88 replies to this topic

[Oatta]

Advertisements

 

“สะบายดีตอนจบ” ว่าแล้วก็ทักทายแบบภาษาลาว

ในที่สุดบันทึกการเดินทางไปลาวเมื่อต้นเดือนก่อนก็ถึงตอนสุดท้ายแล้วครับ

ความเดิมที่ผมได้รางวัลจาก “KTC Real Team” ครั้งที่ 28

ซึ่งเป็นการผจญภัยล่องเรือตามลำน้ำโขงในพื้นที่ลาวเหนือและใต้

ใช้เวลาเดินทางแปดวันเต็มจนต้องแบ่งย่อยเป็นไตรภาค

สองตอนแรกเป็นช่วงที่เดินทางแบบช้าๆ ให้เวลาค่อยไหลไป

โดยจะล่องเรือลงใต้ไปกับบริษัท “Mekong Cruises” -- http:www.mekongcruises -- 

เริ่มต้นจาก “แขวงบ่อแก้ว” ฝั่งตรงข้ามเชียงรายเรื่อยมาจนสิ้นสุดที่ “หลวงพระบาง”

 

Episode I : Slow Life in “Northern Laos”

http://pantip.com/topic/30927670

 

จากนั้นจึงได้ค้างสองคืนที่เมืองหลวงพระบางที่ผมฝันว่าจะไปมานานแล้ว

และก็ใช้เวลาหนึ่งวันเต็มปั่นจักรยานรอบเมือง

ที่สำคัญได้พักโรงแรมสุดหรู “Luang Say Residence” -- http://www.luangsayresidence.com

 

Episode II : Sabaidee “Luang Prabang”

http://pantip.com/topic/30974455

 

ถ้ามีเวลาลองแวะไปตามย้อนรอยกับลิงค์ข้างบนเลยนะครับ

จนตอนนี้ได้เวลาปิดกล่องกันสักที

วันหยุดสุดสัปดาห์ไม่มีอะไรทำก็แวะลุยลาวใต้ไปพร้อมกันดีกว่า

[Oatta]

 

หลังจากทานอาหารเช้าเสร็จก็รีบไปเก็บของ

เพื่อมุ่งหน้าสู่สนามบินหลวงพระบาง

ซึ่งใช้เวลาขับรถไปเพียงไม่เกิน 15 นาที (โรงแรมไปส่ง)

ผมมีโอกาสได้ใช้บริการอาคารผู้โดยสารใหม่

ซึ่งย้ายมาสร้างใหม่ในบริเวณเดิม

พร้อมทั้งขยายรันเวย์เพื่อรองรับเครื่องบินขนาดใหญ่ขึ้น

โดยเริ่มสร้างตั้งแต่ เมษายน 53 และเสร็จเดือนมิถุนายนที่ผ่านมาเองครับ

แบบว่าเข้าไปเดินได้กลิ่นใหม่หอมฟุ้งอยู่เชียว

ภายในอาคารค่อนข้างทันสมัยมากและกว้างใหญ่จริงๆ

อุปกรณ์อำนวยความสะดวกครบครัน

ห้องน้ำก็เป็นระบบก็อกอัตโนมัติทุกอย่างเลย

แอบสืบทราบมาว่าใช้งบกว่า 86 ล้านดอลลาร์ทีเดียว

[Oatta]

 

ประมาณสิบโมงกว่าก็ได้เวลาขึ้นเครื่อง

ชอบบรรยากาศเวลาที่แอร์ประกาศ

หลับตาฟังเหมือนภาษาเหนือไพเราะสะเดาะหูยิ่งนักเชียว “อิๆ”

มองไปนอกหน้าต่างจะเห็นอาคารหลังเก่า

ซึ่งโดยส่วนตัวผมแอบชอบความคลาสสิคมากกว่าหลังใหม่เสียอีก

ถึงแม้ว่าของใหม่จะสมบูรณ์และมีสิ่งอำนวยความสะดวกครบ

[Oatta]

 

น่าจะเป็นไร่กาแฟหรือชาตามแนวเชิงเขานะครับ

มองจากบนฟ้าลงไปเห็นเป็นเส้นโค้งเหมือนลายนิ้วมือสวยดี

นี่เป็นอีกเหตุผลว่าทำไมผมถึงชอบนั่งเก้าอี้ริมหน้าต่าง

[Oatta]

 

เครื่องที่นั่งจะเป็นใบพัดแต่ข้างในค่อนข้างใหม่มาก

นั่งในห้องโดยสารนี่เงียบเชียบประหนึ่งเครื่องบินไอพ่น

[Oatta]

 

แต่ว่าแอบเสียดายที่หน้าต่างค่อนข้างเล็กไปนิด

มองออกไปไม่ค่อยสะใจเท่าไหร่ครับ

ลืมบอกไปว่าใช้บริการกับ “Lao Airlines” สายการบินแห่งชาติลาว

ถ้าในประเทศนี่ผมว่าสะดวกสุดแล้วครับ

สภาพเครื่องนี่ไม่ต้องกังวลเลยเพราะใหม่นิ้งอย่างที่เห็น

[Oatta]

 

แอบมุดมาดูข้างล่างบ้าง

ที่วางขวางกว้างและสบายฝุดๆ

[Oatta]

 

สักครึ่งชั่วโมงผ่านไปชมวิวเพลินๆ

จะเห็นเหมือนเกาะแก่งเล็กน้อยเต็มไปหมด

มาหาข้อมูลเพิ่มภายหลังพบว่าจากพิกัดน่าจะเป็นเขื่อนน้ำงึม

ซึ่งเป็นแหล่งผลิดไฟฟ้าที่สำคัญของประเทศลาว

รวมไปถึงสถานที่ท่องเที่ยวทางน้ำยอดนิยมด้วยครับ

ผมดูแล้วมองจากบนฟ้าน่าจะสวยกว่าข้างล่าง

[Oatta]

 

อาหารบนเครื่องที่จัดมาให้พออิ่ม

อันนี้รวมหมดไม่ต้องจ่ายเพิ่มเติมครับ

[Oatta]

 

พ้นดอยมาก็จะเป็นที่ราบทางตอนใต้ครับ

จะเห็นว่าเห็นแม่น้ำใหญ่ซึ่งไม่ต้องสงสัยว่าเป็นแม่น้ำโขงแน่

บางช่วงผมว่าคงบินมาบนน่านฟ้าไทยบ้าง

เพื่อที่จะได้ไม่ต้องบินอ้อมมากครับ

สังเกตจากแม่น้ำโขงเป็นตัวกั้นเขตแดนระหว่างประเทศ

[Oatta]

 

ช่วงก่อนเครื่องลงจะเห็นฝนตกอยู่ไกลๆ

มีเป็นที่ราบสูง “Bolaven Plateau”

ซึ่งเป็นแหล่งปลูกกาแฟอันเลื่องชื่อของประเทศ

รวมไปถึงมีสถานที่ท่องเที่ยวน้ำตกดังด้วย

แต่ดูแล้วเห็นฝนตกเลยไม่ได้ไป

ที่สำคัญอยู่นอกโปรแกรมเที่ยวอีกครับ

คนที่รับผมจากสนามบินก็ถามว่าสนใจน้ำตกไหม

(วินาทีตอนนั้นผมสนแต่ไก่ย่างอย่างเดียว)

ผมดูเวลาแล้วขอเดินสำรวจเมืองไปก่อนดีกว่า

[Oatta]

 

ประมาณเกือบสองชั่วโมงก็บินลงสู่เมืองที่หมายทางตอนใต้ “ปากเซ​(Pakse)”

สนามบินจะค่อนข้างเล็กพอสมควรครับ

พอจากเครื่องก็เดินเข้าอาคารผู้โดยสารได้เลย

 

ป.ล. เครื่องที่จอดเป็นรุ่นเดียวกับที่พาเรามาครับ

[Oatta]

 

สำหรับปากเซจะเป็นเมืองที่มีความสำคัญทางธุรกิจ

ว่าไปแล้วก็เป็นศูนย์กลางด้านธุรกิจของแขวงจำปาสักเลยก็ว่าได้

สำหรับ “แขวง” เทียบได้กับ “จังหวัด”

ส่วน “ปากเซ” นี่ก็เหมือนเป็นอำเภอนึงน่ะครับ

เป็นอีกหนึ่งสถานที่จุดหมายปลายทางของนักท่องเที่ยวด้วย

เมืองจะมีร้านค้าและร้านอาหารมากมาย

รวมไปถึงแหล่งท่องเที่ยวน่าสนใจด้วย

[Oatta]

 

เมืองนี้จะมีตึกเก่าแก่สมัยอาณานิคมฝรั่งเศสมากมาย

แต่ส่วนมากเป็นที่น่าเสียดายว่าปล่อยให้ทิ้งร้างและทรุดโทรม

[Oatta]

 

สำหรับปากเซจะเป็นเมืองที่มีความสำคัญทางธุรกิจ

ว่าไปแล้วก็เป็นศูนย์กลางด้านธุรกิจของแขวงจำปาสักเลยก็ว่าได้

สำหรับ “แขวง” เทียบได้กับ “จังหวัด”

ส่วน “ปากเซ” นี่ก็เหมือนเป็นอำเภอนึงน่ะครับ

เป็นอีกหนึ่งสถานที่จุดหมายปลายทางของนักท่องเที่ยวด้วย

เมืองจะมีร้านค้าและร้านอาหารมากมาย

รวมไปถึงแหล่งท่องเที่ยวน่าสนใจด้วย

[Oatta]

 

ผมก็ใช้เวลาช่วงบ่ายที่เหลือเดินสำรวจ

ก่อนหน้าก็กินข้าวแถมตลาดกลางเมืองน่ะครับ

สั่ง “กะเพราะหมูกรอบไข่ดาว” สุดยอดนัก

รสชาติอร่อยใช้ได้เหมือนกินบ้านเรา

แต่ว่าอาหารแพงกว่าของเรานะครับ

ทั้งนี้เพราะต้องนำเข้าวัตถุดิบ เช่น พวกเนื้อสัตว์ต่างๆ

กลับจากลาวได้นั่งคุยกับเพื่อนสนิทเรื่องนี้

ได้ความทำนองว่าราคาแพงนี่ก็ขายนักท่องเที่ยวหรือคนมีเงิน

ชาวบ้านทั่วไปซึ่งไม่ได้มีฐานะร่ำรวยก็มักกินกันเองที่บ้าน

แต่ก็นั่นล่ะครับจึงไม่ค่อยได้สัมผัสอาหารลาวแท้นัก

ที่เห็นเหมือนอาหารไทยและเวียดนามประยุกต์มากกว่า

ถ้าข้อมูลผิดขอยกให้กับเพื่อนผมละกันครับ “ฮ่าๆ”

 

ป.ล. ทะเบียนรถจากจังหวัดใกล้เคียง

[Oatta]

 

ตรงตามคำพยากรณ์ว่าทริปนี้อย่าหวังจะได้รูปสวย

ช่วงบ่ายแก่ฝนตกอย่างแรงเลยครับ

แต่ยังถือว่าโชคดีเจอรุ้งกินน้ำ

เสียดายที่ไม่เจอมุมสวยๆ ให้เก็บได้เต็มวง

[Oatta]

 

แดดแบบนี้ชอบนัก (เจอวันนี้วันเดียวเลย)

ตึกรามบ้านช่องก็ประมาณนี้ครับ

ใครดู “สะบายดี” ทั้งสามภาคก็จะคุ้นตาเป็นอย่างยิ่ง

เพราะหนังเรื่องนี้ส่วนใหญ่จะถ่ายที่ปากเซนี่ล่ะ

[Oatta]

 

ฝนหยุดก็กลับมาห้องพักที่ “Pakse Hotel” -- http://www.hotelpakse.com

เป็นอีกวันที่ฟ้าสวยแต่ทำอะไรมากไม่ได้

อันนี้เป็นวิวจากหน้าต่างห้องพักเลย

ถ้าจะถ่ายให้ดีต้องปีนออกระเบียงซึ่งดูแล้วอันตราย

ว่าแล้วก็ดัน “ISO” และก็ถ่ายมือเปล่าเอา

มารู้ทีหลังว่าบนดาดฟ้าโรงแรมเป็นร้านอาหารและจุดชมวิวอย่างดี

ถ้าขึ้นไปคาดว่าน่าจะได้รูปสวยกลับมาบ้างแน่นอนครับ

[Oatta]

 

สำหรับผมไม่ค่อยมีกิจกรรมอะไรที่เมืองนี้นัก

นอกจากเดินรอบตลาดและก็ซื้อบัตรเติมเงินโทรศัพท์ซึ่งหาได้ไม่ยาก

ตัดภาพมาเช้าอีกวันเลยดีกว่าครับ

ตอนก่อนผมคาไว้ว่าจะคุยเรื่องป้ายทะเบียนรถ

บ้านเขานี่ยังไม่มีการเปิดประมูลอย่างถูกกฎหมาย

ถ้าอยากได้เบอร์สวยเลขตองทำนองนี้ก็จัดการจ่ายใต้โต๊ะ

เลขเด็ดนี่บางทีหลักแสนบ้านเราเลยครับ

สำหรับป้ายทะเบียนสีขาวจะเกี่ยวกับด้านธุรกิจ

ส่วนสีแดงจะสำหรับตำรวจและทหาร

ในขณะที่สีน้ำเงินจะเป็นราชการ

ที่เห็นสีเหลืองจะเป็นเอกชนทั่วไปนั่นเอง

 

ป.ล. ต้องขอบคุณ “ไกด์ขัน” ที่ให้ข้อมูลเรื่องนี้และช่วยดูแลผมตลอดเวลาที่เหลือในลาวครับ