62 replies to this topic

[artthaya]

Advertisements

"สบายดี ปากเซ " สวัสดีค่ะ hflight วันนี้อาฒยา พาเที่ยว ปากเซ ลาวใต้ เมืองเก่า
๑ ความประทับ น้ำตกตาดเยือง ที่สวยงาม
๒ การต้อนรับที่อบอุ่น ของ เพื่อนๆและญาติธรรม
๓ อาหารที่แสนอร่อย
๔ ประทับใจในสาวลาว
๕ ประทับใจ เจ้าโคล่า หมาแสนรู้

อาฒยาพาเทียวลาวใต้ ปากเซ II เฉลย ขาอ่อนสาวลาวMy link

ติดตาม สุดแสน ประทับใจ EK surprised form DXB to BKK อาฒยา มากับความประทับใจอีกครั้งกับ สายการบินเอมิเรต์ส ได้ที่ My link

สุดแสน ประทับใจ EK surprised form DXB to BKK II ขากลับมากาน่าจ้า My link

http://www.youtube.com/watch?v=QR1jH2cQxqY

http://www.youtube.com/watch?v=9hayLRHJSSI

[artthaya]

เมืองปากเซ
• ในบรรดาแขวงต่างๆ ของลาวตอนใต้ต้องยกให้แขวงจำปาสัก เป็นแขวงที่รับความนิยมจากนักท่องเที่ยวมากที่สุดทั้งชาวไทยและชาวต่างชาติ เพราะภูมิศาสตร์ของแขวงนี้มีสภาพที่หลากหลาย ทั้งป่าใหญ่บนที่สูง และที่ราบลุ่มริมน้ำโขง เป็นแขวงที่มีแม่น้ำโขงไหลผ่านกลางแขวง อยู่ติดกับพรมแดนไทยที่ช่องเม็ก จังหวัดอุบลราชธานี สามารถนำรถเข้าไปเที่ยวได้สะดวกหรือจะใช้บริการแพ็กเก็จทัวร์ก็ได้ เมืองของแขวงจำปาสักคือ “ปากเซ” อยู่ห่างจากช่องเม็กเพียง 42 กิโลเมตร

Attached Images

• 

[artthaya]

• แขวงจำปาสัก มีอาณาเขตทางทิศตะวันตกติดกับชายแดนประเทศไทยทางด่านช่องเม็ก อำเภอสิรินธร จังหวัดอุบลราชธานี ทิศใต้ติดต่อกับเขตจังหวัดกัมปงทมของประเทศกัมพูชา มีพื้นที่ประมาณ 15,415 ตารางกิโลเมตร ประกอบด้วยเมืองต่างๆ คือ เมืองปากเซ ชนะสมบูรณ์ ปากช่อง ประทุมพร สุขุมา จำปาสัก โพนทอง เมืองโขง มุลละปาโมก ในอดีตแขวงจำปาสักมีชื่อเรียกว่า เขตแคว้นของนครกาละจำบากนาคะบูริสี เป็นศูนย์รวมของศิลปวัฒนธรรม การเมือง เศรษฐกิจของประเทศลาวตอนใต้ แต่ภายหลังที่ฝรั่งเศสเจ้าอาณานิคมตั้งเมืองปากเซขึ้นเป็นเมืองหลวงในปี พ.ศ. 2448 เมืองจำปาสักซึ่งเป็นเมืองหลวงเก่าของแขวงจำปาสักจึงถูกลดระดับความสำคัญลงไป
• แขวงจำปาสัก ปรากฏชื่อในพงศาวดารเขมรว่า สะมะพูปุระ เมื่ออาณาจักรฟูนันเสื่มอำนาจ คนลาวได้ย้ายถิ่นเข้ามาสร้างบ้านเรือนกลายเป็นเมืองใหม่นามว่า จำปานะคะบุลีสีหรือจำปานคร ถึงรัชสมัยพระเจ้าฟ้างุ้มได้ทรงรวบรวมเมืองต่างๆของลาวเข้ามาเป็นอาณาจักรเดียวกันชื่อว่าล้านช้าง เป็นอาณาจักรที่รุ่งเรืองในทุกด้าน มีเมืองหลวงอยู่ที่หลวงพระบาง แต่เมื่อพระเจ้าฟ้างุ้มสิ้นพระชนม์ อาณาจักรล้านช้างเริ่มตกต่ำลงเพราะสงครามแย่งชิงอำนาจและการก่อกบฏต่างๆนานนับร้อยปี จนถึง พ.ศ. 2063 พระเจ้าโพธิสารราชเจ้าขึ้นครองราชย์และรวบรวมแผ่นดินขึ้นใหม่ และได้ย้ายเมืองหลวงของอาณาจักรล้านช้าง มาอยู่ที่เวียงจันทน์เพื่อให้ไกลจากการรุกรานของสยาม อาณาจักรล้านช้างเจริญมาได้ 200 ปีเศษก็เริ่มอ่อนแอ แตกออกเป็น 3 ฝ่าย คือ อาณาจักรหลวงพระบาง อาณาจักรเวียงจันทน์ และอาณาจักรจำปาสัก ซึ่งตรงกับสมัยกรุงธนบุรี สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราชระแวงว่าลาวจะร่วมมือกับพม่ายกทัพมาตีไทย จึงโปรดให้เจ้าพระยามหากษัตริย์ศึก (รัชกาลที่ 1) ยกทัพไปตีลาวทั้ง 3 อาณาจักร ตกเป็นของไทยนาน 114 ปีจนถึงปี พ.ศ. 2436 ไทยต้องยกลาวให้กับฝรั่งเศส แต่ในช่วงปลายสงครามโลกครั้งที่ 2 ฝรั่งเศสเริ่มอ่อนแอ ญี่ปุ่นได้เข้ามาปกครองแทน แต่ภายหลังสิ้นสงครามโลกญี่ปุ่นเป็นฝ่ายพ่ายแพ้ ฝรั่งเศสได้กลับมาปกครองลาวอีกครั้งหนึ่ง จนถึงปี พ.ศ. 2497 ฝรั่งเศสแพ้สงครามโลกที่เดียนเบียนฟู ลาวได้รับเอกราชอย่างสมบูรณ์ แต่กลับถูกสหรัฐอเมริกาเข้าแทรกแซงทางการเมืองและการทหาร กลุ่มลาวรักชาติจึงได้ร่วมกันต่อสู้จนสหรัฐอเมริกาล่าถอย ลาวได้เปลี่ยนการปกครองเป็นระบอบคอมมิวนิสต์ ยกเลิกสถาบันเจ้าชีวิตหรือสถาบันกษัตริย์ โดยเจ้าชีวิตองค์สุดท้ายแห่งราชอาณาจักรจำปาสักคือเจ้าบุญอุ้ม

Attached Images

• 

[artthaya]

แหล่งท่องเที่ยว
• กิจกรรมท่องเที่ยวแขวงจำปาสักมีหลากหลายและน่าสนใจ หากชอบประวัติศาสตร์ก็ไปที่ปราสาทหินวัดพู มรดกโลกที่เมืองจำปาสัก ถ้าชอบธรรมชาติก็ไปดูความยิ่งใหญ่ของน้ำตกหลี่ผี น้ำตกคอนพะเพ็งซึ่งอยู่ทางตอนใต้ หรือน้ำตกตาดฟาน น้ำตกตาดเยือง น้ำตกตาดผาส้วม ซึ่งอยู่ที่ปากช่อง

Attached Images

• 

[artthaya]

สถานที่ท่องเที่ยวในตัวเมืองปากเซ
• วังเจ้าบุญอุ้ม : ตั้งอยู่ห่างจากเมืองปากเซไปทางทิศตะวันออกบนทางหลวงหมายเลข 13 ระยะทางประมาณ 500 เมตร
ในอดีตวังเจ้าบุญอุ้มเคยใช้เป็นที่ประทับของเจ้าบุญอุ้ม ณ จำปาสัก เจ้าผู้ครองนครองค์สุดท้ายก่อนที่จะเกิดการปลดปล่อยหรือเปลี่ยนแปลงการปกครองประเทศเป็นระบอบสังคมนิยมในปี พ.ศ. 2518 ทำให้พระราชวังแห่งนี้ตกอยู่ในการดูแลของรัฐบาลลาว เจ้าบุญอุ้มเคยเป็นนายกรัฐมนตรีของลาวในปี พ.ศ. 2503 – 2505 ต่อมาภายหลังต้องเสด็จลี้ภัยทางการเมืองไปประทับที่ฝรั่งเศสในปี พ.ศ. 2517 และสิ้นพระชนม์ที่กรุงปารีสในปี พ.ศ. 2521 พระราชวังเริ่มสร้างในปี พ.ศ. 2511 แต่สร้างเสร็จหลังการปฏิวัติเปลี่ยนแปลงการปกครองในปี พ.ศ. 2518 ทำให้เจ้าบุญอุ้มไม่มีโอกาสได้ครองพระราชวังหลังใหม่ ซึ่งถูกสร้างขึ้นอย่างงดงามเหนือลำน้ำเซโดน ตั้งอยู่เนินสูงใจกลางเมืองปากเซ ตัวพระราชวังเป็นตึกก่ออิฐถือปูนขนาดใหญ่สูง 6 ชั้น ได้รับอิทธิพลจากประเทศฝรั่งเศส สร้างโดยไม่มีการตอกเสาเข็ม แต่ใช้เสาจำนวนมากในการรับน้ำหนัก ภายในพระราชวังมีประตูหน้าต่างรวมกันกว่า 1,900 บาน ประตูหน้าต่างเหล่านี้ก่อสร้างและตกแต่งอย่างวิจิตรงดงาม จนได้รับการขนานนามว่า ศาลาพันห้อง ตัวพระราชวังหันหน้าไปทางแม่น้ำโขง ด้านหลังอยู่ติดแม่น้ำเซโดน
• พระราชวังแห่งนี้ ทางรัฐบาลลาวใช้เป็นที่จัดประชุมพรรคและเป็นที่พำนักของแขกบ้านแขกเมืองมาจนถึง พ.ศ. 2538 ปัจจุบันพระราชวังได้รับการตกแต่งใหม่และเปิดเป็นโรงแรมที่ดีที่สุดในเมืองปากเซ ชื่อว่า โรงแรมจำปาสัก พาเลซ โดย ดร.ปองศักดิ์ ว่องพาณิชเจริญ ชาวจังหวัดศรีสะเกษ เป็นผู้บูรณะปรับปรุงใหม่ แผนของโรงแรมเป็นรูปตัว E ห้องล็อบบี้กรุด้วยไม้และแกะสลัก ห้องประชุมตกแต่งด้วยภาพจิตรกรรมฝาผนังเป็นรูปลาวลุ่มกับชาวเขาเผ่าต่างๆ สำหรับชั้นที่ 6 เป็นชั้นบนสุดที่มีจุดชมวิวที่สามารถมองเห็นทิวทัศน์โดยรอบเมืองปากเซ สะพานมิตรภาพลาว – ญี่ปุ่น ทอดตัวยาวข้ามแม่น้ำโขง ตลอดจำสะพานเหล็กข้ามแม่น้ำเซโดนที่อยู่ติดด้านหลังของโรงแรมจำปาสัก พาเลซ และนับเป็นจุดชมพระอาทิตย์ขึ้นและตกที่สวยงามที่สุดในเมืองปากเซ
• วัดถ้ำไฟ : ตั้งอยู่ริมแม่น้ำเซโดน ห่างจากโรงแรมจำปาสัก พาเลซ มาทางทิศตะวันออกประมาณ 100 เมตร
วัดถ้ำไฟ หรือที่ชาวบ้านเรียกว่าวัดพระพุทธบาท เนื่องจากภายในพระอุโบสถมีรอยพระพุทธบาทประดิษฐานอยู่ ถัดมาทางซ้ายเป็นหอแจก ลักษณะเป็นตัวอาคารทรงโรม หลังคาลาดต่ำ ชาวบ้านใช้เป็นสถานที่ประกอบพิธีกรรมในวันสำคัญทางศาสนา จุดเด่นอยู่ตรงที่สิมตรงกลางหลังคารูปช้างสามเศียร ซึ่งหมายถึงอาณาจักรทั้ง 3 ของลาว ได้แก่ หลวงพระบาง เวียงจันทน์ และจำปาสัก
• ตลาดเก่า : ตั้งอยู่บริเวณใจกลางเมือง ตรงข้ามศูนย์บริการนักท่องเที่ยวเมืองปากเซ
แม้ว่าปัจจุบันจะมีการเปิดตลาดใหม่ขึ้นก่อนถึงสะพานมิตรภาพลาว – ญี่ปุ่น แต่ชาวบ้านส่วนใหญ่ก็ยังมานิยมจับจ่ายใช้สอยที่ตลาดเก่า เพราะตั้งอยู่ใจกลางเมือง ชาวบ้านจะนำสินค้าพวกผ้าทอพื้นเมือง เครื่องอุปโภค บริโภค ตลอดจนผักผลไม้มาวางขาย ซึ่งส่วนใหญ่นำเข้ามาจากไทย
นอกจากนี้บริเวณตลาดเก่ายังมีคิวรถโดยสาร VIP จากปากเซ – เวียงจันทน์ ให้บริการอีกด้วย ซึ่งจะออกเวลาประมาณ 2 ทุ่ม และจะมาถึงเวียงจันทน์ 6 โมงเช้า
• วัดหลวง : ตั้งอยู่ริมแม่น้ำเซโดน ทางทิศเหนือของตลาดเก่า วัดหลวงสร้างขึ้นในปี พ.ศ. 2478 เป็นวัดเก่าแก่และมีความสำคัญในเมืองปากเซ เพราะเป็นสถานที่เก็บอัฐิของราชวงศ์สายจำปาสักหลายพระองค์ รวมทั้งอัฐิของท่านกระต่าย โดนสะโสลิด อดีตนายกรัฐมนตรีในรัฐบาลฝ่ายอนุรักษ์นิยม มีลักษณะเป็นสถูปเจดีย์เรียงรายโดยรอบวัด จุดเด่นน่าชมอยู่ที่บานประตูและหน้าต่างของพระอุโบสถ แกะสลักด้วยไม้ลวดลายสวยงาม ถัดมาทางขวาของพระอุโบสถเป็นอาคารเก่าแก่ ซึ่งใช้เป็นหอสมุดและสำนักงานของครู ส่วนด้านหลังเป็นอาคารไม้ 2 ชั้น อยู่ติดกับแม่น้ำเซโดนใช้เป็นโรงเรียนสอนพุทธศาสนาสำหรับพระสงฆ์
สถานที่ท่องเที่ยวนอกเมืองปากเซ
• เมืองจำปาสัก : อยู่ถัดจากเมืองปากเซลงมาทางใต้ตามเส้นทางหลวงหมายเลข 13 ระยะทางประมาณ 30 กิโลเมตร มาถึงท่าแพบ้านม่วง เพื่อต่อแพขนานยนต์ข้ามฝั่งมายังเมืองจำปาสัก ในอดีตเมืองจำปาสักแห่งนี้เคยถูกใช้เป็นศูนย์กลางการปกครองของแขวงเป็นที่ประทับของพระราชวงศ์ในสมัยก่อนการเปลี่ยนแปลงการปกครอง ปัจจุบันเหลือเพียงพระตำหนัก 2 หลัง ตั้งอยู่ทางทิศใต้ของเมือง คือ วังของเจ้าราชดนัย (บิดาของเจ้าบุญอุ้ม) เป็นตึกเก่าแก่สมัยอาณานิคมอยู่ตรงข้ามกับเรือนพักสุจิตรา ส่วนวังเจ้าบุญอ้อม (น้องชายของเจ้าบุญอุ้ม) เป็นตึกสีขาว 2 ชั้น แต่เมืองฝรั่งเศสตั้งเมืองหลวงใหญ่อยู่ที่ปากเซ จำปาสักจึงกลายเป็นเมืองริมน้ำโขงที่เงียบสงบ มีที่ทำการฯ เป็นศูนย์กลางตั้งอยู่บนถนนลาดยางสายเดียวในเมือง ส่วนถนนสายอื่นๆโดยมาเป็นทางลูกรัง สองข้างทางของถนนร่มรื่นไปด้วยทิวไม้น้อยใหญ่
• ในเมืองจำปาสักมีวัดสำคัญประจำเมือง คือ วัดทุ่ง เป็นวัดประจำราชวงศ์และใช้เป็นที่ฝังศพของเจ้านายหลายพระองค์ มีเกสต์เฮาส์ที่ดัดแปลงจากบ้านเรือนและร้านอาหารริมน้ำโขงบรรยากาศดีเปิดให้บริการแก่นักท่องเที่ยว

Attached Images

• 

[artthaya]

การเดินทาง
• ถ้าต้องการเดินทางไปยังเมืองปากเซ แขวงจำปาสัก ต้องเริ่มต้นที่ด่านพรมแดนช่องเม็ก อำเภอสิรินธร จังหวัดอุบลราชธานี อยู่ห่างจากตัวเมืองอุบลราชธานีประมาณ 90 กิโลเมตร ซึ่งเป็นประตูสู่เมืองปากเซแขวงจำปาสัก จากนั้นมาตามทางหลวงหมายเลข 10 เป็นถนนลาดยาง ระยะทางประมาณ 42 กิโลเมตร จะถึงสะพานมิตรภาพลาว-ญี่ปุ่น ข้ามแม่น้ำโขงมาเมืองปากเซ ใช้เวลาเดินทางประมาณ 1 ชั่วโมง
• สำหรับการเดินทางจากพรมแดนช่องเม็กเข้าไปเมืองปากเซ สามารถใช้บริการของสถานีขนส่งลาว ที่อยู่ห่างจากด่านตรวจคนเข้าเมืองลาวระยะทาง 300 เมตร มีทั้งรถโดยสารประจำทาง รถสองแถว วันละหลายเที่ยว แต่ถ้ามีประมาณ 3-4 คน แนะนำให้ใช้บริการรถยนต์รับจ้าง จะสะดวกและเร็วกว่า
• จากชายแดนช่องเม็กในอำเภอสิรินธร จังหวัดอุบลราชธานี ผ่านด่านวังเต่า ชายแดนลางที่ชาวบ้านจะนำสินค้ามาวางขาย นักท่องเที่ยวสามารถแวะชมแวะซื้อได้ตามสะดวก จากนั้นมาตามทางหลวงหมายเลข 10 ซึ่งเป็นถนนลาดยางอย่างดี ระยะทางประมาณ 42 กิโลเมตร ก็จะถึงสะพานมิตรภาพลาว – ญี่ปุ่น มีความยาว 1,380 เมตร ข้ามแม่น้ำโขงมาถึงเมืองปากเซ เมืองหลวงของแขวงจำปาสักซึ่งมีขนาดใหญ่เป็นอันดับ 3 ของลาว สมัยนั้นฝรั่งเศสตั้งเมืองจำปาสักขึ้นมาเพื่อคานอำนาจเมืองจำปาสัก (บ้านวัดทุ่ง) ซึ่งมีประวัติความเป็นมาเก่าแก่ย้อนไปถึงยุคก่อนเข้ามาตั้งรกรากของขอมโบราณ
• เมืองปากเซไม่มีอารยธรรมเก่าแก่เหมือนกับเมืองจำปาสัก แต่กลับมีความหลากหลายของเชื้อชาติ ประเพณีและวัฒนธรรม มีจำนวนประชากรประมาณ 70,000 คน นอกจากชาวลาวแล้วยังมีชาวจีนและเวียดนามเข้ามาตั้งรกรากเป็นจำนวนมาก บรรยากาศทั่วไปเมืองปากเซเงียบสงบเป็นธรรมชาติ ชาวบ้านมีวิถีชีวิตเรียบง่าย

Attached Images

• 

[artthaya]

เมืองปากเซเป็นเมืองที่คนจีน และคนเวียดนามอาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก เพราะฉะนั้นการค้าขายที่นี่จึงคึกคักเป็นพิเศษ เราสังเกตุว่าผู้คนมาตลาดตั้งแต่เช้า เหมือนกับในเมืองไทย บ้างก็มาทางเรือ บ้างก็มาทางรถยนต์ เพราะตลาดดาวเรืองตั้งอยู่ไม่ไกลจากแม่น้ำโขงมากนัก แถมอยู่ใกล้สะพานข้ามแม่น้ำโขงเสียอีก
นักธุรกิจสาวใหญ่เจ้าของกิจการส่งออกกาแฟ และร้านขายสินค้าปลอดภาษี ที่ชื่อดาวเรือง หรือ ดาวเฮือง ก็เป็นคนเมืองนี้ด้วย

Attached Images

• 

[artthaya]

ตลาดดาวเรือง ดาวเรือง ดิวตี้ฟรี ปากเซ จำปาสัก
ข้อมูล
ตลาดดาวเรืองเป็นตลาดที่ใหญ่แห่งหนึ่งของแขวงจำปาสัก โดยตลาดแห่งนี้ได้สร้างขึ้นโดยเจ้ดาวเรือง (เจ้าของตลาด) และตลาดดาวเรืองยังเป็นที่จำหน่ายสินค้ามากมายทั่วไปไม่ว่าจะเป็นเครื่องเงิน เครื่องหนัง เสื้อผ้า เครื่องใช้ไฟฟ้า ขนม อาหาร ยารักษาโรค ฯ ตลาดแห่งนี้เป็นศูนย์รวมของประชาชนชาวลาวที่มาประกอบอาชีพและทำธุรกิจที่นี่เป็นส่วนใหญ่ จึงทำให้ตลาดแห่งนี้พลุกพล่านไปด้วยผู้คนมากมายไม่ว่าจะเป็นผู้ที่มาจับจ่ายซื้อสินค้า พ่อค้าแม่ค้า และนักท่องเที่ยวที่หลั่งไหลเข้ามาที่ตลาดแห่งนี้อย่างไม่ขาดสาย

Attached Images

• 

[artthaya]

ตลาดดาวเรืองถือเป็นตลาดที่ใหญ่ที่สุดของเมืองปากเซ ในแขวงจำปาสัก อาจเรียกว่าเป็นศูนย์การค้าของลาวใต้ก็ได้ แต่เป็นศูนย์การค้าไม่ได้ติดแอร์ ลักษณะเป็นอาคารชั้นเดียวขนาดใหญ่ ภายในอาคารมีสินค้าพวกเสื้อผ้า เครื่องเงิน และ ของใช้ต่างๆ ส่วนรอบนอกอาคารก็เป็นสินค้าทางการเกษตร ข้าวสารอาหารแห้ง เครื่องไม้เครื่องมือทางการเกษตร ส่วนประเภทพืชผักก็จะวางขาย หรือกองขายตามทางเดินรอบอาคาร

สำหรับคนไทยเรียกตลาดดาวเรืองนี้ว่า “ ตลาดละลายทรัพย์ของคนไทย “

ตอนเช้าๆจะเห็นรถทัวร์ของไทยจอดริมถนนหน้าตลาดดาวเรืองหลายคัน รวมทั้งรถตู้อีกจำนวนไม่น้อย เรียกว่าเป็นสถานที่รวมพลนักท่องเที่ยวจากไทย และปิดท้ายโปรแกรมเที่ยวลาวใต้พร้อมๆกัน

ศูนย์การค้าดาวเรืองหรือตลาดดาวเรือง เทียบกับบ้านเราก็คล้ายๆกับตลาดไทในจังหวัดประทุมธานี ซึ่งเป็นตลาดขายส่งพืชผักต่างๆที่มาจากทุกภาค จากนั้นก็จะมีพ่อค้ารายใหญ่มารับซื้อไปจำหน่าย ส่วนตลาดดาวเรืองก็มีลักษณะคล้ายกัน ชาวบ้านหรือพ่อค้าจะรับซื้อจากชาวบ้านในปริมาณมากๆ แล้วนำสินค้ามาขายที่ตลาดดาวเรือง จากนั้นก็จะมีมีพ่อค้ามารับซื้อไปจำหน่ายในท้องถิ่นของตน บางแห่งก็ใช้เวลาเดินทางกันนานครึ่งวันค่อนวัน กว่าจะถึงหมู่บ้านของตนเอง มีต่างกับการเดินทางของชนบทไทยในสมัยก่อนที่ใครจะเข้าเมืองก็ต้องมาให้ทันรถในตอนเช้าๆ ที่อาจมีเพียงคันเดียว และเที่ยวเดียว สำหรับบางหมู่บ้าน และจะเดินทางกลับก็ช่วงบ่ายๆถึงเย็น กว่าจะมาถึงหมู่บ้านก็ค่ำพอดี

การออกมาซื้อข้าวซื้อของของชาวบ้านแต่ละครั้งก็เป็นเรื่องใหญ่โต ซื้อกันครั้งละมากๆ มีทั้งน้ำตาล ข้าวสาร ครั้งละหลายๆกระสอบ บรรทุกกันทั้งในรถและบนหลังคา หนักกว่านั้นก็อาจมีลูกหมู หรือเป็ดไก่ นั่งรถไปก็ได้กลิ่นขี้หมูขี้ไก่คละคลุ้งกันไป เมืองไทยอาจไม่มีสิ่งเหล่านี้ แต่ในลาวยังมีให้เห็น และเป็นเรื่องปกติสำหรับคนที่นี่

มาเที่ยวประเทศที่ยังค่อยเจริญนัก เรามักจะพบเห็นภาพเก่าๆ แปลกๆ ประเภทย้อนยุคอยู่หลายอย่าง อาจเป็นเรื่องตลกขบขันสำหรับคนไทย แต่บ้านเราก็เคยมีสิ่งเหล่านี้มาก่อน

นอกจากตลาดดาวเรืองจะเป็นแหล่งซื้อขายสินค้าจากท้องถิ่นแล้ว ก็ยังเป็นตลาดนำเข้าสินค้าจากไทยและจากประเทศจีน ที่มาจากไทยก็เป็นพวกสินค้าอุปโภค บริโภค เช่นกะปิ น้ำปลา สบู่ ยาสีฟัน อาหารแห้ง เครื่องใช้ที่ทำจากพลาสสติก รวมถึงบะหมีกึ่งสำเร็จที่ขายดีมากในประเทศลาว ส่วนสินค้าที่นำเข้ามาจากประเทศจีน หรือคนจีนเป็นผู้นำเข้ามาขายเองไก้แก่ เสื้อผ้า เครื่องใช้ไฟฟ้า เครื่องไม้เครื่องมือที่เป็นประเภทโลหะ หรือเครื่องเหล็ก

ตลาดดาวเรืองจึงเหมือนเป็นคลังสินค้าจากไทย ก่อนที่จะกระจายไปตามเมืองต่างๆของลาว และสินค้าจากไทยก็เป็นที่นิยมในหมู่คนลาว บอกว่าคุณภาพดีกว่าสินค้าจากจีน

แม้สินค้าจากจีนหลายอย่างมีคุณภาพด้อยกว่าที่ผลิตจากเมืองไทย แต่ด้วยราคาที่ต่ำมาก จึงให้ขายดีในระดับชาวบ้าน และยังแพร่กระจายไปในหลายประเทศทางแถบอินโดจีน รวมทั้งไทยด้วย ไปเที่ยวประเทศไหนก็หนีไม่พ้นต้องพบกับสินค้าจากจีนที่ทะลักเข้าไปขายในประเทศนั้น มันเป็นกระแสที่หลายประเทศไม่สามารถต้านทานได้ ขณะเดียวกันรัฐบาลจีนก็พยายามทุกวิถีทางที่จะให้สินค้าของคนระบายออกสู่ต่างประเทศให้มากที่สุด เช่นสร้างถนนเชื่อมต่อในหลายประเทศ เพื่อความสะดวกด้านการท่องเที่ยวระหว่างประเทศ แต่จริงๆแล้วก็เพื่อเป็นที่ระบายสินค้าของตนด้วย ประเภทยิงปืนนักเดียวแต่ได้นกหลายตัว

Attached Images

• 
• 
• 

[artthaya]

ลาวใต้ประกอบไปด้วยชนเผ่าต่างๆมากมาย จากการสำรวจพบว่ามีถึง 60 ชนเผ่า
นับว่ามีมากกว่าที่คิด นั่งรถออกไปนอกเมืองเราจะเห็นหมู่บ้านชนเผ่ามากมาย หรือในตลาดดาวเรืองก็เห็นมาจับจ่ายซื้อของ แต่ทั้งหมดนี้ก็คือคนลาว แต่เผ่าพันธ์อาจเป็นล่าวโซ่ง ลาวลุ่ม ลาวสูง ลาวเทิง ไทดำ ไทขาว ฯลฯ

Attached Images

• 
• 

[artthaya]

การไปลาวของ อาฒยาครั้งนี้ต้องขอขอบคุณ เพื่อนและญาติธรรมทุกๆท่านค่ะ (ยากจะไปกับเพื่อนตั่งแต่ปีก่อน แต่ก็ไม่ได้ไป)
เราไปโดยรถตู้ ไปถึงที่ช่องเม็ก เพื่อนก็ให้ลูกมารับ จากความผิดพลาด รถมารับ ถึงสองคัน แต่ เราไปกันสามคน ฮิฮิ

เราก็มาเซอร์ไพร์ส เพื่อนที่เป็นไกด์ ชาวลาว
ซึ่งเราไม่เคยเจอกันนานนับปี
แล้วเราก็นัดกันพรุ่งนี้เช้า เธอมีทัวร์ ไปเที่ยว ครึ่งวัน เพราะว่าเราไปนอนบ้านเพื่อนอีกคนที่ใกล้ตลาด

Attached Images

• 

[artthaya]

ตื่นเช้า เพื่อนอีกคนก็ให้เด็กไปส่งเรา แล้วเขาก็ซื้อถั่วฝักยาวที่ตลาดดาวเรืองกลับไปบ้าน

Attached Images

• 

[artthaya]

เพื่อนพากรุ๊ปทัวร์ชาวไทย ไป ละลายทรัพย์
มือถือ (๑๑ เครื่อง )และเครื่องเงิน เป็นร้านที่ได้เงินคนไทยมากที่สุดงานนี้

Attached Images

• 
• 

[artthaya]

เดินออกมาข้างนอก เห็นเขาขายมะม่วงสุก และขนมปัง บาเก็ต

คนขายขนมปัง บาเก็ต ขอร้องให้ช่วยซื้อ แต่ไม่ได้ซื้อ เพราะเรายังอิ่มอยู่ เขาก็บอกว่าที่เขาไปเมืองไทยเขายังช่วยอุดหนุนคนไทยเลย

Attached Images

• 
• 

[artthaya]

ได้เวลาออกไปที่รถซึ่งจอดรออยู่แล้ว

สามชิกกรุ๊ปทัวร์ครั้งนี้
คนขับรถ เด็กท้ายรถ

ไกด์ชาวไทยจ้า

และเพื่อนที่เป็นไกด์ ชาวลาวจ้า

Attached Images

• 
• 
• 
• 

[artthaya]

เราออกเดินทางสู่ที่ราบสูงบอโลเวน (Bolovan) ซึ่งอยู่ทางด้านทิศตะวันออกของเมืองปากเซ ที่หมายแรกคือเมืองปากซอง
ที่ราบสูงบอโลเวน (Bolovan)
ดินแดนแห่งที่ราบสูงโบโลเวน หรือ บอละเวนแห่งลาวใต้ซึ่งอยู่สูงกว่าระดับน้ำทะเลปานกลางประมาณ 1200 เมตร เป็นที่อยู่ของชนกลุ่มน้อยเชื้อสายมอญและเขมร คำว่าบอละเวนในภาษาลาวหมายถึง ที่อยู่ของชาวละเวน ชนกลุ่มน้อยที่มีจำนวนมากที่สุด นอกจากชนเผ่าละเวนแล้วยังมีชนเผ่ากะตุ อาลัก ตะโอ๊ย และส่วยอาศัยอยู่ ชนเผ่าเหล่านี้นับถือผี มีฝีมือด้านการถักทอโดยเฉพะเผ่าละเวนที่นำลูกปัดมาถักทอเป็นลวดลาย ที่ราบสูงบอละเวนเป็นแหล่งปลูกกาแฟที่มีความสำคัญของลาวตั้งแต่ยุคที่เป็นอาณานิคมของฝรั่งเศส

Attached Images

• 

[artthaya]

ไร่ชา กาแฟ เมือง ปากซ่อง ลาวใต้ ถือว่าเป็นผลผลิตที่ทำรายได้ และส่งออกของ ลาวใต้ หลายๆภูมิภาค ทั้งเอเซีย และยุโรป เช่น กาแฟพันธุ์อาราบิก้า ผลผลิตที่ได้จะส่งออกไปยังยุโรป เช่น ฝรั่งเศส โปแลนด์ เบลเยี่ยม เยอรมนี เพราะพื้นที่บริเวณ ปากซ่อง เป็นพื้นที่ที่เหมาะแก่การปลูก ชา กาแฟ เป็นดินที่ทำให้รสชาติของกาแฟ ไม่ผิดเพี้ยน ลาวใต้นั้นมีความชุ่มชื้น ตลอดทั้งปี เหมือนกับ ภาคเหนือ และภาคใต้ ของเรา ซึ่ง ปัจจุบัน ลาวได้มีการ พัฒนา พื้นที่ เพื่อปลูกยางพาราโดยมีประเทศเพื่อนบ้านร่วมลงทุน คาดว่าใน อนาคต เศรษฐกิจ การส่งออกน่าจะทำรายได้ ให้กับลาว อย่างมหาศาส

Attached Images

• 
• 

[artthaya]

ก่อนจะลงจากรถ เข้าไปสำรวจห้องน้ำก่อนว่าใช้ได้ไหม?

สรุปว่า โอเคนะ

Attached Images

• 
• 

[artthaya]

เดินเข้าไปดูไร่ชาที่สุดลูกหูลูกตา

Attached Images

• 
• 
• 

[artthaya]

สอนวิธีเก็บชาให้ด้วย

การเก็บชาต้องเก็บ ยอดชา สามใบอ่อนๆ

Attached Images

• 
•