ก็ไม่รู้สินะ กับ รัชนก เอ้ย R Airlines เกิดมาพร้อมๆ กับมุนินทร์ แต่มุนินทร์แท้งก่อน รัชนกยังอยู่
ผมว่า การทำแบบนี้ ไม่ได้เป็นผลดีต่อสายการบินเลย เพราะอ่านแป๊บเดียวคนแถวนี้ก็รู้แล้วว่าอะไรเป้นอะไร
1. ลองศึกษาดูนะว่า ทำไม Thai Lion Air ถึงได้ Load Factor ถึง 95% ทั้งๆ ทีเปิดบินแค่ 2 เดือน แถมบินวันละ 4 ไฟล์ท (และกำลังเพิ่มจะเป็น 7 ด้วย)
เค้ามีอะไรดี หรือมีอะไรที่ทำให้ คนตัดสินใจเลือกใช้บริการได้ ก็ลองปรับลองแก้ดู
ต้องทำโฆษณา ประชาสัมพันธ์ หรือชูจุดเด่นอะไร หรือถ้าจะต้องเล่นราคา จะเล่นอย่างไร ให้คนมีความเชื่อมั่นแล้วเลือกบิน
2. เรื่องแลนดิ้ง ถ้าบินสายการบินที่ใช้แอร์บัส ก็นิ่มกันเกือบทุกรายครับ ไม่ว่าจะ แอร์เอเชีย หรือ บางกอกแอร์เวย์ส นิ่มหมด (แต่จะเบรกหัวทิ่มหรือเปล่าไม่รู้)
ส่วน นกแอร์ กับ ไลอ้อน ใช้โบอิ้ง เวลาลงจะลงเหมือนจะแรงกว่าอยู่แล้วครับ แนะนำว่า อาจจะต้องสะสมชั่วโมงบินซักหน่อย ก่อนที่จะเปรียบเทียบว่าใครเด่นกว่าใครครับ
3. มาตรฐานลูกเรือ เชื่อว่า ลูกเรือไทย (คนไทย) ไม่ว่าจะสายการบินไหน ส่วนใหญ่ก็จะมีอะไรที่คล้ายๆ คลึงกันอยู่ครับ บริการแบบไทยๆ ไม่แพ้ชาติใดในโลก
ดังนั้น ถ้าจะเปรียบเทียบ อาจต้องเปรียบเทียบในแง่การบริการ เช่น ... เสิร์ฟอะไรบ้าง มีเครื่องดื่มอะไร การตอบสนองเป็นอย่างไรบ้าง เวลาร้องขอสิ่งใด
บางสายการบิน อาจจะไม่มีให้เขียนถึง เพราะลูกเรือเป็นผู้ดูแลความปลอดภัยของผู้โดยสารตลอดการเดินทางและทำหน้าที่เป็นเซลล์ จำหน่ายอาหารและสินค้าที่ระลึก ก็ต้องแล้วแต่กันไป แต่ขนาด จำหน่ายอาหาร ก็ยังมีให้เขียนว่า มีอะไรขายบ้าง แอร์เชียร์แขกเก่งไหม (อย่างแอร์ดาด้า, แอร์อั้ม หรือแอร์หลายๆ ท่านที่ประกาศเชียร์ขายของเก่งๆ)
เพราะ ถ้าบอกว่า ยิ้มแย้มแจ่มใส เอาใจใส่ มันควรจะเป็นมาตรฐานครับ เช่น เช็คเคบิ้น ดูว่าผู้โดยรัดสายเข็มขัดครบแล้วนะ ปรับที่นั่ง ม่านบังแสงขึ้น เก็บขยะหรือสิ่งของที่ไม่ใช้แล้ว
อันนี้ ก็เป็นมาตรฐานครับ
สุดท้าย อะไรที่มันมากเกินไป ก็ไม่ดีทั้งนั้น เพราะไม่มีอะไรที่ Perfect 100% ครับ