ได้เวลาจอดเติมถ่าน รถไฟยาวเรียวได้รูป
ไม่ชินกับอากาศแห้งยิ่งเจอกับดอกไม้หายากกลางทะเลทรายแล้ว
อาการยิ่งทรุดหนักหายใจหอบหื่น
เดินหน้า มองทางขวา แดดจ้ามากช่วยกระชับความร้อนได้ดีแบบไม่ตั้งใจ
มองไปในเมือง ที่ คล้ายเมืองร้าง วิ้ง ๆๆ
อ้อมมาด้านหลังของสถานี ลม -30c พัดมาแต่ละทีหูแทบขาด
ตึกสะกิดความสงสัยผมอีกแล้ว คิดอยู่มันเหมือนอะไร บ้านเมารี
Final call สำหรับสองผู้โดยสารที่จะเดินทางไปกรุงปักกิ่ง