0
ผมไปเจอมาครับ
TG311 ออกเดินทางจากกรุงเทพ วันที่ 31 กรกฎาคม 2535 ใช้เครื่องบิน AIRBUS A310 ทะเบียนเครื่อง HS-TID
เครื่องเดินทางไปเมืองกาฎมัณฑุ ประเทศเนปาล เที่ยวบินนี้เป็นเที่ยวบินเดียวของเราที่มีแต่ขาไป แต่ไม่มีขากลับ...เนื่องจาก เครื่องบินประสบอุบัติเหตุ บินชนภูเขา ชีวิตของผู้โดยสารและลูกเรือทั้งลำของเรา จึงต้องฝากไว้ที่เทือกเขาหิมาลัยค่ะ
มีเหตุการณ์ที่เขาเล่าต่อกันมา(แบบสยองขวัญ) ว่าเที่ยวบินถัดไปที่ไปลงตามปกติ ก่อนที่เครื่องจะบินกลับกรุงเทพ ผู้โดยสารก็ได้สวดมนต์อุทิศส่วนกุศลให้ผู้เสียชีวิตทั้งหมด ขณะที่ให้ผู้โดยสารขึ้นเครื่องครบแล้ว ลูกเรือ2 คนที่กำลังจะปิดประตูเครื่องก็เห็น ลูกเรือกลุ่มหนึ่งใส่ชุดไทยขาดวิ่นวิ่งมาที่เครื่อง 2 คนนั้นตกใจกลัวมากรีบปิดประตู เมื่อมองออกไปจากกระจกหน้าต่างก็เห็นลูกเรือกลุ่มนั้นยืนร้องไห้อยู่ เค้าคงอยากกลับบ้านด้วย
2 คนเลยเปิดประตูอีกครั้ง ก็ไม่เจอใคร(แน่ล่ะค่ะ แค่ที่เห็นก็แย่แล้ว ถ้าเจออีกทีก็วิ่งกันทั้งลำล่ะ) แล้วเพอร์เซอร์ก็นำสวดขอเชิญวิญญานเหล่านั้นกลับบ้านด้วยกัน เปิดประตูทิ้งไว้เฉยๆอย่างนั้นครู่หนึ่งจึงปิดประตู แล้วตกลงกันว่าจะไม่บอกใคร เดี๋ยวจะแตกตื่นกันหมด
เที่ยวบินนี้ผู้โดยสารชมเปาะเลยค่ะ ว่าลูกเรือเยอะ เดินกันให้ขวักไขว่
“คนใส่ชุดเขียวสวยจัง ฝากชมหน่อยนะ บริการดีด้วย”
เที่ยวบินนี้ไม่มีใครใช่ชุดเขียวค่ะ ทุกคนไม่มีใครใส่สีสดเลยต่างนัดกันใส่สีสุภาพเพื่อเป็นการไว้ทุกข์ให้ผู้ล่วงลับ ทีนี้ให้คิดกันเองนะคะว่า.... ใครใส่ชุดเขียว?...
พอมาถึงกรุงเทพ มีพระหลายรูปมารออัญเชิญวิญญานถึงหน้าประตูเครื่องเลยค่ะ ไม่ทราบใครนิมนต์มาให้ แต่ทำพิธีเชิญดวงวิญญานกันตรงนั้น
เชาเล่ากันว่า(อีกแล้ว) ตอนที่เครื่องลงกัปตันได้ยินเสียงเพอร์เซอร์คนที่เสียชีวิตมากระซิบข้างหูว่า
“ขอบคุณมากครับกัปตัน”!!!!!!!!!
มาจากที่นี่นะครับ http://www.bloggang....group=2&gblog=2
ไม่ทราบว่าเขาเห็นกันจริงๆ รึเปล่าครับ แล้วมีเรื่องประมาณแบบนี้มาแชร์ให้ฟังไหมครับ
