49 replies to this topic

[STiTle]

Advertisements

六道轮回 วัฎสงสาร(สังสารวัฎ)ทั้งหก

    หากจะเปรียบบริเวณเขาเป่าติ่ง เป็นสถานศึกษาวิชาพื้นฐานของพุทธศาสนา(มหายาน) เช่นนั้นรูปแกะสลักนี้ จะเป็นบทเรียนบทแรกที่กล่าวถึง กรรมและผลของกรรม.(ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว)

ในภาพจะเห็นปีศาจ(ยักษ์)อุ้มธรรมจักรและใช้ปากคาบไว้ ใจกลางธรรมจักรจะมีผู้ถือศีลอยู่และมีรัศมีแผ่ออกจากใจ โดยรัศมีเหล่านั้นได้แบ่งธรรมจักรออกเป็น 6 ห้อง. ภาพนี้พุทธมหายานสื่อให้รู้ถึง เหตุและผลแห่งกรรม, ปีศาจ(ยักษ์)ตนนี้มีชื่อว่า无常 (อู๋ฉัง) แปลว่า ไม่จีรัง,ไม่ยั่งยืน อธิบายถึงสรรพสิ่งล้วนไม่จีรังยั่งยืน มีเกิดต้องมีดับ. และที่ต้องใช้ปากคาบธรรมจักร สื่อให้รู้ว่า วงล้อแห่งธรรมไม่อาจหมุนย้อนกลับ ทำฉันใดได้ฉันนั้น. ผู้ถือศีลมีรังสีแผ่ออกมา หมายถึง ทุกสิ่งที่กระทำล้วนเกิดจากใจของเรา ความดีความชั่วทั้งหลายใจเราเองนั้นแหละเป็นผู้กระทำ. วงล้อรอบในที่ถูกรัศมีแบ่งเป็น 6 ช่อง ได้แก่ ช่องกลางบนหมายถึงแดนสวรรค์,ซ้ายบนคือแดนอสูร(หรือแดนเทวะ ในมหายาน อสูรในที่นี้เช่น ยักษ์ เทพต่าง) หมายถึงผู้ที่สั่งสมกรรมดีแต่ยังไม่หมดซึ่งกิเลสบางประการ,ขวาบนคือแดนมนุษย์,ช่องกลางล่างคือแดนนรก,ซ้ายล่างคือแดนสัตว์เดรัจฉาน,ขวาล่างคือแดนปีศาจ ทั้งหมดนี้สื่อถึงสังสารวัฎทั้ง6 การเวียนว่ายตายเกิด ผู้ใดสะสมกรรมดีย่อมได้เกิดในภพภูมิที่ดี ผู้ใดกระทำเลวผู้นั้นย่อมได้เกิดในภูมิเลว.วงล้อรอบนอกสื่อถึงความทุก์ต่างๆของมนุษย์ เช่น เกิด แก่ เจ็บ ตาย, และที่มาของทุกข์เหล่านี้เกิดจากคำว่า โลภและหลง อันปรากฎในภาพคือด้านล่างภายนอกวงล้อ ซึ่งมีขุนนางและลิงจับอวัยวะเพศจับวงล้ออยู่ ขุนนางในที่นี้เปรียบเสมือนความโลภ ส่วนลิงเปรียบถึงความใคร่ จึงเป็นที่มาแห่งทุก์ทั้งปวง.ภายในแสงรัศมีทั้ง6เส้น จะประทับไปด้วยเหล่าพระโพธิสัตว์ หมายถึง จิตของเราสามารถเข้าถึงพระพุทธได้ ขอเพียงจิตที่ยึดมั่นในกรรมดี เฉกเช่นพระโพธิสัตว์ เราก็สามารถหลุดพ้น สังสารวัฎเหล่านี้ บรรลุถึงพุทธะ ไม่ต้องกลับมาเวียนว่ายตายเกิดอีก.

Attached Thumbnails

• 

[STiTle]

广大宝楼阁 วิหารมหาสมบัติ

    ภาพสลักแห่งนี้ มาจากพระสูตรบทหนึ่ง ที่กล่าวถึงว่า “เดิมทีมีภูเขาสมบัติอยู่แห่งหนึ่ง พำนักด้วยเซียน(เซียนในที่นี้คือนักพรตเต๋า) 3 รูป ต่อมาเซียนทั้งสามรูปนี้ได้หันมาศึกษาพระธรรมในพุทธศาสนา จนรู้แจ้ง เมื่อมรณภาพไป สถานที่ฝังอัฐิของท่านทั้งสาม ได้มีไผ่สามต้นเจริญเติบโตขึ้น ครั้นผ่านไป10เดือน ใจกลางของไผ่ได้กำเนิดกุมารน้อยนั่งสมาธิอยู่ และบนยอดไผ่ได้กลายเป็นวิหารมหาสมบัติ ภายในวิหารนี้สามารถชะล้างจิตใจ กำราบมารและกิเลสทั้งปวง แม้ว่าอาวุธใดๆก็กลายเป็นดอกบัวที่ไม่เสื่อมสลาย” พระสูตรนี้สื่อถึง หากเรารู้ซึ้งถึงพระธรรมแล้ว กิเลสทั้งปวงจะไม่บังเกิด เฉกเช่นมีสมบัติที่ล้ำค่า. ด้านล่างของรูปนี้ ได้สลักคำว่า 寶頂山  (เป่าติ่งซาน) ซึ่งผู้ดำริให้แกะสลักคือ แม่ทัพประจำราชสำนักในยุคนั้น ซึ่งแสดงให้เห็นว่า เขาเป่าติ่งแห่งนี้ เป็นที่เคารพนับถือของราชสำนักเช่นกัน.

Attached Thumbnails

• 

[STiTle]

华严三圣  เมธี 3 พระองค์

    รูปสลักทั้ง3พระองค์นี้ องค์กลางคือ พระไวโรจนพุทธะ ซึ่งชาวพุทธมหายานและตันตระยาน นับถือพระองค์ท่านเป็น พระพุทธเจ้าพระองค์แรก. องค์ซ้ายมือ(ประคองเจดีย์7ชั้น)คือ พระมัญชุศรีโพธิสัตว์ ทรงเป็นพระโพธิสัตว์ที่เลิศล้ำทางปัญญา. องค์ขวามือ คือ พระสมันตภัทรโพธิสัตว์ พระโพธิสัตว์เลิศล้ำทางจรรยา. นอกจากสักการะสิ่งศักดิ์สิทธิ์ทั้ง3พระองค์แล้ว ให้สังเกตุว่าการแกะสลักในที่นี้ ได้มีการคำนวนทางก่อสร้างเป็นอย่างดี โดยสังเกตุจากพระหัตถ์ของพระโพธิสัตว์ที่ทรงประคองเจดีย์ไว้ ผ่านระยะเวลามา800กว่าปี ไม่มีการเสียหายใดๆ สาเหตุคือนอกจากแกะสลักเป็นองค์ลอยแล้ว ยังแกะสลักให้จีวรพลิ้วลงมา เสมือนเสาที่ค้ำยันพระหัตถ์ไว้อย่างน่าทึ่ง..

Attached Thumbnails

• 

[STiTle]

释迦涅槃圣迹图 พระพุทธเจ้าปรินิพพาน

    ปติมากรรมแกะสลักหินชุดนี้ นับว่ายิ่งใหญ่ที่สุดในเป่าติ่งซานแห่งนี้ มีความยาวทั้งสิ้น31เมตร. เป็นปางที่กล่าวถึงเมื่อพระพุทธเจ้าก่อนปรินิพพาน ได้มีเหล่าสานุศิษย์ พระภิกษุ ร่วมกันสดับฟังปัจฉิมโอวาท จากนั้นพระองค์ทรงปรินิพพานอย่างสงบ ด้านหน้าได้มีเครื่องสักการะและกระถางธูป ซึ่งควันธูปได้ล่องลอยขึ้นสู่ฟ้า ภายในควันธุปมีพระมารดานำเทพสวรรค์ น้อมส่งพระองค์ท่าน. ผู้สลักเจาะจงสลักให้พระวรกายส่วนหนึ่งอยู่ในพื้นดิน ไหล่ซ้ายพระองค์จรดหมู่เมฆสี เพื่อสื่อให้ถึงว่าพระองค์ทรงประทับอยู่ระหว่างพื้นพสุธาจรดแผ่นฟ้า, เบื้องหน้าพระองค์มีแม่น้ำเหลืองเก้าโค้ง เพื่อขวางกั้นเหล่าศิษย์ที่เศร้าโศรกเสียใจด้วยความไม่รู้แจ้ง ให้หันกลับศึกษาธรรมให้เข้าใจมากขึ้น.

Attached Thumbnails

• 

[STiTle]

เมื่อเดินเที่ยวจนครบก็ออกตรงซุ้มที่ตรวจตั๋วครั้งที่2เลี้ยวซ้ายเดินมาเรื่อยๆก็จะเจอซุ้มทางออก

เดินผ่านร้านขายของ เดินออกไปตามถนนที่เดินเข้าจนเจอ

ที่จอดรถกอล์ฟเดินผ่านร้านค้าออกมาจนเจอลานจอดรถก็จะเจอรถเข้าเมืองต้าจู๋

ค่ารถบัสจากเป่าติ่งซาน – ในเมืองต้าจู๋ 3 หยวน

ใช้เวลาเดินทางประมาณ 10-15 นาที    จ่ายเงินบนรถ ผู้หญิงตรงประตูทางขึ้น คือพี่กระเป๋ารถเมล์

Attached Thumbnails

• 

[STiTle]

รถจะมาจอดที่ข้างถนนตรงลานกีฬา ออกกำลังแถวสี่แยกสักแ่ห่งที่ไม่ไกลจากวงเวียนที่หินแกะสลัก

Attached Thumbnails

• 

[STiTle]

เรียกแท็กซี่ เอารูปหน้าสถานีให้ดู

 

ค่าแท็กซี่ ในเมือง Dazu – สถานีรถบัส Dazu 6 หยวน ใช้เวลาเดินทางประมาณ 5 นาที

ปล. พี่คนขับก็แนะนำให้เรานั่งรถเมล์ไปสถานีด้วยสาย 101

 

 

Attached Thumbnails

• 

[STiTle]

ค่าตั๋วไปฉงชิ่ง 45 หยวน (ได้รถบัสคันเล็ก) ขากลับรถจะจอดสถานีไหนไม่แน่ใจในฉงชิ่งก่อน

ถ่าคนขับไม่ไปต่อ เค้าจะให้เราลงแล้วไปขึ้นรถอีกคันที่คอยรับคนไปส่ง สถานีรถบัส Caiyuanba 菜园坝车站 (Chongqing Bus Station)

 

 

Attached Thumbnails

• 

[STiTle]

ภายในสถานีรถต้าจู๋

Attached Thumbnails

• 

[STiTle]

พอถึงสถานีรถแถวนั้นติดมาก น่าจะติดต่อเนื่องจากการปิดทำถนน และ รถชนกันติดยาวในอุโมงค์แบบไม่ขยับทั้ง 2 ฝั่งเลยหลายสิบกิโล ทำให้ผมกลับมาถึงค่ำ และหน้าสถานีไม่มี Taxiเลย ในสถานีก็มีแต่เจ้าถิ่น แท็กซี่ที่วิ่งเข้ามาก็ไม่กล้ารับเรา เลยลองเดินลอดอุโมงค์ ข้ามไปอีกฝั่ง เจอป้ายไป Jeifangbei แถวที่พักเราพอดี แต่ต้องต้องเสียเงิน 2 หยวนค่าบันไดเลื่อนที่สูงและน่ากลัวมาก ลองเสี่ยงดูพอขึ้นมาแล้ว เจอป้ายเข้า CRT Lianglukou พอดีเลยนั่งรถไฟกลับเสียอีก 2 หยวน

Attached Thumbnails

•