ใช่ครับ มีเรื่องราวประทับใจเกิดขึ้นมากมายในทริปนี้ครับผม
-คนญี่ปุ่นพูดภาษาอังกฤษไม่ค่อยจะเป็นแต่ เขาก็พยายามช่วยเหลือเราทุกอย่าง ผมและเพื่อนขึ้นรถไฟ JR ไม่ถูกครับ ยืนดูแผนที่สายรถไฟ JR กันแบบงง สักพักก็มีหนุ่มสาวญี่ปุ่นเข้ามาเรา แล้วช่วยเหลือเราทั้ง ๆที่ พวกเขาพูดภาษาอังกฤษไม่ได้เลย เขาช่วยพวกผมโดยเดินนำทางผมไปจนถึงชานชลา JR ที่พวกผมต้องการไป และส่วนมากจะเจออย่างนี้ตลอดทางเลยครับ
-ผมและเพื่อนเดินทางไป Kyoto ตามแพลนที่วางไว้ และเหตุการณ์ประทับใจเกิดขึ้นที่นี้อีกครั้ง คือกระเป๋าสตางค์ผมหายครับ มีเงินเยน เงินบาท บัตรเครดิต บัตร ID นานาจิปาถะ สรุปว่าถ้าผมไปเที่ยวญี่ปุ่นคนเดียวผมตายแน่ๆ เพราะเงินหายหมดเลย ไม่เหลือแม้แต่บาทเลยครับ แต่สุดท้ายได้คืนครับ ได้คืนอย่างไง เมือง Kyoto ออกใหญ่โตขนาดนั้น นั่นซิทีแรกผมก็ถอดใจแล้วว่า ไม่ได้คืนแน่นอน แต่ไม่ใช่ครับ
เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อผมและเพื่อนเดินทางถึง Kyoyo Station ตาม plan จะไปปราสาททอง (วัดคินคาคุจิ )หลังจากศึกษาเส้นทางตามแผนที่สายรถเมลล์ ก็ขึ้นรถเมลล์สาย 205 แต่ยังไม่ถึงเลย ดันลงผิดป้าย เวลา 7.30 น . อะไม่เป็นไรพวกผมก็เข้าไปในร้านสะดวกซื้อ Lawson เพื่อซื้อน้ำ ใส้กรอกกิน ร่ม เพราะฝนเริ่มตกแล้ว และซื้อบัตรรถเมลล์แบบเหมาวัน ซื้อเสร็จก็ออกมารอรถเมลล์สายเดิมคือ 205 (หารู้ตัวไม่ว่า กระเป๋าสตางค์ผมหล่นในมินิมาร์ท Lawson นี้แหละครับ โดยที่ผมเองไม่รู้ตัวเลย )เมื่อไปถึงปราสาททอง (วัดคินคาคุจิ )เที่ยวจน 10.30 น.เดินชมปราสาททอง (วัดคินคาคุจิ )เสร็จแล้วขากลับจะซื้อของฝาก อ้าวกระเป๋าสตางค์หายไปไหน ค้นทุกซอยทุกมุม ลื้อกระเป๋าเป้ก็ไม่เจอ ก็เลยไปแจ้งตำรวจครับ (กรรมตำรวจก็พูดภาษาอังกฤษไม่ได้ แต่โชคดีครับ แบบฟอร์มแจ้งความมีภาษาอังฤกษด้วย) ผมก็เล่าเรื่องให้ตำรวจฟังถึงเส้นทางที่เดินทางช่วงกระเป๋าสตางค์หาย ตำรวจก็ปะสานงานกับศูนย์รถเมลล์สาย 205 (รถเมลล์ที่ญีปุ่นทันสมัยและเป็นระบบมากเมื่อเทียบกับเมืองไทย ราวฟ้ากับเหว)ก็ได้ความว่าให้พวกผมไปนั่งศูนย์รถเมลล์ 13.00 น และได้เจอกับพนักงานน้องผู้หญิง (เพิ่งจบ ) เป็นพนักงานคนเดียวที่พูดภาษาอังกฤษได้ น้องเขาก็ได้โทรเช็ครถเมลล์ที่วิ่งในระยะเวลา 7.30 - 10.00 ทุกคัน ปรากฏว่าไม่พบครับ โอ้ตายก็เลยยืมเงินเพื่อนไปซื้อบัตรโทรศัพท์ระหว่างประเทศเพื่อโทรมาอายัดบัตร ATM & Credit Card ครับ ( แถบยังแอบถาม Call Center ของ SBC ด้วยว่าสถานการณ์บ้านเมืองเป็นอย่างไร เห็นข่าวขึ้นหน้าหนึ่ง Breaking News TV ของญิ่ปุ่นเขาว่ามีนักข่าวเสียชีวิตที่เมืองไทยในการสลายม๊อบเมื่อวันที่ 10 เมษา พนักงาน CallCenter ก็เล่าให้ฟัง อิอิ ดีครับประทับใจดีเหมือนกัน ) หลังจากนั้นน้องผู้หญิงก็ให้พวกผมไปเที่ยวก่อน เขาจะตามเรื่องให้ และให้โทรกลับหาเขาในเวลา 16.00 น. พวกผมก็ไปเที่ยวตามที่ตั้งใจไว้ เมือถึงเวลาโทรหาน้องผู้หญิงปรากฏว่า พบกระเป๋าสตางค์แล้วครับ พบที่ มินิมาร์ท Lawson ( เพื่อน ๆ คิดดูนะครับว่า น้องเขาค้นหากระเป๋าสตางค์จนเจอครับ ทั้ง ๆ ที่ กระเป๋าสตางค์ไม่ได้หล่นบนรถเมลล์ นั่นคือสิ้นสุดความรับผิดชอบเขาแล้ว แต่น้องเขากลับสุ่มเช็คมินิมาร์ท Lawson ตามเส้นทางจาก Kyoto Station - ถึงปราสาททอง (วัดคินคาคุจิ ) ทุกมินิมาร์ท จนพบกระเป๋าสตางค์ผมครับ โห้โครตประทับใจเลยครับ หลังจากที่ได้รับกระเป๋าสตางค์เรียบร้อยแล้ว ก็เลยโทรศัพท์ชวนน้องผู้หญิงไปทานข้าว เลี้ยงตอบแทน แต่ 5555 น้องเขาไม่ว่างครับ ( สงสัยกลัวเรา )
เป็นอะไรที่ผมประทับใจสุด สัญญาครับผมจะเดินทางไปญี่ปุ่นอีกเป็นแน่ เพราะเป็นประเทศในฝันของผมเลย ถ้าเป็นไปได้อยากไปอยู่ที่โน่นเลย
ขอบคุณครับ