46 replies to this topic

[Next2Runway]

Advertisements

หลังจากที่มีเสียงเรียกร้องให้ทำรีวิวสิงคโปร์ออกมา ในขณะที่กำลังติดเกม Flight Simulator X อยู่นั้น ก็ได้ตัดสินใจเลิกบินและมาทำรีวิวเที่ยวสิงคโปร์ในราคาประหยัดสุดๆ ให้ได้ชมกัน และเนื่องจากได้จองตั๋วกับ แอร์เอเชีย ไว้เมื่อวันเกิดตัวเอง เดือนพฤศจิกายน ปี 2552 และก็ถึงเวลาเดินทาง คือวันที่ 1 มิถุนายน - 3 มิถุนายน 2553 (จองนานจนเพื่อนถามว่ายังไม่ไปอีกหรอ)

ส่วนหัวข้อที่บอกไว้ว่า 5500THB คือ เงินที่ผมใช้ทั้งหมดครับ ไม่ว่าจะเป็นตั๋วเครื่องบิน ค่าที่พัก อาหาร และการเยี่ยมชมสถานที่ต่างๆ



ไปทยอยชมกันเลยครับ ปาดได้ ไม่ว่ากันครับ

[Next2Runway]

สำหรับการเดินทางครั้งนี้เป็นการเดินทางครั้งแรกที่ไปต่างประเทศคนเดียวครับ และเป็นอะไรที่เก็บเงินเที่ยวเองด้วย ที่บ้านไม่ว่า แต่ไม่ให้เงินไปครับ T^T เศร้ามาก แต่ดีที่จองไว้นานมากๆ เลยทำให้เก็บเงินได้ เงินที่ได้ก็เจียดมาจากค่าขนมนั่นแหล่ะครับ และค่าตั๋วเครื่องบินไปกลับก็ถือว่าใช้ได้ครับ เพราะจองในช่วงโปรศูนย์บาทของพี่แดงแรงฤทธิ์พอดี ไปกลับในราคาเพียง 1500 บาทครับ จ่ายแค่ภาษีสนามบินอย่างเดียว แต่เสียดาย ไม่น่ากดผิดไปโหลดกระเป๋าขาไปครับ ราคาเลยอย่างที่เห็น ไม่งั้นก็คงเป็นราคา 1400 บาทแล้ว





ยืนยันครับว่าราคานี้จริงๆ และออกเดินทางเช้าสุดของวันที่ 1 และกลับดึกสุดเลยของวันที่ 3 ครับ รวมระยะเวลาทั้งหมด 3 วัน 2 คืน สำหรับบางท่านที่เดินทางไฟล์ทเดียวกันกับผม อิอิ ผมรู้ว่ามีแน่นอน คุ้นๆที่นั่งไหมครับ ผมนั่งอยู่ข้างๆพี่เลยนะครับ แต่ขอโทษทีที่ไม่ได้เข้าไปทัก เพราะว่าเห็นกำลังสวิทกันอยู่ กะจะไปทักตอนที่เครื่องแลนด์ดิ้งเรียบร้อยแล้ว แต่ดันหาไม่เจอครับ

[Next2Runway]

และเมื่อได้ตั๋วเครื่องบินเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ก็จัดการหาที่พักครับ ได้ดูจากเว็บนี้ และหลายๆเว็บเขาแนะนำที่พักแบบ Hostel ไว้ เพราะมีราคาไม่แพง และหาได้ทั่วไปในสิงคโปร์ ก็เลยได้เข้าไปทำการหาในเว็บและจองได้ราคาตามรูปเลยครับ



ชื่อ Hostel ก็คือ 98SG ครับ ราคาแลกเปลี่ยนตอนนั้นประมาณ 23.6 บาทต่อหนึ่ง SGD ครับ ราคาค่าที่พักสองคืนเท่ากับประมาณ 600 บาทครับ ผมว่าโอเคสำหรับผมเลยทีเดียว เดินทางคนเดียว และยังไม่มีของมีค่าติดตัวอะไรครับ แต่ที่เห็นบอกว่าเป็นห้องแบบหอพักนอน 6 คน แต่เอาเข้าจริงๆนอน 8 คนครับ

หลังจากนั้นพอก่อนวันเดินทางหนึ่งวัน พี่ที่ทำงานสายการบินแห่งหนึ่งถามว่า ไม่ต้องทำวีซ่าหรอ เราก็บอกว่าไม่ต้องทำ มีพาสปอร์ตก็โอเคแล้ว แล้วพี่เขาก็ร้อง ออ แล้วบอกว่า Visa on Arrival นี่เอง แล้วถามต่อว่า เสียตังเท่าไร เราก็งงเลยครับ เพราะที่อ่านๆมา เขาไม่เสียเงินกันทั้งนั้น แต่พี่ก็ยืนยันเสียงแข็งว่า Visa on Arrival มันต้องมีค่าธรรมเนียมในการทำอยู่แล้ว ก็ได้แต่เถียงกันไปมา จนในที่สุด เราบอกว่า ถ้าไปถึงที่นู่นแล้ว เดี๋ยวจะโทรมาบอกเลยว่าเสียตังไหม สรุป ไม่เสียตังค่าเข้าประเทศใดๆทั้งสิ้นนะครับ

[Next2Runway]

ขออนุญาติตัดฉึบมาที่สถานี Tanah Merah เลยนะครับ สถานีนี้ทุกคนที่จะเข้าเมืองโดยการโดยสารรถไฟฟ้าจำเป็นต้องผ่านสถานีนี้ึีครับ



บรรยากาศบริเวณสถานีครับ และรถไฟฟ้า



ก้าวลงมาจากรถนี่อากาศร้อนขึ้นมาเลยทีเดียว อากาศที่สิงคโปร์ผมว่าร้อนชื้นกว่าบ้านเราครับ เพราะเขามีทะเลล้อมรอบเลย แต่ร่มรื่นมากครับ ต้นไม้เยอะมากๆ



หน้าตาบัตรโดยสารแบบธรรมดาครับ ตัวนี้จะได้ค่ามัดจำบัตรคืน 1SGD เมื่อหยอดบัตรคืนที่สถานีปลายทาง หรือจะเติมเงินเข้าบัตรเพื่อใช้ต่อไปก็ได้ครับ



อันนี้เป็นรถไฟที่มาส่งเราเมื่อกี้ครับ แล้วเขาจะกลับไปสนามบิน

ส่วนโรงแรม เอ่อ ขอเรียกโรงแรมละกันครับ ที่ผมได้จองไว้เนี่ย อยู่ที่สถานี Aljunied ครับ อ่านว่า อัลจูนีด อ่านยากมากๆครับ เพราะที่นี่เหมือนมีการผสมทั้งภาษาจีน แขก อังกฤษไว้ด้วยกัน บางทีต้องแอบฟังว่าเขาอ่านว่าอย่างไร ไม่กล้าพูดไปก่อน เดี๋ยวจะผิดเอา

[Next2Runway]

เอาละครับ เมื่อมาถึงสถานี อัลจูนีด แล้ว ก็ได้เวลาออกตามหาโรงแรมครับ จะบอกว่าหายากมากถ้าไม่เคยมา เดินวนหาอยู่ตั้งนานครับ



บรรยากาศภายในห้องพักครับ เป็นเตียงสองชั้นจำนวนสี่เตียงจะทำให้นอนได้ 8 คน ของผมอยู่ในสุดเลยซ้ายมือครับ เตียงล่าง ดีเหมือนกัน จะได้ไม่ต้องปีนขึ้นปีนลง



แต่ละคนจะได้หมอนสองใบ (กับใจเหงาๆ) ผ้าห่มหนึ่งผืน อย่างหนาเลยครับ ห้องเป็นห้องแอร์ด้วย ที่นอนก็ไม่นุ่มมาก แต่นอนแล้วสบายเลยครับ มีล็อคเกอร์ให้ฟรีคนละหนึ่งตู้ ก็สามารถเก็บของสำคัญไว้ได้ครับ ผมเอากระเป๋าใส่ไป และหยิบเอากล้องถ่ายรูปกับกระเป๋าตังไปเที่ยวอย่างเดียว โทรศัพท์ไม่พกครับ เพราะโทรออกไม่ได้ ถึงได้ ก็แสนจะแพง เลยเก็บไว้ดีกว่า เอาไว้ใช้เวลากลับถึงประเทศไทยแล้ว

[Next2Runway]

เอาละครับ ได้เวลาออกไปเดินชมบรรยากาศบ้านเมืองของที่นี่แล้ว สิ่งแรกที่ผมจะทำ คือนั่งรถไฟฟ้าไปยังสถานี ซิตี้ฮอลล์ เพื่อซื้อบัตรโดยสารรถไฟฟ้าที่เรียกว่า The Singapore Tourist Pass ซึ่งมีจำหน่ายเป็นบางสถานีและบางเวลาเท่านั้น บัตรโดยสารแบบนี้ถ้าเดินทางเยอะๆ และเป็นนักท่องเที่ยวแล้วผมว่าจะคุ้มมากกว่าซื้อเป็นเที่ยวๆไปครับ และยังสามารถใช้ขึ้นรถเมล์ได้ด้วย ผมเลือกซื้อแบบ 3 วันครับ ราคาอยู่ที่ 24SGD และมีค่ามัดจำบัตรอีก 10SGD รวมเป็น 34SGD แต่จะได้ค่ามัดจำคืนเมื่อคืนบัตรภายใน 5 วันหลังจากเปิดใช้งานครับ









บรรยากาศในเมืองครับ ร่มรื่นมาก ทั้งตึก ถนน ต้นไม้ อยู่ด้วยได้อย่างลงตัวทีเดียว และยังมีสวนอยู่ระหว่างทางด้วยนะครับ ใครที่เหนื่อยก็สามารถแวะพักผ่อนได้ด้วย รถบนถนนก็ไม่พลุกพล่านเกินไปด้วย และตามแยกต่างๆก็จะมีสัญญาณไฟทั้งของคนและรถ สามารถเดินข้ามได้อย่างปลอดภัยครับ

[Next2Runway]

และสำหรับวันแรกนี้ ผมเลือกที่จะมาทานอาหารเที่ยงที่ Maxwell Food Center ครับ ก็นั่งรถไฟฟ้าจากสถานี ซิตี้ฮอลล์ มาลงที่ Tanjong Pagar ครับ ขออนุญาติไม่ออกเสียงนะครับ อ่านไม่ถูก หลังจากนั้นก็มองหานี่เลยครับ Red Dot Design Museum เป็นสถานที่แสดงงานศิลปะครับ ตึกทั้งตึกเป็นสีแดงหมดเลย



หลังจากนั้น ก็เดินมาเรื่อยๆครับ





ถ้ามาถูก ก็จะเจอกับเจ้านี่ครับ





เดี๋ยวเราทานข้าวเสร็จก็จะมาชมที่นี่กันครับ Singapore City Gallery ตัวนี้เป็นข้อมูลของสิงคโปร์เลยครับ ว่าเขาวางแผนจะทำอะไรที่ไหนบ้าง และค่าเข้าฟรีครับ

[Next2Runway]

พอเดินทาง City Gallery มาข้ามถนนด้านข้างก็จะเจอ Maxwell Food Center ละครับ





คนยังเยอะอยู่เลยครับ ตอนนั้นบ่ายนิดๆ



นี่ละครับ อาหารมื้อแรกที่สิงคโปร์ ข้าวมันไก่ ฮ่าๆ ราคา 3.5SGD อร่อยมากๆครับ เนื้อล้วนๆไม่มีมัน น้ำจิ้มก็อร่อย เนื้อไก่เขาเนี่ยนุ่มมากครับ เหมือนจะละลายได้ในปากเลย เหมือนเขาเอาเนื้อไก่ไปปั่นก่อน แล้วนำมาปั้นเป็นชิ้นขายครับ ฮ่าๆ คิดไปได้ แต่อร่อย ติดใจจริงๆครับ

[Next2Runway]

เอาละครับ เมื่อท้องอิ่มแล้ว เราก็มาเดินเล่นใน City Gallery กันดีกว่า ในนี้ก็จะมีบอกหมดเลยครับ ว่าตรงไหนของประเทศจะทำอะไรบ้าง และมีโครงการอะไรบ้าง เหมือนกับเป็นการวางผังเมืองน่ะครับ ผมว่าดีนะครับ ทำให้ประชาชนได้มีส่วนร่วมไปกับการพัฒนาประเทศด้วย ผมเห็นพ่อแม่พาลูกๆมาชมด้วย แล้วเด็กๆก็ชี้ๆว่าตรงนี้บ้านเขา น่ารักดีครับ แถมภายในยังร่วมรื่น แอร์เย็นจนน่านอนเลยครับ

[Next2Runway]

ต่อกันที่ City Gallery เหมือนเดิมเลยนะครับ











โดยรวมผมชอบกับสถานที่นี้นะครับ เหมือนกับได้ศึกษาความเป็นไปของสถานที่ที่ตัวเองอยู่ด้วย (เหมือนเป็นคนสิงคโปร์เลย) ร่มรื่น แอร์เย็น ชอบครับ

[Next2Runway]

เอาละครับ ผมยอมรับเลยว่าตอนที่เดินชม City Gallery อยู่นั้นง่วงนอนมาก เนื่องจากเมื่อคืนไม่ได้นอน เลยนั่งคิดอยู่ชั่วครู่ครับ ตัดสินใจที่จะกลับโรงแรมไปนอนเอาแรงสักหน่อย ตอนนั้นเวลาประมาณบ่ายสามพอดีครับ ได้เวลานอนปกติ ฮ่าๆ เลยขึ้นรถไฟฟ้าที่สถานี Tanjong Pargar เพื่อกลับไปยัง Aljunied ครับ ระหว่างทางก็จะหลับให้ได้เลย



พอมาถึงสถานี Aljunied เรียบร้อย ก็เดินออกมาทางที่มีจักรยานจอดอยู่เยอะๆนะครับ



หลังจากนั้นก็เลี้ยวซ้ายเดินเลียบไปตามรางรถไฟฟ้าเลยครับ จะเจอร้านอาหารอยู่หัวมุมหนึ่ง และเมื่อเดินอีกนิดหน่อย ก็จะเจอลานจอดรถ และโรงแรมจะมีอยู่ตรงนี้แหล่ะครับ สังเกตที่ร้านขายของชำ ข้างๆร้านจะมีป้ายที่ทำมาจากกระดาษ A4 ครับ ย้ำจริงๆว่า A4 เขียนว่า 98SG แค่นี้ครับ ติดอยู่ที่ประตู แล้วเปิดเข้าไป เดินขึ้นบรรไดไปชั้นสองครับ บรรยากาศเหมือนบ้านเช่ามากกว่า แต่อบอุ่นดีนะครับ ผมกลับชอบที่พักแบบนี้

พอหัวถึงหมอนก็หลับทันทีเลยครับ ตื่นมาอีกที สามทุ่มแล้ว โอ้ ไม่ได้ไปไหนเลย เลยเดินออกไปอุดหนุน 7-11 ครับ ได้ขนมปังกับชาลิ้นจี่มาอย่างละอัน ก็พออิ่มได้อยู่นิดหน่อย และเนื่องจากยังง่วงอยู่ เลยอาบน้ำนอนเลยครับ



นี่ครับ ชาลิ้นจี่ อร่อยมากๆ ดื่มเย็นๆยิ่งอร่อยครับ สดชื่น

[Next2Runway]

เอาละครับ เข้าสู่วันที่ 2 ตื่นมาแบบงงๆ เนื่องจากเจ้าของเตียงบนทำเสียงกุกกักข้างบน เลยตื่นมาตอน 8 โมงครับ ทางโรงแรมมีอาหารเช้าไว้บริการถึง 10 โมงครับ เลยไปทานที่โรงแรม ประหยัดไปได้อีกต่อหนึ่ง ขออภัยไม่ได้ถ่ายรูปมานะครับ เพราะว่าฝรั่งเต็มครัวเลย อาหารก็จะเป็นขนมปัง คอนเฟล็ก และมีเครื่องปิ้งขนมปังให้ครับ บรรยากาศเหมือนกินกันในครอบครัว ต่างคนก็ต่างคุยกัน ถามกันว่าวันนี้จะไปเที่ยวไหน อบอุ่นมากๆครับ



หน้าตาของ The Singapore Tourist Pass ครับ



ออ ลืมบอกไป ว่าแลกเงินไปแค่ 4000 บาทเองครับ และใช้ไปแล้วส่วนหนึ่งด้วย เลยเหลือเท่าที่เห็น อีกอย่างทางโรงแรมเขามีค่ามัดจำ 50SGD ครับ เลยคิดว่าวันสุดท้ายที่เช็คเอาท์จะได้เงินคืนมาอีก ยังพอประทังชีวิตที่นั่นได้ ฮ่าๆ

[Next2Runway]

ออกจากโรงแรมก็ 10 โมงกว่าๆครับ ขนมปังปิ้งที่โรงแรมไม่อิ่มท้องครับ เลยหาอะไรทานที่ Maxwell เหมือนเดิม เรียกได้ว่าเป็นมื้อเที่ยงละกันครับ



เป็นหมี่ซั่วปลา น้ำจิ้มก็อร่อยครับ ราคาถ้วยนี้ 4SGD ครับ

หลังจากนั้นนั่งรถไฟฟ้าจากสถานี Tanjong Pagar ไปยังสถานี China Town เพื่อเดินชมสถานที่ต่างๆ และตึกรามบ้านช่องกันครับ



วัดที่เก็บฟันของพระพุทธเจ้าครับ





เดินข้ามมาเพียงซอยเดียวก็จะพบกับวัดซึ่งเป็นของชาวอินเดียครับ สวยงามมาก แต่ต้องถอดรองเท้า เลยไม่ได้เข้าไปชมภายในครับ กลัวรองเท้าหาย ส่วนฝั่งตรงข้ามก็เป็นร้านขายของจีนๆทั้งนั้นเลยครับ

[Next2Runway]

แล้วก็เดินๆๆๆๆ มาเรื่อยๆครับ วันนั้นเดินอย่างเดียวเลยครับ เพราะรู้สึกว่า เดินได้ไม่เหนื่อย และแต่ละจุดก็ไม่ห่างกันมาก ขี้เกรียจเดินลงไปขึ้นรถไฟฟ้า เลยเดินด้วยตัวเองนี่แหล่ะ ได้เห็นอะไรหลายๆอย่าง และได้ถ่ายรูปด้วยครับ จุดหมายของเราคือ เมอร์ไลออนครับ ซึ่งผมดูจากแผนที่แล้วไม่ไกลเท่าไร (คิดเองครับ) บรรยากาศระหว่างเดินครับ

[Next2Runway]

มาเดินกันต่อเลยครับ ผมไม่ได้ล้อเล่นครับ เดินจริงๆ ขาลากเลยครับ

[Next2Runway]

และก็เดินมาจนถึงโรงแรม The Fullerton ครับ ไกลเหมือนกันนะครับ แต่เดินมาด้วยความตื่นตาตื่นใจของตึกที่นี่ มีแต่ตึกสวยๆทั้งนั้นเลย





วันนั้นมีเด็กๆมีทัศนศึกษากันด้วยครับ มีกันหลายสีด้วย แฮ่ๆ







และแล้วผมก็มองเห็นเอสพลานาดแล้วครับ เมอร์ไลออนก็อยู่ไม่ไกลจากตรงนี้แล้ว เดินไปอีกนิดเดียวก็ถึงแล้วครับ ตอนนั้นบอกได้อย่างเดียวว่าตื่นเต้นมากๆ ที่มาสิงคโปร์ก็เพื่อมาดูเจ้าเมอร์ไลออนนี่แหล่ะครับ

[Next2Runway]

และแล้ว เราก็มองเห็น Singapore Flyer ซึ่งเขาบอกว่าเป็นชิงช้าสวรรค์ชมวิวที่ใหญ่ที่สุดเลยทีเดียว แรกได้ว่าจากตรงนี้ สามารถมองเห็น Singapore Landmark พร้อมกันทั้ง 4 ที่เลยทีเดียว ไม่ว่าจะเป็น



Singapore Flyer



Esplanade



Marina Bay Sand



และสุดท้ายครับ พระเอกของผมในงานนี้ Merlion นั่นเอง อลังการงานสร้างมากมาย แต่ผิดหวังนิดหน่อย ตรงที่เจ้าเมอร์ไลออนนี่ เล็กกว่าที่คิดไว้ครับ แต่เขาบอกว่ามีใหญ่กว่านี้อีกที่เกาะเซ็นโตซ่า ซึ่งจะเป็นจุดหมายปลายทางของเราในวันพรุ่งนี้ครับ เดี๋ยวเราไปชมเจ้าเมอร์ไลออนกันต่อดีกว่าครับ

[Next2Runway]

บริเวณรอบๆเมอร์ไลออนและสะพานที่จะเชื่อมระหว่างเมอร์ไลออนและแอสพลานาดครับ







มินิเมอร์ไลออนครับ น่ารักมากๆเชียว อยากจะขโมยกลับมาวางไว้หน้าห้อง ฮ่าๆ ตัวนี้เป็นตัวต้นแบบครับ ใช้วัสดุที่ทำเหมือนกันกับตัวแม่เมื่อกี้เลย พ่นน้ำได้เหมือนกันด้วย แต่ผมว่าตัวลูกนี้น่ารักดีครับ อยากได้จริงๆนะ





เอาละครับ บอกลาเจ้าเมอร์ไลออนภาคกลางวันไว้เท่านี้ เดินจากมาตามสะพานเพื่อข้ามไปชมเอสพละนาดใกล้ๆครับ อุ๊บบบส์ เผลอบอกไปแล้วว่าภาคกลางวัน แสดงว่างานนี้พระเอกของเราได้มีรูปต่อแน่ๆครับ แต่จะเป็นอย่างไรต่อไป ชมไปเรื่อยๆนะครับ เอ่อ ระหว่างทางข้ามสะพานเจอแขกท่านหนึ่ง Say Hello กับเรา ด้วยเราเป็นคนไทย น้ำใจงาม เลยทักทายกลับไป เรื่องเกิดเลยครับ เขาถามว่ามาจากไหน เราบอกว่าจากไทยแลนด์ เขาก็สวัสดีใส่ครับ เราเลยถามกลับว่า อ่าว พูดไทยได้หรอ เขาบอกว่าได้ครับ เคยอยู่พาหุรัดสามปี โห...เขาเลยชวนเรานั่งครับ แต่ใจจริงไม่ค่อยอยากนั่งด้วยเท่าไร แต่ด้วยความที่ว่าปฏิเสธใครไม่เป็นเลยนั่งด้วย เขาก็บอกว่า เราน่ะเป็นคนมีวาสนาอย่างนู้นอย่างนี้ แบบว่าพูดไทยนะครับ เขาบอกเป็นหมอดู แหมๆๆ เราก็รู้อยู่แล้วตั้งแต่บอกว่าวาสนาดีน่ะ ใครจะไม่รู้ เสร็จสรรพขอเงินกินข้าวครับ รู้สึกขึ้นเลยครับ บอกไม่ถูก ลุกขึ้นยืนและเดินไปเลยครับ ดีนะที่มันไม่ตาม ถ้าตามจะหนีขึ้นรถไฟฟ้าครับ แล้วลงสถานีบ่อยๆให้มันตามไม่ทัน เพราะยังไงเราก็ไม่ต้องจ่ายเพิ่มอะไรอยู่แล้ว แต่มันจะเงินหมดก่อนเรา ฮ่าๆ ก็สงสารนะครับ แต่ทำไงได้ เราก็งบจำกัด อิอิ

[Next2Runway]

และก็เดินก้มหน้าก้มตามาเรื่อยๆครับ ระหว่างทางได้ยินเสียงคนไทยสองคนพูดคุยกัน และวันนั้นผมใส่เสื้อที่บอกว่าเป็นคนไทยไป (หรืออาจจะเป็นเหตุให้แขกท่านนั้นทักผมก็ได้) ใครที่เห็นก็จะรู้ทันทีว่ามาจากไทยแลนด์ เขาก็มองเรานะครับ แต่อาจจะไม่กล้าทัก กลัวไม่ใช่ เราก็มองเขา แต่ไม่ทักเหมือนกัน เข็ดครับ กลัวจะเป็นหมอดูมาทักอีก ฮ่าๆ



ถ่ายก่อนที่จะลงสะพานครับ เพราะลงไปแล้วกลัวถ่ายรูปแบบนี้ไม่ได้ เพราะเราต้องเข้าไปอยู่ใต้หลังคาของโรงละครแห่งนี้



และเมื่อลงสะพานมาแล้ว ก็เจอกับภาพๆนี้ครับ พวกเขาเป็นใครกัน มานอนให้ผมอิจฉาอยู่ที่แห่งนี้ และโครงสะพานก็ช่างรับกับสะรีระของพวกเขาจริงๆครับ ตอนแรกคิดว่าเป็นคนไม่มีที่อยู่หรือปล่าว แต่ไม่เคยเห็นคนพวกนี้เขานอนกลางวันนะครับ น่าจะเป็นคนกวาดถนนที่พักกลางวันมากกว่า เวลาตอนนั้นก็ประมาณบ่ายสองบ่ายสามเห็นจะได้ ผมซึ่งใกล้เวลานอนแล้ว ก็ง่วงสิครับ แต่วันที่สองแล้ว พรุ่งนี้ก็กลับ ขอเก็บภาพประทับใจก่อนดีกว่า อิอิ



ต่อมาครับ หลังคาตึกทุเรียนที่ใครๆเรียกกัน แต่ผู้ออกแบบกลับบอกว่าเป็นหัวฟองน้ำของไมค์โครโฟนตังหาก อ่าว ผมว่าเหมือนทุเรียนมากกว่าอีก



เวทีละครอีกแห่งครับ ซึ่งอยู่ริมอ่าวเลยทีเดียว

[Next2Runway]

หลังจากชมโรงละครทุเรียนแล้ว อาการง่วงนอนก็บังเกิดอย่างหนักครับ เลยเดินๆๆต่อไปตามทาง เพื่อจะไปชม Fountain of Wealth ที่ Suntec City กันครับ ระหว่างก็เจอนี่แหล่ะครับ



อนุสาวรีย์ที่สร้างให้กับบรรพบุรุษที่ต่อสู้กับญี่ปุ่นมั้งจำไม่ได้แล้ว แฮ่ๆ



แล้วก็มาเจอนี่ครับ ทัวร์ลูกเป็ด เป็นรถสมัยสงครามโลกครับ ซึ่งนำมาดัดแปลงใหม่ไว้ให้นักท่องเที่ยวใช้บริการ ก็จะวิ่งชมวิวไปทั่วๆเมือง และมีอีกทัวร์หนึ่งครับ เป็นทัวร์ฮิปโป ตัวนี้จะเป็นรถทัวร์สองชั้น ชั้นบนไม่มีหลังคาเพื่อไว้ชมวิวครับ







อนุสาวรีย์ตะเกียบครับ มีสี่เสาด้วยกัน แต่ถ่ายยังไงก็ได้แค่สามเสา แฮ่ๆ สงสัยฝีมือยังไม่เข้าขั้น

จากตรงนี้เราก็สามารถมองเห็นตึกซันเทคได้แล้วครับ