79 replies to this topic

[Oatta]

Advertisements

 

กลับถึงโรงแรมก็เก็บบรรยากาศโถง Lobby เสียก่อน

ถัดไปตรงประตูก็เป็นห้องอาหารค่ำที่ทานมื้อเย็นที่ผ่านมา

[Oatta]

 

เดินขึ้นบันไดไปชั้นสองจะเป็นห้องพัก “Explorateur Suite” สุดหรูครับ

อันนี้จะสบายไม่ต้องเดินไกลไปตึกอื่นเหมือนของผม

[Oatta]

 

ตัดภาพมาเช้าวันรุ่งขึ้นเลยนะครับ

แม้ว่าจะเป็นช่วงเข้าพรรษาแต่ภารกิจตักบาตรยามเช้ายังมีอยู่

ผมต้องฝืนตื่นแต่ตีห้าเพื่อมารอขึ้นรถให้ทันครับ

แบบว่าเหนื่อยทีเดียวยังไม่ทันพักเต็มอิ่มจากเมื่อวานนี้

[Oatta]

 

เช้ามืดโรงแรมก็จะมีรถไปส่งในเมืองครับ

ผมก็เน้นไปถ่ายรูปอย่างเดียวเลย

แต่ก็ไม่ค่อยได้รูปที่ถูกใจกลับมาเท่าไหร่

บอกตามตรงว่ารอบนี้ฝีมือตกไปเยอะ

[Oatta]

 

สำหรับตักบาตรหลวงพระบางนี่ขอเป็นข้าวเหนียวหมดนะครับ

คนต่างถิ่นโดยเฉพาะพี่ไทยนี่บางทีมีกับหรือขนมติดไปด้วย

บางคราได้ยินว่าใส่กระทั่งเงินซึ่งไปถูกประเพณีเขาสักเท่าไหร่

จนต้องหลังต้องมีการรณรงค์ให้หนักขึั้น (เห็นป้ายเขาเขียนไว้เลย)

ทั้งนี้ส่วนนึงก็คงมีแม่ค้าต่างถิ่นมาขายของตักบาตรด้วย

จึงมีเสริมติดปลายนวมด้วยขนมและกับข้าวเพื่อให้ขายได้เงินมากขึ้น

[Oatta]

 

พระบิณฑบาตรยามเช้าเยอะมากครับ

แต่ไปวันเดียวจับจุดไม่ค่อยได้

เสียดายถ้ามีเวลาเช้าอีกวันไปแก้มือคงดี

แต่เหนื่อยมากคงตื่นเช้าอีกไม่ไหว

พรุ่งนี้ต้องบินลงใต้ไปอีกปลายทางด้วยครับ

[Oatta]

 

บางทีผมก็อยากใช้เลนส์ที่กว้างขึ้นถ่ายภาพตักบาตร

แต่ใจนึงก็เกรงไม่อยากถ่ายใกล้จนเกินไปครับ

รอบหน้าว่าจะลองเปลี่ยนเลนส์แล้วหาฉากหลังสวยๆ

[Oatta]

 

ของผมนี่ไปแถวๆ “วัดแสนสุขาราม” (ชื่ออ่านแบบไทยได้เลย)

คนไทยเรียกกันง่ายๆ ว่า “วัดแสน” นี่ล่ะครับ

[Oatta]

 

ผมก็ปิดท้ายตักบาตรแต่เพียงเท่านี้

รอบนี้ไม่ได้ทำการบ้านหาข้อมูลอะไรไปเลยแม้แต่น้อย

เห็นว่าไปกับทัวร์และก็ภารกิจค่อนข้างรัดตัวมาก

ช่วงนั้นก็มีอะไรวุ่นๆ ให้คิดอยู่หลายเรื่อง

กลับมานี่แอบเสียดายอยู่หลายอย่าง

รับรองว่ามีโอกาสกลับไปแก้มือแน่นอนที่หลวงพระบางครับ

[Oatta]

 

ภาพน่ารักที่เห็นได้ตลอดในเมืองหลวงพระบาง

เณรน้อยข้ามถนนและมีน้องหมานอนเล่นไม่ต้องกลัวรถชน

บรรยากาศนี่อารมณ์เชียงใหม่สมัยหลายสิบปีก่อนเลย

[Oatta]

 

และแล้วผมก็เดินมาถึง “วัดเชียงทอง”

คนลาวก็เรียกว่า “วัดเซียงทอง (Wat Xieng Thong)” น่ะครับ

ของเขานี่ “ช.ช้าง” จะเป็น “ซ.โซ่” ไปหมด

และที่นี่มี “หอพระพุทธไสยาสน์” สีชมพูอันโด่งดัง

ผมไม่พลาดที่จะมาเก็บภาพแน่นอนครับ

[Oatta]

 

จะมีอาคารสีชมพูอยู่สองหลังครับ

อีกหลังเป็น “หอพระม่าน” ที่มีความสำคัญไม่แพ้กัน

[Oatta]

 

“สิม (Sim)” หรืออุโบสถของวัดเชียงทอง

ถือเป็นสุดยอดของหลวงพระบางที่ต้องมาแวะครับ

นี่เป็นส่วนนึงที่ทำให้สัมผัสได้ถึงความเป็นมรดกโลกของหลวงพระบาง

ช่วงที่ไปฟ้าเน่ามากและมีฝนปรอยๆ

เดี๋ยวกะว่าช่วงบ่ายจะกลับมาเก็บอีกรอบนึง

[Oatta]

 

จากด้านหลังวัดผมก็โบกรถ (คล้ายตุ๊กตุ๊กบ้านเรา)

เพื่อไปร้านกาแฟ “ประชานิยม” เจ้าดังของเมืองนี้นะครับ

เหมือนบ้านเขานอกจากใช้ “ซ.โซ่” แล้วยังไม่ออกเสียง​“ร.เรือ” อีกด้วย

โดนฟันหัวแบะตามธรรมเนียมเนื่องจากไปวันแรกยังกะราคาไม่ถูก

เราก็ถือว่าช่วยส่งเสริมธุรกิจการท่องเที่ยวกันไป

[Oatta]

 

จัดไปกาแฟหนึ่งกับไข่ลวกครับ (โด๊ปกันแต่เช้าเลย)

ปาท่องโก๋เขาจะวางไว้และก็คิดเงินตามที่เรากิน

[Oatta]

 

ร้านติดกันก็จะมีขายอาหารด้วย

และขนมปังแท่งยาวๆ นี่ก็เป็นอีกหนึ่งอาหารหลักชาวลาว

[Oatta]

 

หมูปิ้งจากเตาใหม่ๆ หอมยั่วยวนมาก

จะทานต่อก็เกรงจะไม่ไหวเพราะต้องกลับไปหม่ำข้าวเช้าโรงแรมอีก

แปะไว้ว่าจะหากินอีกทีรอบบ่ายแต่ก็พลาดไปจนกลับเมืองไทย

รอบหน้าเป็นอีกหนึ่งสิ่งที่จะกลับไปลอง

ทานกับข้าวเหนียวร้อนๆ นี่คงอร่อยไปเลยครับ

[Oatta]

 

เวลายังมีเหลือก็ลุยตลาดเช้ากันต่อเลยครับ

จากร้านกาแฟยอดนิยมก็เดินย้อนถนนไป (ซอยข้างไปรษณีย์)

ด้านหน้าก็จะแออัดและคับคั่ง

รถนี่ล่ะครับที่ฟันค่าบริการผมจนหัวแบะตั้งแต่วันแรกเลย

ก็เหมือนบ้านเราล่ะที่ชอบเรียกนักท่องเที่ยวแพงๆ

บางทีผมคนท้องถิ่นเกิดอยากขึ้นยังโดนเหมือนกันครับ

ดังนั้นก่อนไปต้องทำการบ้านตรงนี้ไปดีๆ ด้วย

[Oatta]

 

ก๋วยเตี๋ยวหน้าตลาดครับ

ลองอ่านดูคงพอเดาออกว่าเป็นอะไรบ้าง

ร้านนี้มีภาษาอังกฤษกำกับด้วย

[Oatta]

 

“7-Eleven” แบบนี้ที่ผมต้องการครับ

ชอบและแอบคิดถึงบรรยากาศสมัยเด็กๆ

เวลาเดินเข้าร้านโชว์ห่วยแล้วมีทุกอย่างที่อยากได้

ว่าแล้วก็ถ่ายรูปกลับมาให้หายคิดถึง