าหิ้วราคาประหยัด ถ้าเราช็อปมาเกินไปใส่กระเป๋าไม่พอ ก็ซื้อเพิ่มได้ ราคา5000 วอนหรือ 140 บาท ขนาดกำลังถือขึ้นเครื่องเลย



โทรศัพท์ใช้บัตร ใช้โทรรายงานคนที่บ้านครับ บัตรราคา 5000, 10000 วอน ครับ
โทรกลับไทยนาทีละประมาณ 300 วอน หรือราวๆ 8 บาท บัตรโทรศัพท์มีอยู่ 2-3 ค่าย จะต้องซื้อให้ตรงกับเครื่องที่ใช้ครับ ผมซื้อจากร้านที่นั่งกินเมื่อคืน อยู่ฝั่งตรงข้ามโรงแรม

[pexshotgun]

ตัดกลับมา ณ สถานที่ ที่เราไปท่องเที่ยวในวันนี้

วันนี้เราตะลุยกันอยู่ในเมืองโซล สถานที่แรกเปรียบดังเช่น โลโกของกรุงโซล คืออนุสาวรีย์ นกฟีนิกซ์ อันเป็นนกที่กำเหนิดใหม่ได้จากเถ้าถ่าน เป็นความหมายว่า เกาหลีเคยผจญความลำบากล่มสลาย แต่ก็กลับพื้นคืนได้ดังเดิม ที่นี้จะอยู่ใกล้กับ "บลูเฮ้าส์" หรือทำเนียบประธานาธิบดีของเกาหลี เดินถึงได้ มีระยะทางห่างจากอนุสาวรีย์ราว 200 เมตร ขณะเราถ่ายรูปหน้าบลูเฮ้าส์ ด้านนั้นคือข้างหลังวัง เคียงบกคุง (ซึ่งอยู่ติดกับ พิพิธภัณฑ์คติชนพื้นเมือง) จึงเป็นที่ท่องเที่ยวที่สามารถลงจากรถครั้งเดียว เที่ยวครบ 4 ที่หลัก เลย (เหมือนเดินสนามหลวง ทะลุเข้าพิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติ วัดมหาธาตุ วัดพระแก้ว และวัดโพธิ์ ในครั้งเดียว)

อนุสาวรีย์นกพีนิกซ์



ถ่ายรูปเป็นหลักฐานว่า มาจริงไม่มีนั่งเทียนแล้วยกเมฆ

จากอนุสาวรีย์นกพีนิกซ์ มีทางเดินไปด้านหน้า บลูเฮ้าส์ ป้ายหินข้างทางเป็นจุดเด่น จำไม่ได้ว่าสลักว่าอะไร(ถามไกด์แล้วลืม) สองข้างทางเป็นต้นแปะก้วยที่มีคุณสมบัติดูดควันพิษได้ดี



ถ่ายรูปกับผู้บริหารหน้า "บลูเฮ้าส์" ข้างหลังกล้องถ่ายรูป ก็คือพระราชวังเคียงบกคุง คืออยู่ติดกันเลย แต่ผมเข้าชม พิพิธภัณฑ์คติชนพื้นเมือง์ก่อน

พิพิธภัณ์พื้นบ้าน

อาคารพิพิธภัณฑ์คติชนพื้นเมือง เราเข้าชมในนี้ ครับ

[pexshotgun]

ภายในอาคาร พิพิธภัณฑ์คติชนพื้นเมือง


ทางเข้า แสงสีสวยงาม

ดูรูปเองเลยครับ ไม่ต้องบรรยาย

[pexshotgun]

ทางออกเชื่อมไปยัง พระราชวัง เคียงบก คุง จะมีรูปสลัก 12 ราศีไว้ถ่ายรูปคู่กับราศีนักษัครของตน
ไกด์บอกว่าเวลาถ่ายรูปอย่าเอามือกดไหล่ราศีนักษัครของตนเองเพราะจะเป็นการข่มดวง

แต่ให้กดไหล่ราศีนักษัครที่ชงกับปีเกิดของเราไว้ จะได้ข่มไม่ให้ราศีนักษัครที่ชงนั้นส่งผลร้ายกับเรา



เข้ามาที่พระราชวัง พื้นที่ที่อยู่ในกรอบมีหญ้าเขียวๆ เคยเป็นอาคารในพระราชวัง แต่โดนญี่ปุ่นยึดทำลาย เผาจนวอดวาย

เขาจึงได้ทำรั้วรอบและปลูกหญ้า ไว้เป็นอนุสรณ์เพื่อให้ชนรุ่นหลังระลึกถึง การยึดครองของญี่ปุ่น



ถ่ายรูปหมู่กันหน่อย

กลุ่มนี้เป็นรถคันที่ผมดูแล มีจำนวน 35 ท่าน
ส่วนคันที่ 2 เดินตามมาที่หลังครับ


ตำหนักกลางน้ำ ได้รอดพ้นจากการทำลายของญี่ปุ่น และได้ใช้เป็นที่จัดงานเลี้ยงในสมัยสงคราม


เพื่อหลักฐานในการมาเยือน 1 แช๊ะ

ถ่ายกับทหารประจำวัง ก่อนการเปลี่ยนเวรยาม

ทหาร(นักแสดง) ที่นี้ คัดมาสูงไม่ต่ำกว่า 175 cm ทุกคนเลย โดยเฉพาะคนที่เป็นหัวหน้าสูงเกือบ 190 cm เลย

[pexshotgun]

การเปลี่ยนเวรยาม แสดงให้นักท่องเที่ยวชม ประจำทุกชั่วโมงครับ โชคดีที่มาตรงเวลา

แผยเบื้องหลังความพร้อมเพรียง

เพราะ Motorola ครับ

นักท่องเที่ยวดูการแสดง ด้วยความสนใจ

ส่วนผมก็ดูนักท่องเที่ยว ด้วยความสนใจเช่นกัน อิ.อิ.