31 replies to this topic

[Ethanol]

Advertisements

สวัสดีครับ หลังจากมีสายการบินโลว์คอสต์น้องใหม่(ในไทย)พึ่งเปิดตัวไปสดๆร้อนๆเมื่อวาน สองสามวันนี้เราคงจะได้เห็นรีวิวสายการบินนี้จากนักรีวิวมือฉมังอีกหลายๆท่าน (อย่าพึ่งเบื่อซะก่อนนะครับ) ผมก็เลยอยากขอเป็นส่วนหนึ่งของปรากฏการณ์ด้วยซะหน่อย ครั้งสุดท้ายที่ผมรีวิวสายการบินเปิดใหม่ก็ตั้งปี 2547 ตอนที่แอร์เอเชียเปิดตัวโน่นแน่ะครับ

 

วันนี้ผมเดินทาง(ไปทำงาน) กับเที่ยวบิน SL8501 ครับออกเดินทางจากเชียงใหม่ไปดอนเมือง ออก 13:20 ถึง 14:30 ค่าตั๋วสุทธิ 515 บาท

ซึ่งเป็นวันที่สองของการเปิดบริการในประเทศไทยของเจ้าสิงโตบิน และก็เป็นเที่ยวบินเชิงพาณิชย์ เที่ยวที่ 3 ในเส้นทางนี้  ก็คาดว่าน่าจะได้สัมผัสกับบรรยากาศการบริการแบบ “ปกติ” แล้ว ต่างจากเมื่อวานซึ่งเป็นวันแรก ซึ่งคิดว่าอะไรๆก็คงจะอยู่ในระดับ “ดีกว่าปกติ” ทั้งของขวัญของแจกของแถม ใครที่ใช้บริการในวันหลังๆจากนี้ก็คงจะได้สัมผัสบริการแบบเดียวกับผมนี่แหละครับ

** เป็นมุมมองผ่านการใช้บริการของผู้โดยสาร หากมีข้อผิดพลาดตรงไหน อยากแก้ไขหรือเพิ่มเติม เชิญได้เต็มที่เลยนะครับ**

[Ethanol]

บริเวณเคาท์เตอร์เช็คอินที่เชียงใหม่ครับ มีอยู่ทั้งหมด 4 ช่อง ผู้โดยสารเยอะพอสมควรเลยทีเดียวครับ โดยมีการปิดสื่อโฆษณาชูจุดเด่น โหลดกระเป๋าฟรี 15 กก. จิกกัดสายการบินคู่แข่งสีแดงเห็นๆ

 

ลักษณะบอร์ดดิ้งพาสครับ คล้ายของหางแดงที่ปรินท์ออกมาจากตู้เช็คอินอัตโนมัติ มีบาร์โค้ดด้วย (แต่ไม่ได้ใช้แสกนจริงๆครับ) สังเกตว่าสายการบินสิงโตให้ความสำคัญกับชื่อต้นของผู้โดยสารครับ นามสกุลพิมพ์ตกที่ไม่พอพิมพ์ก็ไม่เป็นไร ต่างจากสายอื่นที่จะให้ความสำคัญกับนามสกุลมากกว่า

 

ส่วนเคาท์เตอร์จำหน่ายตั๋วและรับค่าปรับกรณีน้ำหนักเกิน จะอยู่ฝั่งตรงข้ามครับ เสียบแทนเคาท์เตอร์โอเลี้ยงแอร์เดิมที่ม้วนเสื่อไป

[Ethanol]

เมื่อเช็คอินเสร็จแล้วก็ขึ้นมาบอร์ดครับ วันนี้ใช้เกท 5 แท่งแสกนบอร์ดดิ้งพาสที่เห็นนั่นของการบินไทยเค้าใช้ โลว์คอสต์ไม่เกี่ยวครับ อัตโนมืออย่างเดียว ปัจจุบันสนามบินเชียงใหม่เพิ่มงวงมาอีก 1 งวงนะครับทางขวาสุดคือเกท 3 แต่ก่อนไม่มีงวง มีแค่ 4-8 รวมห้างวง ปัจจุบันกลายเป็น 6 งวงรับเที่ยวบินในประเทศที่เพิ่มเที่ยวบินแข่งกันอุตลุดช่วงไฮซีซั่น

 

ได้เวลาบอร์ดครับ คนเยอะมากๆ ล้นไปถึงจุดตรวจ ถือว่าทำได้ดีทีเดียวสำหรับการเปิดบินเป็นวันที่ 2 อาจเป็นเพราะวันหยุดด้วย และก็เพราะพี่แกเล่นขายตั๋วหลักร้อย  การประชาสัมพันธ์ภายนอกสนามบินที่เชียงใหม่ยังถือว่าน้อยมากครับ ผมไม่เห็นป้ายโฆษณาที่ไหนเลย แต่คนเยอะขนาดนี้ก็โล่งใจแทน

 

พนักงานภาคพื้นหญิงจะมาในเชิ้ตบาติก กางเกงขายาวดำ ผ้าพันคอดำครับ ส่วนพนักงานชายจะมาในชุดสูทสีน้ำตาล ไม่มีลวดลายและบาติก 

 

 

 

 

[Ethanol]

บริเวณหน้าเกทมีแท่นวัดขนาด+ตาชั่งเตรียมไว้ด้วยครับ คาดว่าในอนาคตอาจมีการเข้มงวดเรื่องน้ำหนัก Carry on 7 กิโล ก็เป็นได้  แต่ก็อย่าได้แคร์ เพราะยังไงก็โหลดฟรีอยู่แล้ว

 

เครื่องบินที่ใช้วันนี้คือโบอิ้ง 737-900ER ตัว HS-LTI ตัวแรกของสายการบินครับ ใหม่หมดจด โทนสีขาวแต้มด้วยสีส้มตัดกับวิวดอยสุเทพข้างหลัง

 

เข้ามาในเครื่องปุ๊บก็จะได้กลิ่นใหม่เตะจมูกทีเดียวครับ สายการบินใช้เบาะหนังสีน้ำเงินอ่อน จัดที่นั่ง 3-3 แบบเดียวกับโลว์คอสต์ที่ใช้เครื่องลำตัวแคบทางเดินเดี่ยวทั่วไป ภายในเครื่องตกแต่งแบบโบอิ้งสกายอินทีเรีย  เพดานโปร่งสูง ให้แสงสว่างด้วยหลอด LED เปลี่ยนสีปรับอารมณ์ได้ คุณลักษณะเหล่านี้เหมือน “นกสบาย” ของนกแอร์ครับ ซึ่งนกแอร์มีอยู่ลำเดียว ข้อดีที่สุดของสกายอินทีเรียคือช่องวางของเหนือศีรษะจะใช้ระบบเก๊ะครับ เก็บของเสร็จแล้วก็ดันขึ้นไปเก็บซ่อนไว้ข้างบน ทำให้เพดานของเคบินโดยสารดูโปร่งโล่งสูง ให้ความรู้สึกกว้างขวางยิ่งขึ้น สามารถยืนตัวตรงได้สบายๆแม้ตรงที่นั่งแถวติดทางเดินครับ

[Ethanol]

ที่เก็บของแบบเก๊ะนี้ ดูเผินๆเหมือนจะเก็บของได้น้อย แต่จริงๆแล้วก็เก็บกระเป๋าขนาดเคบินไซส์ 20 นิ้วได้สบายๆ

 

พนักงานต้อนรับบนเครื่องจะมาในชุดนุ่งเยอะห่มเยอะ เป็นชุดผ้าบาติกเข้ารูปแบบ traditional สไตล์ชวาประยุกต์ครับ เหมือนสายการบินแม่ แขนเสื้อและคอเสื้อตกแต่งด้วยลายปักลูกไม้ รวบและเกล้าผมดูทะมัดทะแมง (แอบคิดว่าถ้าใช้ผ้าสีเข้มกว่านี้ ดูผาดๆแล้วละม้ายคล้ายเครื่องแบบแอร์ของสิงคโปร์แอร์ไลน์)

(ขอบพระคุณคุณพนักงานต้อนรับที่กรุณาอนุญาตให้ถ่ายรูปครับ)

[Ethanol]

สำหรับที่นั่งบน B737-900ER ของไลอ้อนแอร์นี้ จะมีทั้งหมด 219 ที่นั่ง Seat pitch ที่นั่งปกติ 29 นิ้ว

-ที่นั่งไม่มีหน้าต่างได้แก่ แถว 17 และทางออกฉุกเฉินแถว 31

-ที่นั่งตรงทางออกฉุกเฉินได้แก่ แถว 20, 21 (โดยที่แถว 19, 20 จะเอนเบาะไม่ได้) และแถว 31 (โดยที่แถว 30 จะเอนเบาะไม่ได้ ซึ่งแถว 30, 31 นี้ ฝั่งขวาจะมีที่นั่งแค่แถวละ 2 ตัว ส่วนฝั่งซ้ายจะมีที่นั่ง 2 ตัวเฉพาะแถวที่ 31)

 

ลักษณะของที่นั่งครับ เป็นเบาะหนังสีน้ำเงินอ่อน เข็มขัดรัดที่นั่งสีน้ำเงิน วันนี้โชคดีได้นั่งตรงทางออกฉุกเฉิน 20D ที่วางขากว้างขวาง และแม้จะเอนไม่ได้ ก็ไม่รู้สึกเมื่อยแต่อย่างใด เพราะตำแหน่งปกติเบาะมันจะเอนอยู่หน่อยๆพอสบายอยู่แล้ว ต่างจากของหางแดงที่พอปรับ upright แล้วจะรุ้สึกหลังตรงแหน็วเกินไปและปวดคอครับ

 

ช่องวางขาสำหรับที่นั่งปกติครับ seat pitch 29 นิ้ว (เท่าแอร์เอเชีย) ผมสูง 176 ลองเข้าไปนั่งดู เข่าเกือบติดครับ ห่างอยู่อีกนิ้วนึง

 

อันนี้เป็นที่วางขาสำหรับแถวทางออกฉุกเฉินครับ กว้างสบายมาก (ผมไม่ได้ขอนะ พนักงานเช็คอินเขาให้มาเองครับ สงสัยเห็นว่าตัวใหญ่)

 

[Ethanol]

แถวที่นั่งจัดเป็นแถวละ 6 ที่นั่ง ด้านละ 3ที่ ใช้อักษร ABC และ DEF ไล่ตั้งแต่แถว 1-38 ไม่มีแถวที่ 13 ครับ

 

เปรียบเทียบเบาะที่เอนจนสุดแล้วและไม่ได้เอนครับ จะสังเกตได้ว่าต่างกันเพียงเล็กน้อยเท่านั้น

 

แผงควบคุมเหนือศีรษะครับ ประกอบด้วยไฟอ่านหนังสือแบบหลอด LED ช่องแอร์และลำโพง PA โดยไฟอ่านหนังสือและช่องแอร์สามารถปรับทิศทางได้อีกตามต้องการ (เครื่องส่วนใหญ่ไฟอ่านหนังสือจะฟิกซ์ ปรับไม่ได้) ป้ายทางออกจะมีคำว่า KELUAR กำกับ เป็นภาษาชวา/มาเลย์ แปลว่าทางออก และ BUKA แปลว่าเปิด บ่งบอกว่านี่เป็นเครื่องหนึ่งในบิ๊กล็อตเป็นร้อยลำที่ไลอ้อนแอร์อินโดนีเซียสั่งซื้อจากโบอิ้งนั่นเอง

[Ethanol]

ก่อนเดินทางจะมีการสาธิตวิธีการใช้อุปกรณ์เพื่อความปลอดภัยและวิธีปฏินัติหากเกิดกรณีฉุกเฉิน โดยพนักงาน 3 ท่านจะมายืน Demo ด้วยตัวเองครับ เครื่องลำนี้ไม่มีทั้ง Personal TV และ เพดาน TV

 

วันนี้เครื่องขึ้นทางทิศเหนือครับ ชมวิวเมืองเชียงใหม่ได้ชัดเจน

กัปตันวันนี้เป็นชาวต่างชาติครับชื่อกัปตันชารีมาน นักบินที่สองเป็นชาวไทย ส่วนพนักงานต้อนรับบนเครื่องไฟลท์นี้เป็นหญิงล้วน ทั้งหมด 5 คนครับ บางคนผมรูสึกคุ้นหน้าคุ้นตาอย่างประหลาด ไม่รู้ว่าเคยอยู่สายการบินอื่นมาก่อนรึเปล่านะครับ?

 

อากาศตลอดทางค่อนข้างขมุกขมัว เครื่องยนต์และวิงเล็ทสีส้มแป๊ดมีตราสิงโตบินติดอยู่

 

ตลอดทั้งไฟลท์จะเปิดไฟLED เป็นโทนสีฟ้า ให้บรรยากาศเย็นสบาย 

แสงสีส้มที่เห็นนั่นคือแสงที่สะท้อนมาจากเครื่องยนต์สีส้มแป๊ดข้างนอกครับ

 

คะเนดูจากสายตา ผดส. วันนี้เกือบเต็มครับทั้งที่เปิดบินเที่ยวนี้เป็นเที่ยวที่ 3 เท่านั้นเอง มีว่างแค่ที่นั่งแซนด์วิชตรงกลางบางตัวเท่านั้น โหลดน่าจะเกิน 90% เลยทีเดียวครับ

[Ethanol]

มาดูพื้นห้องโดยสารกันบ้างครับ เป็นพื้นพรมสีน้ำเงินเข้มแต้มด้วยจุดแดงๆ เนื่องจากเป็นเครื่องป้ายแดงใหม่เอี่ยมจึงยังไม่มีรอยกระดำกระด่าง (จริงๆสีพวกนี้จะสกปรกง่ายมาก) ตรงขอบทางเดินมีแถบเรืองแสงสีฟ้า ซึ่งจะนำท่านไปยังประตูทางออกหากมีเหตุฉุกเฉิน

 

ห้องน้ำทั้งหมดมี 3 ห้องครับ ข้างหน้า 1 ข้างหลัง 2 ภายในตกแต่งแบบทันสมัย มีกระดาษรองนั่งให้ใช้ด้วยครับ โถชักโครกเป็นแบบดูดพลังสูง กระดาษชำระสำหรับเช็ดหลังทำธุระเป็นแบบม้วนให้ดึงเอาครับ หากต้องการสบู่ล้างมือจะมีปุ่มกดซ่อนอยู่ใต้กระจกครับ

 

ทางออกฉุกเฉินบริเวณแถวที่ 30-31 ครับ เป็นส่วนที่เพิ่มมาของรุ่น B737-900 จากรุ่น -800 ที่โลว์คอสต์เจ้าอื่นนิยมใช้กัน(เช่น นกแอร์)เพื่อให้รองรับกับจำนวนผู้โดยสารที่มีมากกว่า-800 อีกถึง 30 ที่นั่ง ตรงนี้จะไม่มีที่เก็บของเหนือศีรษะครับ และจะมีที่นั่งสำหรับพนักงานประจำจุดนี้ด้วยทางฝั่งขวา ประตูฉุกเฉินตรงนี้จะไม่มีหน้าต่างนะครับ มีแต่ช่องเล็กๆติกเลนส์โค้ง ขนาดประตูก็จะใหญ่กว่าประตูตรงปีก และเนื่องจากมีพนักงานเฝ้าอยู่จึงไม่จำเป็นต้องไหว้วานให้ผู้โดยสารเป็นคนเปิดประตูฉุกเฉินหากมีเหตุครับ

[Ethanol]

ในกระเป๋าหน้าที่นั่งประกอบด้วยคู่มือการปฏิบัติตัวหากมีเหตุการณ์ฉุกเฉิน ใบอธิบายเพิ่มเติมอีกสองใบเป็นภาษาไทยและอังกฤษเฉพาะทางออกฉุกเฉิน และถุงอ้วกซึ่งเป็นถุงพลาสติกครับ ยังไม่มีเมนูอาหาร เมนูของที่ระลึก และนิตยสารในขณะนี้ครับ

 

ขณะนี้สายการบินสิงโตยังไม่มีบริการจำหน่ายอาหารและเครื่องดื่มนะครับ พอเครื่องไต่ระดับได้สักพักก็จะมีบริการแจกของว่าและน้ำดื่มครับ เป็นน้ำดื่มเนสท์เล่เพียวไลฟ์ขนาด 330ml และโอวัลตินคุกกี้แซนด์วิชคนละห่อ 3 ชิ้น (คล้ายๆโอรีโอ้แต่ถูกกว่า) เข้าท่าดีเหมือนกันนะครับ ถือว่าลดต้นทุนได้ดี ไม่ต้องไปจ้างครัวการบินที่ไหน มี GMP HACCP HALALฯลฯ เรียบร้อย ผู้โดยสารก็รู้สึกว่าได้อะไรเป็นชิ้นเป็นอันดี ผมยังไม่เคยขึ้นอินโดนีเซียไลอ้อนแอร์นะครับ เลยยังไม่รู้ว่าเหมือนหรือต่างกันยังไง อีกหน่อยพอมีของขายแล้วจะเลิกแจกหรือเปล่า? ใครเคยขึ้นที่อินโดรบกวนเล่าเพิ่มเติมทีครับ

 

หลังจากแจกขนมและเดินเก็บขยะแล้ว ก่อนเครื่องจะลง พนักงานก็จะออกมายืนเรียงแถวไหว้ขอบคุณผู้โดยสารครับ คล้ายสายการบินโอเลี้ยง(เรียนท์)ไทย

[Ethanol]

และก็ถึงดอนเมืองในที่สุดครับ การบินขึ้นลง การบริการ ไม่มีที่ให้ติครับ เนื่องจากวันนี้อากาศดีด้วย

แล้วเครื่องก็ค่อยๆแทกซี่มาจอดเกท 32 (ดีใจจังวันนี้เดินใกล้) ทั้งที่ดอนเมืองและเชียงใหม่จะเห็นว่ามีพนักงานภาคพื้นมามะรุมมะตุ้มเครื่องบินมากกว่าที่เคยเห็นปกติ คาดว่าคงเป็นส่วนหนึ่งของการเทรนเจ้าหน้าที่ใหม่ด้วยละมั้งครับ การบริการทั้งหมดทั้งมวลราบรื่นไม่มีติดขัด รวมทั้งที่ใช้บริการด้วยความง่าย สะดวกสบายไม่มีจุกจิก รีวิวนี้เลยให้ 5 ดาวครับ

 

กระเป๋ามาค่อนข้างเร็วครับ (เพราะเป็นดอนเมืองด้วยแหละ) ส่วนเคาท์เตอร์ติดตามสัมภาระก็มีอยู่ในโถงรอกระเป๋าเรียบร้อยครับ

 

ก่อนจากกันขอพาไปดูเคาท์เตอร์เช็คอินข้างบนเล็กน้อยครับ เคาท์เตอร์ของสิงโตไทยอยู่ที่แถว 8 ครับ ริมสุดทางฝั่งทิศใต้ ปัจจุบันมีอยู่ 6 เคาท์เตอร์ ซึ่งยังพอเพียงกับเที่ยวบินขณะนี้ ถ้าเริ่มแน่นขึ้นมาคิดว่าน่าจะเพิ่มไปที่ฝั่งตรงข้ามข้างหลังครับ ตรงนี้นยังว่างทั้งแถบไม่มีใครจับจอง

 

[Ethanol]

ขอบคุณที่ติดตามครับ หวังว่าคงมีประโยชน์นะครับ ถือเป็นอีกทางเลือกหนึ่งของการไปเชียงใหม่ในหน้าไฮซีซั่นปีนี้ ใครที่ยังลังเลอยู่... อย่าลังเลนานครับ ราคาหลักร้อยยังพอมีอยู่นะครับ โดยเฉพาะคนที่ชอบคอนเซ็ปต์แบบ ง่ายๆ ไม่เรื่องเยอะ ไม่เก็บจุบจิบ ไม่มีหลุมพราง ไม่มีค่านั่นโน่นนี่ซุกซ่อนยุบยับ จ่ายเงินได้หลายช่องทางไม่มีชาร์จเพิ่ม คิดว่าสิงโตไทยเป็นคำตอบได้แน่นอนครับ

 

หวังว่าต่อไปถ้าสายการบินพัฒนาระบบเลือกที่นั่งและเว็บเช็คอินผ่านเน็ทขึ้นมาล่ะก็ จะเป็นประโยชน์และสะดวกต่อผู้โดยสารมากขึ้นครับ

 

การมาของสิงโตไทย เป็นนิมิตหมายที่ดีของการแข่งขันในอุตสาหกรรมการบินใน AEC โดยผมหวังว่าจะทำให้ผู้ให้บริการบางเจ้าต้องกลับมาย้อนคิดว่า จำเป็นแค่ไหนกับการทำการตลาดแบบเก็บค่าธรรมเนียมนั่นโน่นนี่ยุบยับ? ได้/เสีย คุ้มหรือไม่?

 

(ภาพแผงควบคุมแสงสีเสียงในเคบินโดยสารแบบทัชสกรีน)

 

[Patchayada]

ขอบคุณนะค่ะสำหรับรีวิว

[alcher]

ขอบคุณครับ ดูจากรีวิวแล้วน่าลองมากเลย

[Alex]

ขอบคุณครับ

[sasukeooo]

ขอบคุณสำหรับรีวิวครับ

[ยุ่งชะมัด..สัตวแพทย์]

แจ่มนะเนี่ยะ ....... รู้สึกไลอ้อนจะยึด Gate 32 ไปเลยนะ แต่ก็ดีเหมือนกัน เดินไม่ไกลจริงๆ

 

ปล. ผ่านไปหลายปี ฝีมือไม่ตก

[airbus390]

ขอบคุณครับสำหรับรีวิว

[kenvlove]

ขอบคุณสำหรับ Review นะครับ...

[mahkom]

ขอบคุณครับ